Catalunya está inmersa nunha grave crise social e económica, a máis diso a sanitaria. Agora máis que nunca é necesario centrarse para saír adiante. Para iso necesítase a cordura do goberno, do que está en funcións e do que veña. Os sectarismos e as políticas de intereses partidistas han de deixarse ao carón. Se non é así, Catalunya está condenada a non levantar cabeza.

O Rey Felipe VI no 70 aniversario de Seat.

Hai uns días, aproveitando o 70 aniversario de SEAT, o Rey Felipe VI, o presidente do Goberno, Pedro Sánchez e a ministra Reyes Maroto desprazáronse ás instalacións da empresa automobilística, onde foron recibidos polos máis altos executivos da empresa alemá. Unha vez máis, o goberno de Catalunya non estaba presente. Unha acción que levantou duras críticas dos sectores económicos políticos e sindicais que viron na acción un abandono de responsabilidades. O xesto desafortunado e incompresible tampouco gustou á cúpula de SEAT, cuxos máximos representantes do grupo viñéronse a Catalunya para estar presentes no acto. Hai que lembrar que o grupo Volkswagen é o maior investidor da industria automobilística en Europa e que ademais estivo aí mantendo os postos de traballo e apostando por Catalunya. É normal que un goberno actúe desta maneira? Si, porque ao longo destes anos, viñeron realizando este tipo de accións partidistas, e dunha gravidade extrema.

Ante as críticas recibidas o goberno catalán ha buscado unha mala escusa para xustificar o inxustificable, sen ser conscientes que representan a toda a cidadanía e, ademais, éntralle no soldo -- ben pagos, por certo-- estar presente neste tipo de eventos, gústelles ou non. Se non o queren facer, que se vaian ás súas casas, que monten un chiringuito, págueno do seu peto e ninguén dirá nada. Dicía Confucio que “gobernar significa rectificar “e durante todos estes longos anos non se gobernou, nin moito menos rectificouse.

Catalunya necesita tranquilidade, sentido común e un goberno que dea estabilidade Verémolo? Pongámosle unha vela a Santa Rita de Casia, patroa dos imposibles

Se con todo o que está a suceder e visto que o novo goberno, pola súa composición, vai seguir cometendo os mesmos erros, a pregunta é Vai aguantar Catalunya catro anos máis o despropósito e a ruína? Sinceramente, xera serias dúbidas Alguén entende que os antisistema poidan estar no goberno ou presidindo o Parlament de Catalunya como pretenden para para que Aragonés sexa presidente da Generalitat? É de tolemia que iso poida suceder. Os cupaires son coherentes, porque se entran no sistema, é a mellor maneira de cargarllo. Así de sinxelo. O lamentable é que llo permitan. Anteponse, unha vez máis, interéselos partidistas por encima dos xenerais. Isto sucede nunha sociedade, “avanzada” como algúns predican. O que demostra unha vez máis que o home é o único animal que tropeza sempre na mesma pedra, sen que aprendese a lección.

Así que, vaia 2021 que nos espera: A CUP con mando en praza, Laporta sendo presidente do Barça e o covid encima das nosas cabezas. Para os máis optimistas, o espectáculo está servido. Pero igual con tanto sobresalto os corazóns non aguantan e as urxencias colápsanse. Catalunya necesita tranquilidade, sentido común e un goberno que dea estabilidade Verémolo? Pongámosle unha vela a Santa Rita de Casia, patroa dos imposibles, que igual temos sorte e recupérase o seny perdido.