Dicía Confucio que “a vida é moi simple, pero insistimos en facela complicada”, poderiamos engadir que se complica máis aínda cando hai por medio intereses particulares camuflados de patriotismo e envoltos nunha bandeira que axuda máis a escenificalos para enganar aos seus votantes. Puigdemont, como anunciara o seu partido JXCat, volveulla a facer a Pere Aragonés ao humillalo na segunda votación que resultou errada.

Arquivo - O expresidente da Generalitat Carles Puigdemont

Carles Puigdemont nun mítin @ep

O sucedido na mañá deste martes é unha nova volta de porca a Aragonés do fuxido, agora que os republicanos accederon a tragarse o sapo do protagonismo do Consell per a República, o chiringuito de Puigdemont para seguir manexando os fíos da Generalitat e ata o propio Parlament, con permiso da CUP e os partidos constitucionalistas. Pois resulta que agora quere máis, non se conforma con gañarlle o pulso .

JXCat quere humillar tamén aos antistema ao pedir indirectamente que os republicanos rompan o acordo con eles. senten feridos polo feito de que o partido de Aragonés chegase a un acordo antes coa CUP que con eles. senten fortes, imprescindibles para que Aragonés salga investido presidente. Por iso ata o final, din que Sant Jordi, seguirán forzando para conseguir os seus obxectivos. Vendo a actuación de hoxe, as súas peticións irán en aumento, verémolo.

O candidato republicano está a facer o ridículo e segue cedendo ás peticións de JXCat. Sabe que a situación do país non pode soportar poñer de novas as urnas, pero tampouco pode permitirse aguantar que Catalunya siga nunha deriva aínda maior de declive pola falta dun goberno que goberne e que deixe para mellor ocasión os mantras de todos estes anos.

O novo goberno debe gobernar para toda a cidadanía, non só para os que lle votaron, como viñeron facendo ata o de agora. Catalunya perdeu esa capacidade de atraer empresas, crear emprego, ilusionar, conseguir investimentos e volver ser un dos motores de España, un país atractivo e seguro para os millóns de turistas que elixiron esta zona para as súas viaxes.

A decadencia instalouse en Catalunya e o espectáculo ofrecido no Parlamento, empezando pola presidenta, que é a primeira que o fai. Non axuda nada para devolver a credibilidade, a confianza e a ilusión non só á cidadanía, senón a aqueles que miran de lonxe coa esperanza de que algo cambie, desexos que unha vez máis se viron truncados. A Puigdemont só impórtalle os seus interesesm que pasan polo control a distancia das institucións catalás, ou o que é o mesmo, o control do diñeiro.

A imaxe de irresponsabilidade que ofreceron os dous partidos é un claro exemplo do que vén nos próximos meses. Se non se convocan novos comicios, en dous anos como moito, volverá votar Entenderá Pere Aragonés que non se pode pretender ser presidente a calquera prezo? A ética, e os valores deben terse en conta , en política especialmente.

“O agasallo máis grande que lles podes dar aos demais é o exemplo da túa propia vida”, non é unha frase de Carles Puigdemont, senón de Bertolt Brecht