Final de campaña, compra de votos e a Tizona do PP

O fin de campaña electoral está a ser complicado para os partidos, especialmente para o PSOE. Á trama da compra de votos en Melilla que se destapou esta semana, engádeselle, tamén, a compra de votos por parte do número dous da lista socialista do municipio de Mojacar, Almería. Situacións que foron aproveitadas especialmente polo PP, que aspira a “botar” da Moncloa a Pedro Sánchez. Os populares aproveitaron a ocasión para ir á xugular do líder socialista, desde Feijóo, a Ayuso, pasando por Cuca Gamarra e até o eurodiputado González Pons. Mentres, os socialistas interviñeron rapidamente no caso de Mojácar dando de baixa do partido aos implicados da trama e pedindo que se investigue o tema.

Esteban González Pons, actual vicesecretario xeral Institucional do PP e deputado no Parlamento Europeo, saíu en tromba para atacar aos socialistas, especialmente a Pedro Sánchez - é a peza a bater- e en declaracións aos medios dixo que a trama de compra de votos nestas eleccións en España é xeneralizada. Así, emprazou ao presidente Sánchez a ofrecer inmediatamente explicacións sobre esta “noxenta trama" porque, segundo el, o prestixio de España está en xogo. E coma se non fose bastante, engade que isto implica particularmente a Pedro Sánchez porque o seu numero dous promoveu a candidatura de Mójacar e ao propio Sánchez porque “veranea” nese municipio costeiro. O eurodiputado trata de mesturalo todo, porque “a rio revolto, ganancias de pescadores”, di o refrán. 

Tamén Aznar, Rajoy e outros políticos estiveron na presentación dalgúns candidatos que logo foron xulgados e condenados, caso do expresidente da Deputación de Castelló, Carlos Fabra e nesa época, Aznar veraneaba por terras de Castelló. Sucede algo? Non, pode facelo onde lle veña en gana. Agora Aznar veranea en Marbella con casa propia.

González Pons, cun amplo currículo político, foi senador pola súa comunidade desde 1993 até o 2003, onde renunciou á súa acta tras ser nomeado conselleiro de Cultura, Educación e Deportes no goberno de Francisco Camps - corrupto?-.  Ocupou outras responsabilidades no mesmo goberno ata que en 2008 regresou á política nacional, con Rajoy ao mando do PP e a explosión dos casos de corrupción do PP en Valencia - algúns chegaron até a sede central-. Pons viuse en volto en posibles casos de corrupción, uns cantos. Así que Rajoy sacoullo de encima e enviouno ao exilio dourado ao que algúns chaman Parlamento Europeo, onde durante un tempo pasou desapercibido - para que se esquezan as acusacións de corrupción? -. Claro que aí están as hemerotecas para botarlles unha ollada, onde hai información abundante.

Coa chegada de Alberto Núñez Feijoo á rúa Xénova,  o político valenciano, incomprensiblemente, volve ser rescatado con novo cargo na executiva e presenza nos medios. González Pons é un bo orador, ten boa imaxe pública, pero non é a persoa máis axeitada para facer críticas coa mochila que leva encima. É a ousadía dun fanático que non se mira ao espello. Así que leccións as xustas, e si non que pregunten en Valencia a opinión que teñen del.

González Pons é critico co PSOE, pero mira para outro lado cando un fillo seu e algúns compañeiros máis do seu partido -entre eles Alfonso Alonso- incorporáronse á empresa ACENTO, a consultora especializada na mediación entre administracións e empresas impulsada en 2019 polo exministro José Blanco e Antonio Hernando, que de momento non figura porque está na Moncloa. A realidade é que ACENTO fai de “lobby” en España, Bruxelas e outros países. É legal toda a andrómena de ACENTO? Si, ético é outra cousa.

Mentres, Feijóo declaraba que o tema da compra de votos trátase dun suposto moi grave que lles “avergoña” e repugna. Unha actitude un pouco impostada porque ao escoitar as súas palabras véñennos á memoria as imaxes de Feijoo no barco dun narco galego, amigo seu. Non lle avergoña, nin repugna? Esquécese ademais de que, no seu Galicia natal, en bastantes eleccións o PP puxo coches para levar ás persoas maiores a votar -ao PP?-. E esquécese de que os dous últimos presidentes da Deputación de Ourense - pai e fillo- foron os artífices do celeiro de votos na provincia - compra de vontades a cambio de traballos?-.

Devandito o cal, os políticos que cometan fraude, deben ser denunciado e xulgados.  A lei Orgánica do Réxime Electoral Xeneral especifica moi claro que serán castigados con penas de prisión de seis meses a tres anos quen "por medio de recompensa, dádivas, remuneracións ou promesas das mesmas, soliciten directa ou indirectamente o voto dalgún elector, ou lle induzan á abstención". Iso débese levar a machada e os partidos tomar medidas: expulsión inmediata e facilitar a investigación.

Agora ben, utilizar estes sucesos en campaña electoral na súa recta final é enfangarla con tal de derrotar ao “inimigo”, un xesto non demasiado ético. Porque ao final é valido aquilo de: "Quen estea libre de pecado que tire a primeira pedra”. Só os hipócritas son capaces de facelo, e ao final as pedras pódenlles caer encima.