Xurar no Ministerio

Despois de moitas voltas, convocatorias electorais, pactos de goberno, debates e moita crispación, xa temos un presidente na Moncloa. Non foi sen tempo. Pedro Sánchez prometeu o seu cargo sen Biblia nin crucifixo e, segundo o previsto, non xurou. Polo regular, só os conservadores son os que xuran o seu cargo sobre unha Biblia que non leron. Se a lesen saberían que en o  Evanxeo de Mateo 5:34-37 di: “Eu, entonce, dígovos: de modo algún xuredes nin polo ceo, por ser o trono de Deus,  nin pola terra, por ser estrado dos vosos  pés... sexa entón a túa palabra: si, si; non non...”. Con  isto, non podo afirmar que os que prometen lesen a Biblia; con todo, penso que é suficiente coa Constitución se ao final é o que se cumpre, se se cumpre.

Noutro apartado importante está tamén a ausencia, ou mellor devandito, a retirada do crucifixo. A esta altura, representar ao protagonista do cristianismo,  cravado nun madeiro,  sufrindo e mesmo representando a morte, non parece moi acorde co texto Bíblico. Con bo criterio cantaba Antonio Machado nun do seu poemas: “non podo cantar  nin  quero a ese Jesús de o  madeiro,  senón o que  andou na mar”. Dentro das interpretacións que fagan os especialistas, quero escoller a que fala dun Jesús vivo, que segundo as profecias bíblicas resucitou, está vivo, e ha volver cando ninguén conte con el.

Non queda moito máis que destacar deste feito tan criticado por moitos, polo feito de que nunca se fixo así unha promesa ou un xuramento. E pensándoo ben, xa que retiraron a Biblia dunha contorna política, quizais fose mellor que todos xurasen o cargo, pois as promesas estamos a ver que poucos as saben cumprir, ou no peor dos casos, non queren que llas lembre ninguén. Para iso inventaron a frase  castelá : “ Onde dixen Digo, digo Diego".