Hai xa algúns anos, escoitei dicir a unha muller duns 65 anos, que o seu marido pegáralle unhas labazadas e que llo tiña ?merecido?. O delito cometido era sinxelamente que saíra cunha amiga e non llo explicou ao seu marido. Cando este volveu a casa despois do seu traballo ou do bar, onde se tomou unas cantas cervexas, non volvera aínda. Por ese tremendo pecado, a muller recibiu o castigo ?merecido?, segundo ela mesma contaba. Quedóuseme gravado e nunca cheguei a entender a afirmación ?tíñamo merecido?, coma se só el tivese o dereito de facer o que lle viñese en gana e ela debía pedir permiso. O malo é que para ela isto fose o máis normal do mundo...

O sometemento e a obediencia sen rechistar da muller ao seu marido eran, anos atrás, como a do escravo ao seu amo. Aínda hoxe en día, en moitos casos, o ?xefe? da casa segue sendo o home. A muller, como di un refrán popular ?coa pata crebada e en casa?. Non é broma. O dereito de propiedade que exerce o marido sobre a súa muller non é só cousa do pasado, nin moito menos. Aí están as cifras vergoñosas das mulleres que foron asasinadas polos seus maridos.

No 1963, no primeiro curso de Bacharelato, Sección Feminina, en Formación Político-Social, dicíase entre outras lindeces que non teñen desperdicio. "A través de toda a vida, a misión da muller é servir. Cando Deus fixo o primeiro home, pensou: Non é bo que o home estea só". E formou á muller, para a súa axuda e a súa compañía, e para que servise de nai. A primeira idea de Deus foi o 'home'. Pensou na muller despois, como un complemento necesario, é dicir, como algo útil. Estamos a falar de fai só uns 54 anos. Se miramos máis atrás, é para poñerse os pelos de punta sen pagar por iso á perruqueira...Pero, ademais, é que as mulleres debían sufrir en silencio sen derramar unha soa lagrima, porque se non aplicábaselles outro refrán "Muller chorona, é puta ou ladroa". Era o que "tocaba". Pero non todo o xénero feminino aceptaba con resignación "cristiá" á vasalaxe ao marido. Aí está a loita das mulleres por decidir libremente e en igualdade de condicións con quen quere vivir e ser a dona ela soa da súa vida.

O Parlamento Ruso aprobou esta semana, en primeira lectura e a proposta dunhas deputadas, que a violencia de xénero deixe de xulgarse polo código penal e se considere só un delito civil, con unha multa de 500 euros, un arresto de 10 ou 15 días, ou 120 horas de traballo social. Iso quere dicir que, os maridos que peguen ás súas mulleres unha soa vez ao ano, non irán ao cárcere.

A violencia no seo da familia e especialmente contra a muller é un problema moi grave en Rusia. Segundo Amnistía Internacional, unhas 36.000 mulleres son golpeadas diariamente no país. Destas, entre 12.000 e 14.000 foron asasinadas polas súas parellas ou familiares. O 74% das mulleres que solicitaron asistencia ás liñas de axuda, posteriormente non presentaron ningunha denuncia.

Se finalmente se aproba esta lei, Rusia será o país coa lexislación máis laxa de Europa nesta materia. E iso que, antes desta proposta de lei tan desatinada e fóra de época, a ONU advertira ás autoridades rusas, en varias ocasións, que corrixisen os poucos esforzos que estaban a realizar para poñer fin a estas situacións tan graves.

Os defensores dos dereitos humanos, que os hai, sufriron esta semana un duro golpe. Pero despois desta primeira 'labazada', aos activistas sociais aínda lles quedan forzas para seguir loitando polos dereitos de todos.