Romper todo o que se atopan por diante; lanzar calquera obxecto que saben que pode causar dano; romper escaparates; queimar contedores, e ata desvalixar comercios é o novo sentido que algúns desaprensivos e morros dan á liberdade de expresión, a súa. Decidiron que as rúas son súas e por iso fan das mesmas o seu campo de batalla. Mentres, algúns gobernantes e partidos políticos seguen calados O que cala outorga?, s

Esta situación de desgoberno, e campo de batalla diaria lémbranos a aquela famosa frase que se lle atribúe a Manuel Fraga, ministro da gobernación. Por aqueles tempos, en 1976, chamou ao entón dirixente comunista e amigo seu, Ramón Tamames, para preguntarlle se era verdade que convocaran unha manifestación-o PCE non estaba aínda legalizado-, Ao que Tamames confirmoulle que era así .O galego convidoulle indignado a que a desconvocase.

Home, Manolo! Iso non depende só de min. E aínda que dependese, non o faría, respondeulle. Ante esa afirmación, o ministro díxolle: Advírtoche Ramón, que a rúa é miña!. Esa afirmación -- que quería dicir que era o responsable da seguridade das rúas -- fíxose histórica e sempre que ocorre algo parecido sacamos a colación a xa mítica frase de Fraga.

Manuel Fraga

Claro que desde o 76, inicio da transición ao 2021 choveu moito. Os tempos cambiaron e España é unha democracia- mellorable como todo-, aínda que algúns pensen o contrario.

A liberdade de expresión é un dereito fundamental sinalado no artigo 19 de a Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948 “Todo individuo ten dereito á liberdade de opinión e de expresión; este dereito inclúe o de non ser molestado por mor das súas opinións, o de investigar e recibir informacións e opinións, e o de difundilas, sen limitación de fronteiras, por calquera medio de expresión”. A liberdade é un dereito e un valor que debe de ser acompañado de respecto e responsabilidade. Todos teñen a liberdade de actuar, pensar e dicir o que se quere, a condición de que non afecte aos outros porque sería imposible distinguir onde termina e empeza a liberdade dos demais. E non se pode incitar á violencia, a discriminación, ou o asasinato. Se se fai iso, na maioría dos países está a cometerse un delito. Por tanto, pode suceder que un xuíz condene a alguén alegando que el ou ela incita á discriminación ou á violencia

A liberdade non debe confundirse coa libertinaxe. A primeira é a capacidade para actuar segundo a propia vontade, a libertinaxe é a acción irrespetuosa ante a lei, a ética e os principios por parte de quen abusa da súa propia liberdade con descrédito á dos outros.

O encarceramento do rapero Pablo Hásel., que non é precisamente unha hermanita da caridade, se teñen a curiosidade de escoitar algunhas das súas letras con estrofas como estas: “merece que explote o coche de Patxi López” "Penso en balas que calugas de xuíces nazis alcancen". "Sempre hai algún indixente esperto con quen comentar que se debe matar a Aznar". Sen entrar nesoutras que dedica ao Rey Emérito e a súa familia. Non o levaron a prisión por meterse co monarca, como se pode comprobar, senón que este angelito ten nos seus espaladas media ducia de condenas. Entre outras, a de agredir a un xornalista de TV3, ameazas a unha testemuña, e outras “pequeñeces” máis. Se ha demostrada na súa traxectoria que é unha persoa agresiva que non acepta a frustración, e moito menos as normas Un inadaptado?

A súa detención e encarceramento propiciou manifestacións nada pacíficas, que puxeron unha vez máis a Barcelona e outras cidades catalás na diana informativa con repercusións internacionais que deixan en mal lugar ás mesmas. Como consecuencias das desfeitas que veñen producindo a diario, con ausencia case total das autoridades que se atopan, algunhas delas, nas negociacións para formar o novo goberno e non hai que molestar aos antisistema da CUP para que os apoien, sen preocuparse da cidadanía, e da imaxe de Catalunya.

Manifestarse se, pancartas, tamén, berros os que fagan falta para ser escoitadas/dúas. Iso é liberdade, o outro, é libertinaxe, e hai que tomar medidas urxentes, porque se non é así, moi pronto atoparemos tamén enfronte deses violentos, saqueadores e mamarrachos aos do outro extremo e vaise a montar unha guerra sen cuartel. Evitalo debe ser a primeira prioridade dos políticos que teñen responsabilidades antes de que a sociedade, a economía e a convivencia tan deteriorada sáeche aínda máis polo aire. “A violencia é o último recurso do incompetente”, dicía Isaac Asimov.