“Faise campaña en poesía e gobérnase en prosa”

Estamos na recta final da campaña electoral que leva meses soportando a cidadanía: as enquisas, os debates televisivos, as visitas aos mercados, asociacións e unha longa lista que enche a axenda dos distintos candidatos que concorren ás eleccións. Nunca estes candidatos pisaron tanta rúa, falaron coa xente e escoitaron as peticións e críticas destes sobre o que realmente preocupa. Aos políticos non lles quedou máis remedio que aguantar, mesmo cun sorriso nos beizos, non é momento de levarlles a contraria aos que o 28 van depositar o seu voto nas urnas, polo si ou polo non.  O exceso de bilis que están a soportar ao final pasaralles factura, pero si saen elixidos valería a pena. Agora é o momento dos votantes, que tanto necesitan os candidatos para que lles voten, só é unha vez cada catro anos, despois quedan aparcados como mobles inservibles. 

Se se mira algúns dos debates que se realizaron nalgunha televisión, é o de sempre, fálase pouco dos programas que leva cada partido, pero se producen moitos reproches entre os debatientes que se traducen nunha frase moi curta pero significativa: e o teu máis.

En Barcelona, unha praza moi importante, Colau que o fixo rematadamente mal, nos debates fala dos seus logros - As vivendas sociais que prometera?-. Unhas enquisas dan a un candidato gañador, e outras a outro. Se non hai sorpresas, os resultados serán axustados, nada de maiorías absolutas, senón goberno de coalición. Iso si, Colau non repetirá como alcaldesa, por moito que culpe aos poderes fácticos de ir en contra súa.

En Madrid, outra muller, a presidenta da Comunidade, Isabel Díaz Ayuso, fala pouco do seu programa e si moito do mal que o está facendo o presidente Pedro Sánchez. Expuxo a súa campaña en clave nacional, coma se fosen unhas eleccións xerais. Vai tan sobrada que a Comunidade de Madrid quedóuselle pequena. Non lle importa que o líder nacional do seu partido teña que facer o papel que lle corresponde, ela está por encima de todo, sabe que os resultados lle van a acompañar…e en política non hai amigos.

As municipais e autonómicas que se celebran nalgunhas comunidades serán a proba para o PP e o PSOE. Os primeiros porque co cambio de de Casado por Feijóo teñen a esperanza de conseguir gobernar con VOX segundo os resultados. Eles dano por feito.  Os socialistas porque as últimas enquisas non son moi favorables: os pactos con Podemos, Bildu e ERC restan votos e eses “socios” fixéronlle algunha xogada. Non souberon vender os logros como Goberno e ademais a oposición tívoa entre os grupos “amigos”. Os nervios en Ferraz e nalgunhas sedes dos baróns están a flor de pel. A iso hai que engadirlle que até o momento - seguirá así- os pesos pesados do PSOE non se implicaron na campaña, só Rodríguez Zapatero está a participar, que se está paseando por toda España. O que sucede é que Zapatero, o bambi que todos coñecían, transformouse nunha quenlla que viaxa moito por Hispanoamérica, especialmente por Venezuela, onde “asesora” previo pago ao ditador Maduro.

Os socialistas xóganlla nestes comicios que se interpretan como o termómetro do que pode suceder en decembro. Claro que facer cálculos a seis meses é complicado, as cousas poden cambiar até nunha semana. Sánchez xoga coa baza da presidencia de Europa que iniciará en próximo mes de xullo . Tena exposta como unha ocasión para sacarlle rédito, non o fará mal. Niso e nalgúns golpes de efectos sociais que realizará no que queda de lexislatura baseará a súa estratexia para afianzar a súa imaxe e recuperar imaxe de bo xestor.

Outra cousa é o que poida suceder cos resultados electorais dalgunhas cidades, e comunidades gobernadas por socialistas, algunhas das cales poden perder.

O que si se está observando na campaña é que se fala de todo, pero pouco das propostas. Alguén le os programas electorais? Moi poucos. Escribía o político estadounidense Mario Cuomo que “se fai campaña en poesía e gobérnase en prosa”.