A visita do presidente do Goberno, Pedro Sánchez, a Barcelona para entrevistarse co presidente da Generalitat, Quim Torra, e de paso manter outros encontros con empresarios, sindicatos, a alcaldesa de Barcelona e a Presidenta da Deputación, espertou toda clase de comentarios a favor e en contra. Os motivos diversos e para todos os gustdos xa os coñecen os lectores. O motivo real do encontro entre presidentes foi a petición de ERC ao inquilino da Moncloa de que se celebrar se para acougar aos seus socios de goberno despois de que Torra sentiuse excluído de todos os acordos e reunións.

O encontro de Sánchez e Torra na residencia oficial, o Palau da Generalitat, foi unha posta en escena completa, con libros de agasallo ao invitado incluídos. Despois comparecencia por separado dos dous protagonistas. O presidente español, cumprira coa súa promesa de reunión, aínda que non saía demasiado entusiasmado por moito que vendese que todo fora ben. Intuíase o que viña despois... A comparecencia do presidente catalán, na liña do que se esperaba, pero sen explicar demasiado algunhas das cousas que posteriormente se coñeceron. É a política, as servidumes de quen necesita votos para gobernar e sacar adiante os primeiros orzamentos do goberno de coalición de esquerdas.

Só pasaran poucos días do encontro “de presidentes” cando Quim Torra volvía saír coa necesidade de contar cun relator na “mesa”, porque así o votaba o Parlament de Catalunya, cos votos de ERC, JXC e a CUP. Coma se estes partidos outorgásense a representación de toda a cidadanía de Catalunya, como vén sendo en todos estes anos.

O que está claro é que Torra, o presidente e portavoz delegado de Puigdemont, está disposto a tocar os narices todo este tempo ata chegar aos comicios, de cuxa data só o fuxido e el coñecen. Do que se trata é de desgastar aos republicanos todo o que poida, cos métodos que máis dano lles causen. A campaña electoral está en marcha e Puigdemont, que non asume a súa situación, está disposto a poñer en marcha o ventilador e ademais seguir facéndose o mártir...

Se Pedro Sánchez pensaba que a Torra - que parece máis un cura que un presidente- convencérao, é que non o coñece ben. A Mesa, as reunións, os 44 puntos e o saúdo reverencial de Redondo déronlle máis aire para seguir coa súa folla de roteiro, porque sabe que este é o seu tempo, que as cousas pasan máis rápidas do que se cre e non está disposto a pasar á historia sen pena nin gloria; quere deixar o seu sinal como o presidente que non acepta ordes de Madrid, de España, que é do que pode presumir, porque presidente ten máis sombras que luces.

Como as eleccións vanse celebrar cando o decida Puigdemont, aínda que o decreto o firme Torra, todos estes meses que quedan ata chegar ás mesmas, un día si e outro tamén, Torra vai seguir dando a vara, non o dubida ninguén, porque a súa misión agora é facer todo o posible para desacreditar a ERC, máis aínda coñecendo como coñece as enquisas internas das que dispón a Generalitat e nas que os resultados non benefician moito ao partido de Puigdemont.

Dicíao Marcel Ayme, escritor francés: “Algunhas persoas son tan falsas que xa non son conscientes de que pensan xustamente o contrario do que din”.