O chavista Monedero

O catedrático universitario venezolano Alex Fergusson é unha das firmas que dan prestixio ao noso Grupo Editorial. Este profesor, que quedou a vivir no seu país, cando podía facelo comodamente noutro moito menos convulso e democrático, segue enviándonos desde a Venezuela de Maduro as súas crónicas cheas de sentido común e patriotismo, xogándose a vida permanentemente. O seu ideario é moi simple: avoga pola paz e pelexa pola concordia e o benestar dos seus compatriotas. Naturalmente a Nicolás Maduro, que o profesor Fergusson escriba máis aló das fronteiras nacionais chavistas, prodúcelle unha dor de estómago insoportable, porque quen nos pon ao día do que pasa no país irmán non é un linguateiros como el senón un intelectual de prestixio recoñecido.

Alex Fergusson, na súa non moi afastada viaxe a Barcelona en compañía da súa esposa, a xornalista e escritora Ludmila Vinogradoff, a muller que máis veces entrevistou a Hugo Chávez desde que o detiveron por golpista ata cando dirixiu con man de ferro a Presidencia de Venezuela, xa nos puxo sobre aviso sobre un político español apelidado Monedero, do cal, naquela época, xa se escribiu bastante en España polas súas pouco claras relacións económicas e doctrinarias co Réxime Chavista.

O autor deste articulo quería saber dunhas persoas serias e profundamente coñecedoras do hábitat político venezolano cales eran as súas experiencias en torno ao personaxe, sen que o que xa saía nos xornais españois, puidese mediatizalo. A verdade é que a conversa deu bastante de si e permitiume saber moitas cousas do mentor de Pablo Iglesias, que fixera fortuna en terra estraña, onde viaxara como activista político e conselleiro, para terminar autoexcluíndose dos faladoiros dos intelectuais venezolanos de prestixio porque "o seu aguante democrático era máis ben escaso". Sobre o que cobrou ou deixou de cobrar de Chávez e os seus, prefiro non escribir, porque penso que, antes ou despois, xa falarán os dirixentes chavistas que abandonen o barco e queiran evitar problemas en España. O diñeiro que non figura nas contas do estado é un océano inmenso do que só saben os que navegan nel desde as cloacas do Goberno.

Ese mesmo Juan Carlos Monedero estivo este domingo en Gavá. Veu saborear unha paella cos podemitas do Baix Llobregat, cobrou as súas dietas e volveu deixar "o seu sinal totalitario" ante un auditorio que escoitou atónito a súa "profunda reflexión" de que "cos comúns tedes que poñervos de acordo si ou si". Para entendernos: todos e á orde de xa, incluído o elixido Dante Fachín, ao que manden Ada Colau e o beixucón Xavi Domènech e en fila de dous en dous. Prohibido pensar, e sobre todo, que dos círculos marchen os disidentes, porque Madrid xa pensa por todos e os militantes de Iniciativa si son de fiar.

Ese Podemos chavista que propugna Monedero é un calco xeográfico das ideas 'monedarianas' que os meus colegas e amigos venezolanos souberon explicarme fraternalmente e con profunda amargura hai uns meses na súa visita a Catalunya. Queden coa copla os incautos, porque este suxeito, quere ademais de embridar ás bases podemitas catalás substituír a Manuela Carmena na Alcaldía de Madrid, un despropósito político de primeira división, e sobre todo, unha bomba de reloxería, posta baixo o traseiro do mismísimo Pablo Iglesias, alter ego e discípulo ao mesmo tempo.