Laura Borràs quere quitar de encima a Magda Oranich

Din algúns que a tenacidade é a “virtude “de perseguir un obxectivo e conseguilo”. Aos que o conseguen chámanos triunfadores, intelixentes e non sei cantos adxectivos máis que fanlles engordar o seu ego douscentos quilos como mínimo. Este concepto ben entendido pode ser beneficioso, mal empregado pode ser terrible. 

Laura Borrás, a xa oficialmente expresidenta do Parlament de Catalunya- aínda queda a presidencia de Junts - é unha política persistente en varias liñas:  proclamar por activa e por pasiva que a súa causa é política, e non xudicial, a pesar de estar condenada pola xustiza por trocear contratos públicos - catro anos de cárcere e 13 de inhabilitación- o que vende como ser unha vítima dos malvados xuíces, a Xunta electoral, os deputados que a apartaron  inxustamente do seu escano e  a todos aqueles que lle fixeron dano sen razón. Ela que é a gran defensora de Catalunya, que está por encima de todas as leis e até da mesma democracia, segue coa súa tenacidade habitual - algúns o cualifican de face dura- de ventilador que esparce eses refugallos cuxo nome xa deducen os lectores.

Nunha nova acción de non estar quieta e seguir buscando culpables de todas as súas desgrazas, chégalle a quenda á avogada e militante de Junts, Magda Oranich, que é a presidenta da Comisión de Garantías do seu partido, que pode decidir apartala dos seus cargos en Junts ao ser condenada por corrupción, se se aplican os estatutos. Situación que non se descartou. Oranich xa tivera discrepancias con Borrás non hai tanto tempo, O que significa que Borrás púxolle no seu día a cruz, e non precisamente na casa da igrexa, senón no nome da súa compañeira e non amiga.

Borrás ten os seus seguidores e foron eles de motu propio os que están a facer chegar ás partido alegacións para cargar a Oranich que, devandito sexa de paso, a Borràs non lle chega á avogada nin a adóitea do seu zapato na súa traxectoria profesional. O obxectivo da campaña “improvisada” é pór na presidencia da Comisión de Garantías a unha persoa do clan Borrás, situación que facilitaría que todo quedará como até agora, coa condenada no seu cargo orgánico. Unha xogada mestra, sobre todo moi democrática e exemplo total de comportamento ético. Hai unha frase de Mafalda, a antítese de Borrás, que di: “Os que andan pola vida arruinando a dos demais e logo seguen como case nada, lembren, a vida é un círculo, todo volve e pégache onde máis che desbaste”.

Coa que lle está caendo a Junts, que tal como andan as negociacións en concellos e outras institucións, onde se van a quedar fóra dos gobernos importantes - Concello de Barcelona, Deputación de Barcelona e outras tamén, e queda por coñecer o que suceda facer no AMB-, meter en leas internas para conservar unha parcela de poder e seguir levando ao seu partido ao precipicio, é dunha tolemia tal que lle pode custar moi caro. A próxima cita, o 23-J, onde están a competir con ERC para ver quen consegue máis escanos no Congreso dos Deputados, pode ser un cambio de dirección que necesitan para saber o que queren facer na política catalá

Mentres a estratexia política siga marcar desde Waterloo, por intereses particulares, mal andarán as cousas nun partido que provén da Converxencia que tantos anos gobernou en Catalunya  e que chegou a controlalo  todo. Como diría unha amiga: “Quen vos viu quen vos ve”.