A Superliga e ese fútbol moderno do que vostede me fala

Rodrigo Brión Insua

Tres equipos españois, tres italianos e seis ingleses entran nun bar. Parece un chiste de Arévalo, pero resulta que é o que Florentino Pérez e once hombrecillos máis idearon para evitar o colapso de Occidente: unha Superliga. Con todo, e a pesar de que as conversacións para planear a maior competición deportiva xamais vista neste planeta veñen de moi lonxe, parece que quedará nunha mera charla de sobremesa. E todo porque o seareiro, ese que non é nin viquingo nin culé nin indio nin quere selo e que por tanto non sabe nin entende nada, sa'enfadao.


Que o lugar elixido por Florentino para defender o modelo de competición que salvará o fútbol mundial fose o estudio de 'O Chiringuito' deixa bastante claro a que tipo de proposta enfrontámonos: un circo anfitaminado, hipertrofiado e no que o contido importa pouco ou nada porque o produto final é un pastiche de Champions e NBA que vai directo ao gaznate do consumidor tipo, ese que rexeita o esquema de xogo de Klopp porque o alemán non dá minutos a Shaqiri e o suízo é un canón no FIFA 21.


Porque só o último proxecto faraónico de Flo pode salvar aos grandes clubs de si mesmos nestes momentos de crises. Os xigantes do fútbol mundial, eses que todo o que gañan gástano en querer gañar máis, atopáronse con que agora tócalles pagar a conta. E para evitalo propoñen un casarío no que só poidan estar eles para que non se lles acheguen os pobres e ser eles os que dividan o diñeiro que os demais non saben xestionar. A tese final é que o Real Madrid está arruinado pola crise sanitaria e por hipotecarse na reforma do seu estadio, pero só o Real Madrid pode fichar a Mbappé e pagar a ficha de Encomia. Talvez o dono do palco do Bernabéu debería escoitar aos seus colegas, algúns deles cabais como Rummeningge, que propoñen, no canto de competicións galácticas, reducir os custos e non comprar o que non podes pagar.


O que non é capaz de concibir Florentino é que hai afeccionados que viven perfectamente (ou todo o ben que se pode vivir sendo seareiro do Elxe, o Real Murcia ou Padroado) sen ter a Hazard ou Ramos defendendo a camiseta dos seus amores cada fin de semana. O meu amigo Manuel 'O Dragón' Fernández, ante a posibilidade de que o Celta fiche a Messi, mostraría certo receo e preguntaría : “E a quen quitas?”. Porque talvez fagan faltas máis dragones e 'Gatos' de Catoira no fútbol moderno e menos imberbes promesas cariocas chegadas de ultramar por máis diñeiro do que xamais poderán gastar. Ese fútbol moderno no que a maioría nacemos, alleos a que Socrates e Leonidas non eran gregos, senón brasileiros, e pegáballe á pelota mellor que ninguén. Os da miña xeración falamos do fútbol doutro tempo pero só de recordos inventados que nos contaron, porque cando aterramos na vida xa rexía a lei Bosman, os clubs eran de grandes fortunas e non dos afeccionados e xa nada era como era antes.


Iso si o entenden en Inglaterra, onde a noticia da Superliga caeu como unha bomba en Villa Park, Craven Cottage ou Ewood Park, pero tamén nas inmediacións de The Kop ou na Sir Alex Férguson Caseta, onde os afeccionados de Liverpool e United alzáronse contra os seus propios clubs, lembrando que se triunfou o Brexit é porque o dogma británico de “Inglaterra para os ingleses” impera para o bo e para o malo. Tal foi o levantamento, e ante a ameaza de que a Premier expúlseos do campionato doméstico, que os seis grandes clubs impulsores do campionato decidiron recular e mesmo sacudiu a cadeira de Ed Woodward, mandamás do MANU que dimitirá a final de curso. Quizá antes de expor Superligas o ideal sexa gañar a Leeds e Brighton en casa, cousa que non fixeron nin Liverpool nin Chelsea esta semana.


Máis cautos estiveron os equipos franceses, holandeses e alemáns, que cautelosamente viron o que ocorría nos toriles desde a barreira antes de decidir se era prudente ou non tourear nesa praza. A UEFA e as Federacións xa dixeron que o que se vaia non xoga máis, porque a pelota é súa e se non se vai á súa casa. Unha Liga sen colchoneiros, merengues e blaugranas é moi posible que perdese en espectáculo pero gañaría en autenticidade.


Con todo, quen querería competir? Cal sería o premio? Que aliciente terían o Celta de Vigo, o CD Lugo, o Deportivo da Coruña ou o Alondras por tentar subir os chanzos que os separan do éxito se esa gloria está reservada só para uns poucos? Para que formar futbolistas se para un bo que sae acaba na Superliga porque só alí xogan os profesionais de verdade? Para que ir cada quince días ao José Zorrilla a sufrir e a pasar frio se nunca soará o himno da máxima competición continental para que o escoite a platea? Tanto os pobres como o ricos pero non o suficientemente ricos como para relacionarse coa jet set quedarían nun inverno perpetuo, onde se sucederían as tempadas sen que nunca nada cambiase, porque o xogar contra os mellores non depende dos teus méritos, senón do ben que lle caias aos de arriba.


A pesar de todo, sería bo non enganarnos e ir facéndonos á idea de que a Superliga chegará. Talvez non esta tempada, talvez non esta década, pero o deporte camiña facía aí, cara a torneos pechados e exclusivos onde o afeccionado véxase reducido ao magnate que pode pagar o abono de tempada a pé de pista ou ao visitante chinés que ten o Nou Camp ao mesmo nivel que a Sacra Familia no seu percorrido turístico por Barcelona. Mentres, os demais non pensarán en superligas, senón en supervivencia, esa que só dá o alento do incondicional cando estás ao bordo do precipicio ou loitando polo ascenso, ese cántico de todo un estadio cando o pequeno gaña ao grande ou polo menos faillo pasar mal, ou ese neno que pisa por primeira vez un estadio porque quere ver en directo ao seu ídolo, o Chimy Ávila ou Mikel Oyarzabal. Iso, e só iso, salvará o fútbol moderno.   


Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE