Alcoa, marcha atrás á súa venda mentres os ánimos caldéanse entre os traballadores
A multinacional Alcoa ha visto que non hai opcións de venda e por iso realizou unha serie de manobras entre as que inclúe un preacordo con Ignis e esixencias ao Goberno. Ademais, os traballadores e traballadoras néganse a negociar coa dirección ante “o incumprimento dos acordos asinados” como a creación dun novo forno de cocción e garantir os postos de traballo até 2028
O banco J.P. Morgan púñallo claro e en botella á multinacinal Alcoa: ou peche total do complexo de San Cibrao ou traspasar todo ao Estado. A venda a un terceiro víase inviable polo que non se perfilaba un futuro halagüeño para a fábrica. E isto apesar de acordos asinados entre empresa e traballadores que até agora non se cumpriron, denuncian desde o comité de empresa. O órgano representativo dos traballadores anunciaba o 18 de outubro de 2024 que non asistiría ás reunións coa dirección ante “os termos que expón”. Ao día seguinte, nun novo comunicado, o comité alertaba dos “despedimentos” que a empresa pretende realizar si cumpre co seu propio plan obviando o acordo entre empresa e persoal. E no medio de todo isto aparece o preacordo entre Alcoa e Ignis Equity Holdings, unha acción na que os norteamericanos buscan a un investidor que lles acompañe nunha nova etapa.
INCUMPRIMENTOS E NEGOCIACIÓNS OCULTAS
“Aquí temos un acordo asinado entre o CEO de Alcoa e os traballadores” di o presidente do comité de empresa José Antonio Zan. Este é un aviso a navegantes porque desde que se asinou o acordo de 2021, unha folla de ruta para reactivar a empresa, non se cumpriron varios compromisos: “non se construíu o forno de cocción e agora mesmo non hai garantías para manter os postos de traballo até 2028”.
En canto aos parques eólicos que se ían a levantar para alimentar á factoría, o proxecto xa ten un ano e medio de atraso. Aínda así, o secretario xeral do PSdeG, José Ramón Besteiro, garantía en xullo deste ano que o Goberno central aprobaría tres parques para garantir enerxía, aínda que desde o comité sinalan que “hai moito deixamento por parte do Ministerio de Transición Ecolóxica, agora mesmo poderían estar en marcha 162 cubas de electrolisis e non só as trinta e dous actuais”.
Mentres tanto, a multinacional con sede en Pittsburg (#EEUU) levaba a cabo a compra de Alumina, a sección onde se trata a bauxita, a mineral materia prima do aluminio. Desta forma, a australiana Alumina Limited desaparecía do mapa industrial español. Alcoa xa posuía toda a factoría. O investimento víase rendible e ademais, tal como sinalaban os directivos da empresa americana, poderían estar a vender a finais deste 2024. Algo podía fallar?
Si, a venda non era viable porque non habería comprador posible para todo o complexo de San Cibrao, sinalaba o xa mencionado informe do banco J.P. Morgan. As alternativas: peche total ou venda ao Estado. E mentres tanto, a pesar de que a empresa estaba en condicións, o ritmo de traballo non se recuperaba e as expectativas de funcionamento ao 100% afastábanse. Que facer?
A VENDA QUE NON SE REALIZOU
O número inicial de potenciais compradores para a factoría de San Cibrao era de sesenta. Con todo, e ante o devandito por J.P. Morgan, a multinacional entendía que acabaría perdendo moito máis do investido nos últimos tempos. Era necesario mover e non só pola necesidade económica (Alcoa dera bos resultados nos últimos meses). Existía o perigo de romper “a paz social” que a propia empresa comprometeuse a manter. “Coa falta de cumprimentos non pode manter 'a paz social' e menos se non realizas os investimentos comprometidos e unha nova relación de postos de traballo actualizada”.
Antes do xerro de auga fría, houbo nomes que poderían acceder á propiedade do complexo en San Cibrao. Un nome que soaba era Jupiter Aluminium, tamén norteamericana. Fundada en 1992 por Dietrich Gross, ten a súa sede en Hammond, Indiana, e a súa especialidade é a reciclaxe de aluminio. En 1996 compra unha empresa de pintado para aluminio en Fairland, Indiana. En 2013 compra outra empresa de pintado en Virginia Occidental e en 2018 compra o Grupo Baux, situado na Comunidade Valenciana. Era a súa primeira incursión en Europa. A súa segunda acción europea produciuse coa compra de Aludium, empresa vinculada a Atlas Holdings, de Greenwich (Connecticut). Aludium estaba a manexar tres factorías dúas delas en España e outra en Francia. As dúas españolas, Amorebieta (Biscaia) e Alacante, foran parte de Alcoa até a súa venda a fondos de investimento.
Ao final, e ante a posibilidade moi probable de que Jupiter Aluminium non acabase sendo o propietario de San Cibrao, Alcoa lanzaba unha bomba. A venda paralizábase e chegábase a un acordo coa enerxética Ignis. O 75% do capital seguiría en mans da norteamericana, mentres que a española Ignis quedaría cun 25%. A isto súmaselle a petición do CEO de Alcoa, Bill Oplinger, de reclamar ao Estado setenta millóns de euros en compensacións de CO2.
A venda do complexo de San Cibrao non puido ser e agora a multinacional americana busca fontes de financiamento para inxectar millóns de euros que poñan a punto a fábrica. E de momento, o comité de empresa anuncia trámites para estudar posibles accións legais contra Alcoa por incumprimento dos acordos asinados en 2021.
Escribe o teu comentario