Para Ramón Tamames, como José Mourinho: “Despois de Deus estou eu”

Este martes ten lugar no Congreso dos Deputados o debate da moción de censura presentada por Vox, defendida no hemiciclo polo economista e ex político, Ramón Tamames. Un texto que consta duns 35 folios que foron filtrados, din que por el mesmo a un diario amigo. É que Tamames ten - até agora- amigos en case todas partes. A presenza do ex político comunista - pasou por varias formacións até a súa evolución a Vox - neste fregado debería ser irrelevante posto que, coñecida xa as posturas de todos os grupos políticos de non apoiala, o seu percorrido vai ser curto: non será aprobada. 

Que a moción sexa rexeitada por toda a Cámara a excepción do partido que a presenta ten varias lecturas, dependendo de quen a faga. Para os socialistas, é dicir, o Goberno, sabendo como se sabe o resultado, é unha oportunidade para darlle onde máis lle desbaste ao PP, que estaba en contra da moción. Os podemitas fan a gran proposta de que sexan todas mulleres as que interveñan na moción, ofrecemento que só calou neles mesmos.  O resto de partidos, algúns, amagan con abandonar o estrado. A dúbida está en si deixarase á vicepresidenta Yolanda Díaz que interveña como fixo no seu día coa anterior moción. Sería o morbo dun “enfrontamento” entre dous comunistas. O que si parece claro é que Sánchez non fará sangue con Tamames. Non ocorrerá o mesmo co líder de Vox, Abascal, ao que si tentará pór nervioso.

Que Tamames acceda a defender a moción de Vox a máis dun colleulle de sorpresa - ás súas excompañeros non, coñéceno- porque á súa idade , coa súa traxectoria, o seu ego -críase que “satisfeito”- non ten ningunha necesidade de facelo: a vaidade, o seu amplo ego e a soberbia foron os tres elementos que lle levaron a tomar a decisión, creo que equivocada. Dicía o polifacético poeta, escritor, filósofo, mestre, orador e político ecuatoriano Luís Alberto Costales que “a vaidade a saquea a dignidade” . 

A idade é a historia da vida das persoas. Tamames tivo unha traxectoria profesional, política e persoal moi extensa, non exenta de polémica polos seus cambios ideolóxicos, o seu afán de protagonismo e polas súas ansias de facer diñeiro. Que pense que case aos noventas anos pode ser o candidato a presidente de goberno, é que algo non funciona.Precisamente a esa idade, cando o percorrido de vida que queda é curto, decidiu que pode ser presidente, e até cambiou o seu estilo de vestir: moi colorido e por certo,  parecido nos panos, non polas cores, a Paco Umbral.

As contradicións de persoas á que se lles considera ontelectuales, caso de Ramón Tamames, prolífero en escribir libros, artigos e mestre das conferencias, previo pago, adoitan ser consideradas como evolución, xenialidade e permisibles. Situacións que non sempre se comprende, ou se admiten. É máis, desposúeselles da credibilidade de todo o realizado anteriormente. 

Iso si, desde que se coñeceu a súa historia coa moción de censura, na que por certo pedirá eleccións xerais tamén o 28-M, non deixou de ser noticia nin un só día. Triste historia que sexa noticia por iso! Ao profesor Tamames lle ben a frase que dixo no seu día o polémico adestrador de fútbol José Mourinho: “Despois de Deus estou eu”.