“O problema das mentes pechadas é que sempre teñen a boca aberta”. Esta é unha das moitas frases brillantes de Mafalda, que se pode aplicar perfectamente a determinados personaxes. Elixímola porque vén ao xeito para falar de Pilar Rahora, a reinona do procés que lle reporta uns bos dividendos. Á devandita tamén lla coñece pola súa xa histórica frase que lle espetou a un policía local de Badalona, “Non sabe quen son eu?” cando o guindastre levouse o seu coche oficial por estar mal aparcado e o seu chofer pretendía levarllo sen pagar a sanción, cousa que fixo. As súas actuacións estelares como tertuliana son en grao sumo ilustrativas. Nelas solta as súas arengas incendiarias a favor do independentismo e en contra do goberno e todo o que ela considera inimigos. Faio en medios de comunicación públicos e nalgúns privados. Eses que practican o dobre xogo para seguir recollendo o diñeiro en grandes cantidades.

Pilar rahola

No seu afán de protagonismo e de demostración de poderío polas súas relacións coas altas esferas gobernamentais, económicas e sociais -demostracións que inclúen paellas e concertos de guitarra do mestre Puigdemont e o seu coro de palmeiros-, ao final, como non sabe estar calada porque enfermaría, viron a luz unhas gravacións nas que se queixaba do director de TV3 porque estábanlle “quitando” algunha intervención na televisión que considera que é súa e dalgúns dos seus amigos, pero que pagamos todos. Estaba indignada, e así llo manifestaba ao seu interlocutor, o gran Madi, o dos negocios.

Pilar Rahola, que no seu día lle fixo a rosca a Artur Mas -con biografía incluída-, agora defensora e amiga de Puigdemont co que fala a miúdo por teléfono -debe ser para darlle instrucións- non ten o menor reparo en utilizar o seu amiguismo para sacar proveito económico ao seu apoio. Ao expresidente Torra teno a menos, sabía que era o monicreque de Puigdemont ata que este se desligó do fuxido, pensaba que era o presidente libre de ataduras e nos últimos meses voaba só, sen protección para desespero do seu mentor.

Ante a publicación dos audios, a reinona, como adoita facer, sen recoñecer o fondo da cuestión que é moi grave, arremeteu contra España, como sempre, para dicir que “a democracia española é unha merda”. A súa e a dos seus amigos que fan negocio á conta dos sentimentos daqueles cidadáns que se cren as súas mentiras, é a mellor do mundo. Cunha falta de ética, e de vergoña toureira, o que demostra para que queren a independencia de Catalunya: para facer negocios, controlar todo e que ninguén lles pida contas.

Din que a condición humana non ten remedio nas súas debilidades, iso parece. Cando a algúns se lles enche a boca de dicir que hai que erradicar a corrupción, os privilexios e todas esas cousas, e que o sector negocios do partido estaba a piques de desaparecer, coa “transparencia” de feitos como estes demostran que non foi así e que para uns cuantos espabilados ou lerchos a súa única ideoloxía é a pasta pola pasta, e non precisamente a italiana.

Rahola, Madi, Vendrell, Benet e compañía son os novos nomes que cabalgan neste campo sen valos, deixando atrás aos Pujol e compañía, créndose impunes, que non o son.

Como dicía Mafalda “Hai tantas persoas vivindo nas minchas…que me dá medo que un día deste empezo para chover cocos”. Pois iso, e que quede claro que Rahola é unha victima da democracia española que é unha merda, a súa unha vergoña lucrativa.