“España non é que sexa diferente; é que é inverosímil”

En España, cando hai un proceso electoral, de calquera tipo, as campañas electorais están sempre mediatizadas polas accións do goberno de quenda. Parece que se utiliza o poder para anunciar, ou frear determinadas accións co fin de non prexudicar ao partido que goberna, ou para beneficialo. A oposición tampouco é allea a esta estratexia de sacar proveito, aínda que critica que o fagan os outros.

Pedro Sánchez @ep

En política, ser guapo, ou ter un pico de ouro, son dúas calidades que moita xente valora á hora de votar. Aínda se lembra como moitas persoas -din que especialmente mulleres-votaron a Adolfo Suarez ou Felipe González porque o primeiro era atractivo e o segundo guapo. Curiosamente o PSOE tivo presidentes guapos, - que non parvos- mentres que o PP non correu a mesma sorte; José María Aznar e Mariano Rajoy non gozan deses cualificativos precisamente

O parlamento é o lugar onde as confrontacións entre o goberno e os partidos que aspiran a selo enfróntanse dialécticamente para defender cada un os seus proxectos, ideas, ou propostas. Adóitase facer, segundo os temas, dunha maneira civilizada ou, todo o contrario. Sobre todo, se nese momento atópanse en campaña electoral: entón a cousa cambia e a cortesía parlamentaria pérdese. Aproveitándose de que as sesións son retransmitidas en directo polos medios de comunicación, as intervencións das súas señorías tenden a ser máis agresivas co fin de convencer á cidadanía que deben votar ao seu partido, que “defende” mellor os seus intereses. Algúns llo cren, outros non tanto e o resto pasan.

Este mércores, o presidente do goberno, Pedro Sánchez, compareceu diante das súas señorías, que representan a toda a cidadanía que o votaron, para presentar o Plan de Recuperación – que fora presentando o día anterior aos medios- e informar sobre a evolución do Covid. Faio nun escenario electoral moi duro polos resultados que poden producirse, que parece que catapultarían a Isabel Díaz Ayuso a presidir de novo a Comunidad de Madrid, co apoio de Vox ou Cidadáns. Ayuso vai como unha moto segundo algunhas enquisas. Claro que ata que non se vote e fágase o reconto, todo son conxecturas.

Con este panorama, o Congreso dos Deputados converteuse este mércores, nun circo máis que nunha sesión en toda regra. Os debates e as discusións dialécticas deben estar presente no hemiciclo, é a vida parlamentaria. Outra cousa ben distinta é aproveitar esta institución para o insulto, a confrontación e a división, como malos modos, nun momento como o que se está vivindo. Fai falta máis consenso, xenerosidade, altura de miras e sentido de responsabilidade para sacar adiante este país que non se acha no seu mellor momento.

A intervención de Pablo Casado foi durísima. era a súa intención marcar territorio para contribuír ao resultado de Madrid e de paso non deixar espazo para os seus compañeiros de Vox? Todo é posible. Pablo Casado acusou a Pedro Sánchez de gobernar con “chulería” e como Napoleón, que o facía a base de real decreto. A dureza de Casado sorprendeu a algúns dos presentes que o achacaron a intereses electoralistas.

Inés Arrimadas, con ton moderado pero directo, recriminoulle ao presidente do goberno que viña pouco polo Congreso e facíao só para facer propaganda e a propaganda enche as contas correntes dos asesores Iván Redondo?

A falta de Rufián -todo o grupo de ERC está confinado- o líder de Vox, Abascal, presentábase cun ladrillo na man para dicir que era o que lle tiraban en Vallecas durante un acto no que, segundo el, non fora a provocar, senón que alí o seu partido tivo 15.000 votos. A súa intervención non defraudou aos seus seguidores.

Con tons máis moderados o resto da oposición, incluído os partidos que dan soporte ao goberno, foron criticando ao presidente Sánchez e reprocháronlle que non informe máis o congreso e que vaia por libre.

As actuacións das súas señorías, en este mércores no que se conmemora o 90 aniversario da proclamación da II República, ao que fixo mención Sánchez, para cabreo de Abascal, demostrou unha vez máis que nin sequera a situación excepcional que vive España serve para deixar as diferenzas aparcadas para tempos mellores e remar todos na mesma dirección. De verdade interésalles este país de pel de touro, como se lle coñecía, con perdón dos antitaurinos? Pois parece que cada partido vai á súa e así non hai maneira de sacar a este país da crise. E é que ao final, como dicía Armando de Miguel, “ante tales pintoresquismos, non hai que estrañarse de que os hispanistas naveguen desorientados. España non é que sexa diferente; é que é inverosímil".