“Apps e caixeiros non fan funcionar un banco, somos as persoas”, advirte CC.OO. ao fío do ERE en BBVA

O ERE do BBVA forma parte do xeneralizado tijerazo dos bancos ás súas sucursais. Recortes que o coronavirus só está a acelerar.  O argumento das empresas é apostar por unha dixitalización, que na práctica prexudica a moitas persoas, sobre todo aos maiores.

Jorge Javier Villarino, secretario xeral da agrupación do sector financeiro de Comisións Obreiras en Galicia, explica a Galiciapress como os custos importan cada vez máis que a atención cara a cara.

Custos que o BBVA busca recortar, a pesar dos seus beneficios millonarios. Só no cuarto trimestre do ano pasado gañou 1.305 millóns. Unha cantidade que pode parecer elevadísima, e o é, a pesar de supoñer un recorte do 73% respecto a o que gañaba antes do coronavirus.

Unha pasada protesta de sindicalistas contra despedimentos de traballadores do BBVA  | Foto:  Sección Sindical CCOO - BBVA 

Este venres arrincan as negociacións entre a dirección do BBVA e os sindicatos para marcar os pasos para seguir no expediente de regulación de emprego exposto polo banco e que, segundo as primeiras estimacións, podería afectar ata a 3.000 traballadores da entidade. 

Nun contexto de “profunda transformación”, os sindicatos critican unha decisión que na comunidade galega, onde o persoal xa é significativamente reducida, podería supoñer que moitos clientes queden sen os servizos que gozaban ata o de agora.

Para o secretario xeral da agrupación do sector financeiro de Comisións Obreiras en Galicia, Jorge Javier Villarino, este anuncio non pode ser ben recibido de ningunha maneira en CC.OO., sindicato maioritario na entidade bancaria e no sector financeiro. 

Jorge Javier Villarino nunha imaxe da CRTVG

“As negociacións ás que nos convocaron non serán un acordo entre cabaleiros, poderiamos dicir, xa que non se trata dun acordo de prexubilacións, senón que será un despedimento colectivo, e iso non pode ser positivo”, recalca Villarino.

A pesar de todo, desde o sindicato teñen claras cales serán as liñas mestras a seguir na negociación. “Serán os parámetros cos que abordamos calquera negociación: solucións tanto para o persoal que se mantén como para aquela que teña que irse, para a que buscaremos medidas voluntarias, pactadas e non traumáticas”, recalca o sindicato.

CAL É O MODELO POLO QUE APOSTA BBVA?

O principal problema nestes momentos é que, a horas de que comecen as conversacións, os sindicatos din non saber “que é o que quere o banco”. “Xa non ten sentido falar hoxe en día de termos como rendibilidade por oficina, porque a pesar dos margenes da contorna de baixos tipos de interese desde hai unha década, agora o que máis pesa é o modelo de entidade, no modelo organizativo, con moito peso de dixitalización e oficinas grandes en núcleos importantes con especialización por departamentos”, comenta Villarino, que tamén incide en que este é un proceso que non é exclusivo do BBVA, senón do conxunto da banca española.

O ERE no BBVA chega xusto nun momento no que a entidade “presume de ter beneficios coa venda das súas filiais en Estados Unidos e Paraguai”, polo que Villarino atopa poucas explicacións a esta decisión máis aló de que responda a temas organizativos. 

Con todo, de momento non teñen unha xustificación por parte do banco para apoiar a decisión. “Pódenche saír por calquera lado para xustificar unha causa económica, aínda que falamos de entidades que celebran beneficios nas súas contas anuais, polo que soa raro alegar causas económicas”, razoan desde CC.OO., e máis teniendo en cuenta que hai uns meses a expansión do BBVA parecía un feito coa súa alianza co Banco Sabadell, un acordo que rompeu a última hora.

A este respecto, Villarino argumenta que de darse sería “outroescenario”, pero que non vale a pena “entrar en ficcións”. “As compras no BBVA sempre foron sen risco, e de feito tardou moito en entrar na reconversión adquirindo caixas catalás e obtendo garantías máis que sobradas. O tema do Sabadell non lle encaixou aínda que supuxese un crecemento orgánico”, sostén.

BANCO DE PERSOAS, NON DE ALGORITMOS

Con e sen fusións, Villarino insiste en que o factor principal é o modelo polo que decidiu apostar o BBVA neste momento de crise. “Nestes modelos o que ten que ter gran importancia son os persoais, porque as persoas que traballan en banca son as que están a posibilitar o pago das prestacións do SEPE, a informatización dos créditos do ICO, as novaciones dos créditos do ICO, as moratoria hipotecarias...”, enumera.

“En suma: que o país sigan en marcha, que as empresas abran as súas portas. Iso non o fai unha App ou un caixeiro automático, senón unha persoa nunha oficina cunha presión comercial brutal á que hai que sumar toda esta operatoria de prestamos, moratorias...e que ademais é esencial, como o vimos durante a pandemia e para a reconstrución económica cando veñan os fondos europeos”.

“O que non podes dicir agora é que como durante a pandemia a xente descargouse a App pois as oficinas xa non fan falta. Pero atópasche con oficinas sen xente, sen forma de cubrir unha baixa ou vacacións, obrigados a adaptarnos a teletrabajar...”, critica Villarino, á vez que lembra como hai un ano a orde foi “collernos debaixo do brazo o monitor, o teclado, o computador e irnos para casa; e así o fixemos e seguimos traballando e facendo funcionar o banco, non foron os algoritmos ou as Apps, senón as persoas”.

“AUSENCIA DO REGULADOR”

O abandono dos núcleos rurais e mesmo nos barrio perifericos é a gran preocupación de moitos neste proceso. En Galicia, onde o persoal do BBVA xa é preocupantemente curta segundo comentan desde CC.OO., temen que o ERE profunde aínda máis nos problemas que sofre o rural ante a falta de servizos. Aínda non hai estimacións en cifras de como afectará o ERE ao conxunto da comunidade, pero hai que ter en conta que en 2020 o BBVA xa aplicou un recorte de persoal que, segundo as contas do CIG, afectou ao 8% do persoal.

“Aquí baixamos,como en todos lados, pero o BBVA de maneira vexetativa recorta uns 500 postos de emprego, e en Galicia isto tradúcese nun pequeno goteo, non nun impacto importante, porque no territorial noroeste case non hai onde rascar”, explica Villarino. “O impacto no rural é o que tivemos sempre”, denuncia o secretario xeral, que pon o foco no que considera “as tres patas” da exclusión financeira que perseguiron en Comisións Obreiras “e que non ten a atención que merece por parte dos reguladores”.

"A exclusión dixital, que é cando o cliente non é capaz de utilizar os novos medios de relación polos que aposta o banco, deixa de lado aos clientes que non interesan porque teñen que ser atendidos por unha persoa, e esa atención custa diñeiro” 

“A exclusión territorial (peche de oficinas no rural), a exclusión por renda (cando unha entidade valora que un cliente non é rendible) e a exclusión dixital, que é cando o cliente non é capaz de utilizar os novos medios de relación polos que aposta o banco, deixa de lado aos clientes que non interesan porque teñen que ser atendidos por unha persoa, e esa atención custa diñeiro”, relata Villarino. “Esas tres patas son as que entendemos que non podemos permitir e que entendemos que nun negocio tan fundamental como é a banca existe unha ausencia do regulador á hora de establecer condicións de acceso aos servizos”, censura.

UNHA DIXITALIZACIÓN ACELERADA POLA PANDEMIA

Con todo, estas formas de exclusión son as que parecen marcar o proceso de reconversión no que se atopan inmersos os actores da banca española, moitos deles en Es, como son BBVA ou o Santander, ou as fusións, como a protagonizada por Bankia e Caixabank ou a de Liberbank e Unicaja. Un proceso que, sen dúbida, vén marcado pola crise provocada pola pandemia, que con todo só foi un catalizador para algo que viña xestando desde moito tempo atrás.

“Xa a finais do S.XX a aposta era a banca telefónica que ía aforrar moitísimos postos de traballo; agora levamos ordenadores persoais no noso peto, pero é o mesmo. Xa entón existía este modelo que tentaba evitar a bancarización da sociedade e a pandemia só acelerou este proceso”, puntualiza Villarino.

A continuación, sinala que esta aposta antiga “leva o seu tempo, talvez 20 anos”, aínda que cos cambios que provocou a pandemia, obrigando a moitos a adaptarse ás novas tecnoloxías en tempo récord, o salto foi moi fugaz. “A pandemia creou esa contorna, pero tamén creou a contorna no que o persoal do sector financeiro é máis imprescindible que nunca para a reconstrución económica”, conclúe Villarino.