O mundo xudicial debería ser prudente e aparecer o mínimo posible nos medios de comunicación. A discreción, o traballo silencioso e a sensatez convirían non esquecer neste colectivo tan especial e de tanta responsabilidade. A imaxe que a cidadanía ten da xustiza foi cambiando co tempo: o respecto deu paso ao receo, a desconfianza, a preocupación e a crítica.

Archivo - Fachada del Palacio de Justicia de Catalunya, sede del TSJC y de la Audiencia de Barcelona. — Arquivo - Fachada do Palacio de Xustiza de Catalunya, sede do TSJC e da Audiencia de Barcelona.

A xustiza é lenta e non sempre “xusta”. Algunhas persoas pensan que a muller cos ollos tapados e a balanza nas mans que representa á xustiza, en moitas ocasións, non está equilibrada, senón que se inclina máis cara a un lado que outro Os poderosos pesan máis que o resto da cidadanía? É unha pregunta que se fan moitos, e a resposta maioritariamente é que si. A xente cre que as súas señorías son uns privilexiados? Tamén, aínda que xeneralizar non sempre é xusto

Desde o pasado 24 de xaneiro, 4.300 secretarios xudiciais de toda España están de folga indefinida co conseguinte prexuízo do funcionamento dos xulgados e tribunais: suspensión de xuízos, adiamentos de trámites e señalamientos. Até o momento, 146.000 xuízos e visitas foron suspendidas.

Moitos se preguntarán: Que fan os secretarios xudiciais? Son os encargados da repartición e distribución da Oficina Xudicial. Encárgase da posta en marcha dos procedementos, é dicir admite ou non a trámite as demandas. Son os encargados de preparar as actuacións e desenvolver o procedemento ata que se dite sentenza, así como tamén ocupar dos trámites para a súa execución. Ademais, entre as súas funcións atópase a de dar fe pública xudicial, é dicir, deixar constancia da realización de actos procesados ante os tribunais. Son algunhas das súas competencias, non é un traballo menor o que realizan. Sen eles paralízase practicamente todo. Dicía Ernesto Mallo que “leis hai, o que falta é xustiza”.

É de todos coñecido que os xulgados teñen tanto traballo - faltan medios- que os cartafoles se amontoan e o tempo de espera para chegar a xuízo é demasiado longo: hai xuízos que pasaron dez anos e os afectados están a esperar a que se celebren. É coma se os expedientes estivesen “arquivados” no ceo dos “xustos” - ou quizais dos inxustos?-. Expedientes que nalgúns casos desapareceron documentación, coma se estes tivesen ás e voasen. Todo é complexo. A falta de medios persoais e materiais é a toda vista visible, ninguén o pon en dúbida. A xustiza, como a saúde, son dúas materias fundamentais na vida das persoas: a saúde é unha cuestión de xustiza social, porque os factores sociais e económicos afectan á calidade de vida. Dicía o escritor e xornalista francés Eugenio Beirut que “a xustiza é gratuíta, o que costa son os medios de chegar a ela”.

O poder dos xuíces debería entender como un servizo público á sociedade, sen ter en conta o status social É así? Non. A cidadanía ve aos xuíces e ao estamento xudicial como algo afastado, distante, subido nun pedestal intocable. Cando o que se debería esperar deles é un contacto máis próximo, transparente, e sen medo. Iso non ocorre en pleno século XXI. Débese cambiar? Si, débense adaptar aos tempos. A sociedade leva tempo esperando da Xustiza moito máis do que ela ofrece. O Talmud, libro sacro do xudaísmo di: “Desgraciada a xeración cuxos xuíces merecen ser xulgados”.

Necesítanse máis xuíces, máis persoas nos estamentos, e os políticos deben ser conscientes diso. Porque se a situación que xa era caótica, con esta folga indefinida, as cousas irán a peor. É hora de solucionar este problema que a cidadanía ve con preocupación. Os expedientes amontóanse e a rapidez para solucionalo vai a paso de boi. Cando meterán man nesta materia?

Neste conflito non se viu a solidariedade doutros colectivos e moito menos da cidadanía Por que será?