O 13 de marzo de 2020, o Sr. Sánchez, decreta o Estado de Alarma. Un día antes, o Sr. Feijóo proclama o Estado de Emerxencia Sanitaria. Feijóo sempre facendo que fai... sen facer nada. Isto é unha constante na evolución da pandemia da Covid-19 na Galicia.

A Atención Primaria (AP) estaba mal no ano 2019. Os recortes feitos nos últimos 10 anos polos gobernos de Feijóo (que xa leva catro conselleiros de sanidade) xunto coa convocatoria de folga de abril do 2019, son a clave para facer que a administración abrise unha Mesa de Diálogo, que levou aos Sindicatos e a diferentes organizacións sociais, científicas e políticas, á súa desconvocatoria in extremis, pola oferta do SERGAS do Consello Técnico (CT) de AP de Galicia. Sabemos que a administración, cando non quere resolver un problema, “promove unha comisión”… Pois ben: Feijóo promoveu 15! Este CT, traballou arreo durante seis meses, de forma desinteresada, con 208 persoas de diferente ideoloxía, que chegaron, en novembro do 2019, ás conclusións que ten na súa poder o novo xerente do SERGAS (...e van dous). Leste deixou pasar un ano (coa desculpa da pandemia…) con 2.200 muestos e 4.000 contagios de sanitarios e sanitarias galegas, sen facer nada. Despois de falar co SERGAS, conseguimos poñer en marcha, de novo, o CT, que non leva o ritmo que nós esperabamos e segue dándonos longas, para poñer en marcha o Novo Modelo de AP na Galicia.

O Sistema Sanitario está impregnado de hospitalcentrismo. Todo o importante que se fai: desde o aparataje, o persoal, etc. sucede neste nivel asistencial. A política austericida dos gobernos de Feijóo levou ao desmantelamento da AP que hoxe continua na Galicia. A Precariedade Laboral que existe (e que se promove desde o SERGAS) provoca a falta tanto de profesionais, como de estabilidade, de substitutos, de material, de oposicións reais que cubran as prazas vacantes e que teña en conta as xubilacións, a emigración masiva de profesionais a lugares que de verdade dignifiquen a profesión que tanto traballo custa conseguir (e que neses lugares non gastan un peso na súa formación e que nós os formamos e non nos beneficiamos da súa profesionalidade); isto leva consigo o deterioración máis importante que se lembra na AP.

E chegou a Pandemia. Ao principio, as contradicións dos especialistas e os minutos de gloria dos políticos de quenda, fixeron que a incerteza fose cada día maior. Pensouse que cursaría como algo parecido á gripe común, pero o tempo foi poñendo de manifesto que estabamos moi equivocados: a que se nos viña encima era algo descoñecido e moito máis agresivo, en todos os sentidos, do que sabiamos.

E mentres tanto, Feijóo que facía? Modifica a Lei Galega de Saúde (a primeira vez): para suprimir catro Xerencias importantes e elimina a participación cidadá: retira o Consello de Saúde de Galicia e os Consellos de Saúde de Área Sanitaria, á parte de consolidar os recortes ás privatizacións. Agora, reforma de novo a LGS. Desde a Plataforma SOS Sanidade Pública de Galicia,rexeitamos o proxecto de reforma, da reformada,LGS, xa que se presenta, como unha Proposición de Lei do Partido Popular en lugar de como goberno da Xunta, para evitar o informe preceptivo dos Servizos Xurídicos do Parlamento de Galicia sobre a legalidade desta proposta e tampouco recoller o informe preceptivo, sobre o impacto de xénero, que está na Lei 7/2004 do 16 de xuño de Galicia para a igualdade de mulleres e homes. Utiliza a alarma social da pandemia. Supón unha reforma innecesaria, dado que a actual lexislación contan con todos os instrumentos legais necesarios para afrontar a COVID-19. Recorta dereitos e liberdades que noutras circunstancias non serían aceptados pola poboación. Impón, baixo ameaza de grandes sancións, o deber de realizar probas, vacinacións e tratamentos, invadindo a liberdade de decisión das persoas sobre a súa saúde. Vulnera a Lei de Consentimento Informado. A OMS pronunciouse contra a vacinación de carácter obrigatorio. Outorga un enorme poder ao Comité Clínico (CC) integrado maioritariamente por cargos institucionais, designados a dedo pola Xunta, por afinidade política. Avanza cara a un “estado policial” ao multiplicar o número de autoridades sanitarias con capacidade de intervir en temas sensibles para as liberdades e o dereito a saúde. Pretende controlar a vida e actividade das persoas, co pretexto de protexer a súa saúde, utilizando as novas tecnoloxías informáticas (moitas delas en mans privadas). Établece un réxime de sancións dunha contía á que non poderá facer fronte boa parte da poboación e de moitas pequenas empresas. En 53 páxinas, emprega a palabra “sanción” en 74 ocasións! Non contempla medidas para intervir sobre a situación das Residencias de Maiores (moitas delas en mans de grupos multinacionais e da igrexa) a pesar de ser o principal determinante da mortalidade: a día de hoxe ao 45% dos mortos foron nestas “rateiras” onde se prioriza a cuestión económica antes que a sanitaria.

Quen toma as decisións sobre a pandemia? Feijóo e o seu os seus voceiros, dinos que o CC: pois ben, á parte de que Feijóo fala sempre “antes das reunións do CC” do que vai pasar, este componse, case na súa metade (47%), de cargos institucionais, cuxa designación é por criterios de afinidade política en lugar de por a súa experiencia ou coñecementos contrastados. Falta persoal experto en pandemias; 20 dun total de 26 membros da “Comisión de Expertos” defenden intereses privados ou presentan graves conflitos de interese, pola súa vinculación ás empresas farmacéuticas, incluíndo ás que comercializan as vacinas para a Covid-19.

Neste tempo de pandemia, o SERGAS e Feijóo promoven a dificultade de acceso aos Centros de Saúde, pechando mesmo algúns e promovendo as consultas telemáticas, sabendo que no rural galego, o 20% da poboación non ten acceso a Internet e o 6% das persoas saben usar o móbil de forma moi básica. Ademais, por Internet o SERGAS “non permite a consulta presencial”. Mentres a pandemia continúa, Feijóo segue privatizando a sanidade pública: o de Vigo xa é sanguento. Existe un aumento dos seguros privados nos últimos anos de forma exponencial!

E pensaremos: coa que está a caer, lpresupoñer en AP teñen que aumentar tremendamente? Pois non. O orzamento deste ano é mellor que o do 2020 e mellor que o do 2019, pero inferior en 200 millóns de euros con respecto ao 2009, cando Feijóo chegou o poder na Galicia.

No tema dos Rastreadores, a desfeita xa foi de traca: comezou dicindo que en Galicia tiñamos 6.100, e aos pouco días “pedía militares para facer este labor”… En realidade eran 160 persoas para un traballo fundamental no seguimento e detección dos casos positivos e asintomáticos de persoas infectadas: “...se necesitas militares para facer tarefas sanitarias, é que che sobran militares e fáltanche sanitarios”.

E xa temos a vacina… ou vacúas. Diferentes laboratorios, en tempo récord, e con cidadáns en “Fatiga Pandémica”, foron capaces de elaborar un remedio que permite ver o final do túnel…a condición de que, “os de sempre”, permitan que a vacinación siga unha orde e que por crerse impunes, pola “falta de vixilancia e control da administración”, permítano... Con respecto a Xosefina Fernández dixo Feijóo: "...tendrá que ser ela quen dea explicacións". O mundo ao revés: os responsables de vixiar o proceso de vacinación con fondos públicos, delegan nos cara dura!

O desmantelamentode a sanidade (e doutros moitos servizos públicos) ten un efecto devastador no rural. Desde o sistema privatizador de Feijóo, a estratexia é: primeiro deixo de investir no público, daquela o servizo deteriórase, ergo teño que privatizalo.

O futuro témolo difícil. A Sociedade Galega, está afeita pelexar... e a facelo duramente, pero hai esperanza de que cambie a dinámica de actuación, para poder facernos donos e donas de nós mesmos!