​Non o volveremos facer!, iso é valentía

Á calor que estamos a sufrir uns cuantos millóns de persoas, hai que engadirlle, a máis diso bebidas frías, sombra baixo as árbores e aire acondicionado, unha boa dose de humor, porque a máis diso todos os efectos que produce os raios do Rey Sol, seguimos resistindo os mantras dos indultados do procés. É un castigo terreal que dura xa demasiado tempo. Esta situación non hai mente humana que a resista. Dicía Molière que “un parvo ilustrado é máis parvo que un parvo ignorante”. O primeiro representa un perigo para a sociedade, o segundo non.

Os indultados por Sánchez, están de xira de país. A penúltima actuación tivo lugar este pasado venres, en Elna, municipio francés pertencente á rexión do Languedoc-Rosellón. O motivo esgrimido a celebración do 60 aniversario de Ómnium Cultural, da que é presidente Jordi Cuxart, protagonista do encontro. Pero non estivo só, acompañáballe Carles Puigdemont, Oriol Junqueras e o mismísimo presidente da Generalitat, Pere Aragonés, entre outros que estaban presentes cando Cuixart dixo “ volverémolo facer , farémolo xuntos e farémolo mellor”. Unha declaración que non deixa dúbidas -se é que alguén as tiña- de cales son as súas intencións dos alí presentes e que de arrepentimento e vocación de emenda nada de nada.

O presidente de Òmnium, Jordi Cuixart, na inauguración da exposición con motivo do 60 aniversario da entidade. 

Que Catalunya é o seu casarío, que a cidadanía -o resto que non pensan como eles- impórtalles tres cogombros e quen non lles siga, pois que se vaian aos seus pobos que en Catalunya non pintan nada, perdón só para pagar impostos. Queren submisión total, vasalaxe e boquita pechada.  Esa é a doutrina que aplican os intolerantes que saben o que é un cárcere, pero que gozaron nela- nas catalás- duns privilexios que non tiveron o resto de compañeiros de recinto, non de celas porque ao parecer estaban cada un deles solitos, sen compañeiros molestos.

Non se cortan o máis mínimo "os indultados" cando afirman que “foron e seguen sendo vítimas dunha represión feroz por parte do Estado Español" e segundo Cuixart o Estado faio porque “sabe que lles poden gañar”. Pero con que? co suposto exercito catalán?. Estas declaracións tan conciliadoras fanas dous días antes do 85 aniversario do golpe de estado do ditador Franco que supuxo unha guerra civil na que tantas persoas foron asasinadas, durante e despois da contenda. Os vencedores son os que marcan a pauta e os que están convencidos que poden decidir sobre a vida e o destino das persoas. Acórdanse estes iluminados que se chaman políticos, do 18 de xullo do 36?. Está claro que non sufriron en carnes propias a ditadura para que falen tan alegremente de represión e falta de liberdades nun país democrático.

En lugar de asumir os seus erros, son vítimas de algo que os psicólogos chaman disonancia cognitiva, algo que se reflicte como a “tensión que experimentan as persoas cando teñen dous pensamentos, crenzas, opinións ou actitudes contraditorias".

O que se necesita agora son valentes, polo menos un, que sexa capaz de dicir “equivocámonos e non o volveremos facer porque foi un desastre para as persoas e o país”. Do perdón sabe moito o autor Tyler Okimoto, investigador e autor dun estudo sobre pedir perdón, que considera o autor que facelo non é unha debilidade, senón unha fortaleza.

Para José Antonio Mariña, filosofo, escritor e pedagogo, a intelixencia humana é algo que se cultiva, necesita dispoñer de información, manexala ben, xestionar as emocións, e exercitar as virtudes da acción: a perseveranza, a flexibilidade, a resistencia á frustración, a selección con metas alcanzables. Todo iso é a intelixencia segundo o seu autor.

As persoas intelixentes saben que as súas accións teñen consecuencias e deben asumilas. Na vida apréndese a base de probar e de cometer erros.A xente intelixente aprende deles.

Despois de todo, se as persoas non se enfrontan á realidade e xúlganse con honestidade nunca mellorarán. Ao final, como dicía a famosa frase de Forrest Gump “Estúpido é o que fai estupideces”. O malo é que as estupideces dos “ intelixentes” afectan gravemente aos demais. “Volverémolo facer”, e as consecuencias serán que a xustiza lles volverá a xulgar, así de sinxelo. Que se entende?