​Os estudantes critican a falta de coordinación e a desinformación das universidades galegas: “Somos como coellos de indias”

Alumnos da USC, a UDC e a UVigo relatan para Galiciapress como está a ser este dubitativo principio de curso no que apenas recibiron información ao redor dos horarios, o sistema de avaliación ou mesmo en torno ao calendario escolar.

Os estudantes reprochan ás universidades galegas a falta de previsión a nivel organizacional, xa que as directrices que lles chegan son a contagotas e practicamente dun día para outro. Do mesmo xeito, critican que a pesar de que non poderán acceder ás prácticas ou gozar dalgunhas instalacións os seus gastos, como o aluguer ou o prezo da matrícula, seguirán sendo os mesmos.

Os alumnos universitarios regresan ás aulas entre incerteza e medidas de seguridade

Pomba leva xa uns días en Lugo, pagando un aluguer e esperando ao comezo das súas clases de Educación Infantil. Pero estamos ao 23 de setembro, pasaron xa máis de tres meses desde o fin do curso pasado e, a pesar de todo, aínda non sabe nin cando nin como regresará ás aulas. “Hoxe temos unha reunión presencial. Iso é todo canto sabemos”. Cun conciso comunicado e sen entrar en datas nin métodos de avaliación, os futuros educadores infantís de Galicia inician o seu curso máis incerto. Con todo, non son os únicos, xa que o seu é só un dos moitos casos de alumnos galegos que se enfrontan a unha volta aos pupitres con máis interrogantes que respostas.

A maioría critica que, en moitos casos, aínda non saben que clases apostarán pola presencialidad ou por un modelo online. En moitos casos se solapan algunhas clases online e presenciais. “Non dá tempo a chegar a clase cando dez minutos antes estás na túa casa asistindo a unha materia online”, reprochan algúns alumnos.

“Están a organizar todo a última hora. Ata esta fin de semana non tiñamos nin grupos nin nada”, comenta un alumno de último ano de Bioloxía. “Manexan tres escenarios: presencial, semi presencial ou todo online. Querían facelo todo presencial e a unha semana de empezar déronse conta de que non se podía nin tiñan os medios para dar clase á metade e gravala para a outra metade”, explica. Un sistema, o telemático, que segue sendo un verdadeiro quebradizo de cabeza, e máis cando o campus virtual segue rexistrando caídas que poderían afectar o seguimento das clases, segundo manifestan alumnos tanto da USC como da UVigo, onde onte mesmo a caída do servidor impediu a moitos asistir ás súas clases.  

“COELLOS DE INDIAS”

En cada un dos escenarios, tal e como trasladaron aos alumnos, os métodos de avaliación variarán e as porcentaxes estarán distribuídos dunha maneira ou outra segundo as clases poidan ser presenciais ou interactivas. Con todo, este baile de cifras acaba dependendo en moitos casos do criterio final do profesor e do que figure na guía docente de cada materia.

Con todo, o que si poñen de relevo é a “seguridade máxima” que se percibe nas prácticas de laboratorio. Nese sentido afirman que todos os alumnos contan con xeles, protocolos de entrada e saída das aulas, sitios asignados, rexistro informático ao entrar na aula e facilítase unha nova máscara a cada alumno. Con todo, e a pesar das medidas de seguridade, a maioría considera que reunir aos alumnos nas aulas pode ser un potencial foco de contagios a pesar das reducións nos grupos de traballo e desdóbrelos para que os grupos alternen semanalmente entre a asistencia a clase e as clases online, como explican alumnos de ADE.

Medidas de protección na USC

“Os propios profesores dinnos que nin eles mesmos saben como facelo: se se vai a escoitar ben, se as preguntas que faga un alumno na aula serán escoitadas polos alumnos que sigan a clase desde o computador...”, incide unha alumna, que di ver tanto aos alumnados como aos propios docentes “como coellos de indias”. Uns problemas que xa experimentaron alumnos da Universidade de Vigo. “Pasámonos a metade da clase dicindo que se corta, ou que non se escoita, ou que non funciona. É un caos”. Ademais considera que as charlas explicativas destes primeiros días apenas teñen calado: “Limítanse a dicir o que xa sabemos e que teñen colgado na web da universidade”.

Doutra banda, tamén os hai que critican que nun ano onde as universidades apreman aos alumnos para realizar un esforzo maior e ter en conta que os recursos das universidades son limitados “temos que pagar o mesmo por matricúlalas”. Nesta mesma situación atópanse os alumnos de Medicina, talvez os máis afectados por esta situación, xa que pese ao desembolso económico non poderán realizar moitas das prácticas obrigatorias e esenciais para a súa correcta formación. “Saben desde hai meses o que nos esperaba e non fixeron nada para adaptarse”, critica unha alumna do grao de Medicina. Pero non son os únicos, xa que en Veterinaria, no campus de Lugo, tamén se atoparon a última hora con que algunhas prácticas foron suspendidas.

Moitos estudantes ademais denuncian a improvisación e as présas coas que universidades como a USC está a sorprendelos cunha estreita marxe de manobra. “O xoves pasado avisáronnos de que tiñamos este 22 de setembro a presentación online do máster e que dividirían o grupo en dous para alternar entre presencial e a distancia”, relata unha estudante de Pedagoxía. Na mesma liña, conta que a pesar de que lles facilitaron un horario “non especifican as materias nin se di como están separados os grupos”.

PRÁCTICAS EN TEMPOS DE CORONAVIRUS

Estes problemas non son só propios das universidades galegas. Moitos estudantes de FP critican que a falta de coordinación entre os centros que acollen os graos e o estudantado é absoluta, mesmo ao referido ás prácticas obrigatorias. “Non sabiamos nada ata fai menos dunha semana”, comenta unha afectada.

“O xoves tivemos unha reunión e confirmáronnos que apenas 15 alumnos de toda a clase iamos facer as prácticas. Déronnos as quendas para empezar o luns”, critica esta estudante, que ademais manifesta o seu descontento pola escasa marxe que lles dan. “Hai alumnos que teñen que organizarse xa que hai xente que dependen doutras persoas para poder acudir ao hospital para realizar as prácticas”, insiste.

Con todo, o aspecto máis abusivo ao parecer do alumnado é a advertencia que lles trasladan os centros para facer as máximas horas posibles canto antes “porque se hai outra corentena e non temos a metade das prácticas feitas non contan nada e terías que volver empezar de cero en canto fose posible”.

FOSE DE GALICIA

Con todo Galicia non é a única comunidade onde os estudantes están perdidos. Algúns estudantes galegos de máster desprazados a Madrid, que concentra algunhas das titulacións máis demandadas neste sentido, din non saber aínda se as súas clases serán ou non presenciais. En principio, e segundo trasladáronlles as universidades a algúns dos estudantes consultados, saberán máis sobre os calendarios e métodos de avaliación a partir de outubro, cando está programado o inicio de moitos máster.

Isto é un inconveniente para moitos xa que, no caso de que as clases terminen por ser online –e máis nunha comunidade como a madrileña cunha situación epidemiolóxica tan complicada–, terán que permanecer en Madrid ao estar atados a un contrato de aluguer en moitos casos a pesar de poder realizar o curso desde os seus domicilios.

Outras comunidades non ofrecen moita máis “fiabilidade” aos seus estudantes nese sentido. “Non me deixaron nin facer a matrícula aínda”, reprende unha estudante cántabra de Psicoloxía á vez que engade que aínda non saben nada de horarios, métodos de avaliación ou calendarios. “Só sabemos que as clases serán presenciais. Pero facer a matrícula un 23 de setembro…é un pelín tarde”, apostila.

Tamén nalgunhas universidades de Castela e León existe certa descoordinación, xa que alumnos da Universidade de Salamanca, que tamén conta cun bo número de alumnos procedentes de Galicia, din descoñecer cando comezarán as clases, xa que a pesar de que algúns profesores fixan o inicio da súa materia segundo os seus propios criterios. “Só teño clases presenciais dous días á semana, pero un contrato de aluguer dun añou”, lamenta unha estudante da universidade salmantina. Un problema que, segundo parece, afecta á maioría dos estudantes por igual a ambos os dous lados de Pedrafita.