A discreción, o sentido común, a tolerancia deberían ser calidades que deben estar presentes na actuación das persoas. En política, como representantes da cidadanía, faise máis necesaria que nunca. Debería ser exemplo diso e moitas actitudes máis, como exemplo dos valores daqueles que gobernan. É así? Non sempre, exemplos hai a diario.

Dicía o cantante Loquillo que “ser chulo é unha arte”, poida que sexa algo máis que iso. Isabel Díaz Ayuso, a presidenta da Comunidade de Madrid, aplicando a frase do cantante, destila arte por todo o seu corpo, especialmente pola súa lingua, segundo despréndese das múltiples chulerías en forma de discursos que leva realizando nestes catro anos de mandato, que o 28 de maio aspira a renovar.

Con motivo do día da Comunidade que se celebra este 2 de maio, onde se conmemora o levantamento de 1808 do pobo de Madrid contra a ocupación francesa, Díaz Ayuso tamén nunha actitude chulesca levantouse contra o goberno de Pedro Sánchez- non é a primeira vez que o fai- ao non convidar o presidente do Goberno de España aos actos de conmemoración. Segundo di, porque o pasado ano non asistiu, así que o castigou sen invitación, nin aplausos, nin croquetas. O que si quixo ir foi o ministro da Presidencia Félix Bolaños - que por certo asistiu o pasado ano en representación do presidente do goberno-. Pero bo é Bolaños, o ministro de confianza de Sánchez que se presentou, sen avisar? Non avisando, a través das canles oficiais e a través dos medios de comunicación.

A presidenta da comunidade madrileña, debeu pensar que para chula ela. Así que cando Bolaños presentouse no acto, dirixíase a subir á tribuna, foi interceptado polo servizo de protocolo da presidenta que non lle deixou subir, sinaloulle unha cadeira co seu nome que lle estaba “esperando” na primeira fila. Boa armouse entre os dous protocolos porque cada un argumentaba os seus propios criterios. Ao parecer a Comunidade de Madrid saltouse á toureira o do Real Decreto2099/1983 ao non deixar estar na a tribuna a un ministro do Goberno de España.

Mentres Bolaños era vetado na tribuna, o xefe da oposición, e presidente do PP, Alberto Núñez Feijóo, si que estaba, e até dirixiu un discurso - electoralista?- ao público asistente. Aproveitou para para chamar faltón ao Goberno de Pedro Sánchez Discursos electorais? Escenario popular en campaña electoral? Puxéronllo en bandexa.

A actitude da presidenta madrileña - é cousa súa- roza o autoritarismo da que pensa que Madrid é a súa leira particular e como tal pode facer e desfacer á súa antollo. Tamén representa unha burla á democracia que ela tanto di defender. Mentres Bolaños, a pesar da humillación da que foi obxecto, aguantou estoicamente o desplante , non rexeitou saudar á presidenta e até falar co mismísimo Feijóo, que se fixo o sueco ante o sucedido.

Este foi un dous de maio cheo de tensión, xestos inadecuados e un Feijóo que está a demostrar que sucumbe ás decisións de Ayuso a quen a Comunidade de Madrid quedóuselle pequena. Ela aspira, hai xa tempo, a dirixir o destino no Universal de España. É cuestión de meses quitarase a careta para deixar ver ás claras cales son as súas verdadeiras intencións. Espera ás eleccións de decembro para coñecer os resultados que poida sacar Feijóo e si non logra gañar, a sentenza será que deixe a presidencia popular tras o asalto de Ayuso á rúa Xénova. Tempo ao tempo. Dicía alá polo século XVI, o escritor francés, Jean da Bruyere que “na sociedade, o home sensato é o primeiro que cede sempre. Por iso, os máis sabios son dirixidos polos necios e extravagantes”.