O estado de emerxencia por seca en Catalunya, unha falta de previsión da ACA?

Moitas persoas acórdanse da famosa fábula do pastor algareiro e  mentireiro, que todos os días cando baixaba do monte coas súas ovellas dicía: que vén o lobo! - repetía varias veces-. A xente asustada escondíase nas súas casas. El adoitaba dicir que era unha broma e ríase deles. Ata que un día volveu coa mesma cantilena, ninguén o creu e nesta ocasión era verdade. O lobo comeuse todas as súas ovellas.

Esta fábula pode aplicar ao goberno de Pere Aragonés que, pensando que a seca podía ser unha broma de quen o anunciaban de antemán - os aguareros, que dirían- o que podería suceder, miraron para outro lado ata que a seca está aquí, sen que as persoas que teñen responsabilidades na materia, incluído o presidente da Generalitat, fagan moito caso. Cantas veces o presidente Aragonés reuniuse coas empresas que prestan os servizos, é dicir, as empresas con máis experiencia na materia? Atenderon as súas formulacións en canto ás posibles solucións? Non o sabemos pero intuímos que moi poucas veces. E se o fixo, á vista está que non lles fixo nin maldito caso.

Nestes momentos, o que parecía “unha ameaza” converteuse nunha indignante realidade. O Govern declarou, por primeira vez, a emerxencia en 24 municipios, que afecta a 26.000 habitantes, a maioría no Alt Empordà, que restrinxe o consumo de auga por persoa e día.

O problema vén cando se nomean á fronte de institucións ou empresas públicas a persoas que non están capacitadas para exercer esas funcións e encima rodéanse de asesores aos que non fan caso.

A Axencia Catalá das Augas, ACA, ten como director a Samuel Reyes, unha persoa con pouca experiencia e nula capacidade de negociación, así como falta de empatía cos interlocutores do sector,e falto de proxectos. Avanzar ás situacións antes que se presenten require de planificación e consenso, cousa que non se está dando. Se iso sucedese, agora a situación sería diferente.

 Lembremos que tivo que ser Junts, co consenso co PSC, quen impulsaron unha proposición de lei á que despois se uniu ERC - non quedaba máis remedio- e que foi aprobada por PSC, Junts, ERC, Cidadáns e o PP. Mentres que votaron en contra a CUP, os Comúns e a abstención de VOX. Quizais finalmente saíu adiante porque era máis que evidente o que estaba a suceder cos encoros baixo mínimos, polas eleccións a poucos días e tamén, non hai que esquecelo, polo fracaso da famosa e errado Cume da auga do 31 de marzo que se celebrou no Palau da Generalitat.

A situación é complicada, restrínxese o consumo da auga en 24 municipios e pídese aos Concellos que vixíen que se cumpra. Pero é que ademais  os alcaldes de toda Catalunya esperan que lles chegue a “orde” de que eles custeen as infraestruturas que fan falta e ademais que os concellos teñan que pór un novo imposto.

Con este panorama, con 30 meses que leva en situación de seca En que estaba a pensar a ACA para buscar solucións?,  E o presidente Aragonés, que é o president de Catalunya? Estaría a pensar en como abrir novas embaixadas polo mundo. Non se quen dixo que “ as persoas adoitan tratar os problemas colectivos coma se fosen a responsabilidade de outros”.