Xa empeza oficialmente a campaña electoral!

Na madrugada deste xoves a venres deuse o pistoletazo de saída para a campaña electoral das eleccións municipais e autonómicas nalgunhas comunidades. Aínda que a campaña levaba meses empezada, utilizando os medios de comunicación como tribuna das súas propostas, ou as pullas entre eles, co fin de descualificalos - todos os partidos fano- e conseguir vender as súas propostas: programa electoral que case nunca se chega a cumprir. Tamén é certo que se preguntásemos á cidadanía se leron o programa electoral dalgunha formación - ou polo menos do partido ao que pensan votar- serían moi poucos os que responderían afirmativamente. 

Empeza o circo oficial tido de fondo conseguir votos, descualificar ao contrario, explicar que non pactarán con determinados partidos e, ao final, cando os votos chegan, o prometido transfórmase en “hai que facelo polo ben da cidade, polos cidadáns”, coma se iso fose verdade. Como dicía o Premio Nobel de Ciencias Económicas, Milton Friedman, “un dos máis grandes erros é xulgar aos políticos e os seus programas polas súas intencións, en vez que polos seus resultados”. 

Unhas horas antes da pegada de carteis, o CIS de Tezanos publicaba a macroencuesta na que dicía que o PSOE volvía gañar nas municipais e mantería a presidencia dalgunhas comunidades que agora goberna. Iso si, con acordos con algúns partidos. Iso das maiorías absolutas parece que pasaron a mellor vida, incluída a Comunidade de Madrid onde Díaz Ayuso cree cos ollos pechados que vai conseguir gobernar en solitario, sen VOX, despois da posible desfeita de Cidadáns.  

A segunda forza en votos é para o PP de Feijóo, que outras enquisas lle sitúan en primeiro lugar.

Outra de praza importante para os socialistas é Barcelona. É a baza que quere xogar Pedro Sánchez en vista de que Madrid está nestes momentos moi costa arriba. Tezanos - outras enquisas non- apuntan á vitoria de Ada Colau, empatada tecnicamente co socialista Jaume Collboni, e de terceiro a Xavier Trias. Iso das enquisas é orientativo ata que non se depositen os votos nas urnas e cóntense - hai bastante xente que non ten claro a quen vai votar- as cousas poden cambiar. O posible triunfo de Colau é unha maldade de Tezanos? Puidese ser, as cociñas das enquisas teñen unha gran despensa onde se colocan os “produtos” para condimentar a comida que hai que servir ao gran xefe. Sen ter unha bóla de cristal, Colau non será alcaldesa de Barcelona no novo mandato, por moito que siga vendendo o que non fixo.

Hai outras incógnitas nestas eleccións, como o castigo que poida sufrir Unidas Podemos pola mala xestión dalgunhas das súas ministras: Belarra e Montero, que tanto han dado que falar ao longo da lexislatura. A lei do “só si é si” entre outras, vanlle a pasar factura, aínda que vendan que grazas a estar Unidas Podemos no Goberno conseguiuse máis. De verdade? 

Para Cidadáns, visto o panorama no partido, con desbandadas de cargos cara ao PP - para conseguir seguir vivindo da política, garantíndolles cargos remunerados?- as cousas pintan mal. É unha pena, necesítase un partido de centro, pero a política e a falta de xenerosidade dos seus dirixentes levarano a un posible final lamentable, doloroso e decepcionante para os seus votantes.

Estes comicios expuxéronse para os dous grandes partidos, PP e PSOE, como un plebiscito dos xenerais: queren saber si aos socialistas non lles pasa factura os seus pactos con ERC e Bildu, e a aprobación dalgunhas leis que xeraron controversia e rexeitamento ao goberno actual. Mentres que o PP, co liderado de Feijóo, no que se depositou a esperanza para derrotar a Sánchez, non acaba de atopar o sitio idóneo, nin o discurso axeitado que lle arroupe como un político de Estado. Engadíndolle ademais que, dependendo dos resultados, non quedará máis remedio que pactar con Vox, aínda que non lle guste.

Aínda quedan uns cantos meses para as xerais, demasiado tempo, e as cousas poden cambiar dun día para outro, iso sábeno os analistas políticos. Por iso extrapolar os resultados das municipais e autonómicas a unhas xerais… é como mirar a bóla de cristal, e esta ademais está moi gastada.

O único que si é certo é a xente tense que preparar para que, até o 28 de maio, todos os esforzos dos partidos- gobernos tamén- vaian ir dirixidos a lanzar as súas mellores propostas tentando convencerlles de que todo se fai coa participación da cidadanía e que ademais o fan para mellor a vida das persoas, que o levan claro… Escribía o erudito inglés, Herbert Spencer que “se dá por suposto que o cidadán deu conformidade a todo o que o seu representante poida facer cando o votou”.