O cambio de ciclo e o Dragon Khan que nos envolve
Na vida diaria, os cidadáns atópanse o Dragon Khan de golpe, non o elixiron e, o máis inquietante, non saben ata cando van ter que soportar os efectos da atracción diabólica.
O cambio de ciclo que está a vivir a sociedade española, e tamén o resto do mundo, está marcado polo sobresalto permanente do Dragon Khan. Cando as persoas pensan que se repuxeron do último vén o seguinte, cunha velocidade tan frenética que só se ten tempo de sorprenderse máis se cabe. A adrenalina dispárase ao máximo. O que sucede é que cando a xente se baixa da atracción, o pesadelo pasou, pode respirar tranquila, controla a situación, e decide subir de novo ou non facelo máis. Na vida diaria, os cidadáns atópanse o Dragon Khan de golpe, non o elixiron e, o máis inquietante, non saben ata cando van ter que soportar os efectos da atracción diabólica.
Estes días, segue o culebrón das negociacións do PSOE e ERC para coñecer o sentido do voto republicano que ha de levar a Pedro Sánchez a deixar de ser presidente en funcións. Cada día, as esixencias son maiores, polo menos para a opinión pública. A consulta dos republicanos ás súas bases, con necesidade de intérprete incluído, saíu como a súa dirección esperaba, como adoita ocorrer en todos os partidos. O si maioritario á pregunta da dirección republicana ponlles a negociación máis difícil aos socialistas, que teñen que ceder máis do que nun principio deseñaran.
Os cambios de opinión de ERC pódense comparar cunha partida na que os xogadores comezan xogando ao póker e terminan xogando un solitario; iso é o normal en calquera negociación, din.
Mentres, como aínda non saen os números -sairán?- hai que seguir falando coas outras formacións que son necesarias para sumar o número suficiente de votos. Os políticos do PNV, os máis experimentados, negocian de maneira discreta, saben como sacar o mellor rendemento ás súas decisións. Ao final, ás caladas, adoita conseguir o 80% das súas peticións, o cento por cento sabe que é imposible.
Os novos no Congreso, os de Teruel Existe, cunha postura totalmente transparente, xa dixeron publicamente o que queren, para iso naceron como plataforma, é bo. E o seu 'si' a Sánchez pode desencallar algunhas das súas peticións xa históricas e de xustiza.
O retornado BNG á política parlamentaria española tamén dixo a súa, non se oculta e sabe o que quere. Mentres, os de Unidas Podemos seguen con discreción as súas negociacións cos socialistas, das que conseguiron a adxudicación de tres ministerios máis a vicepresidencia para Pablo Iglesias. Parece que está claro que será así, o mesmo que o nome dos ministros. Falta por axustar a repartición destes. Hai que lembrar que hai que repartir non só en Podemos, senón no partido de Garzón e os seus colegas de Colau. Nesa repartición están xa. Só falta que o Congreso, en segunda convocatoria, consiga investir ao novo presidente.
Facendo o cálculo de votos, poida que ao final o conto da leiteira non salga e téñase que optar por outra solución, é dicir, o plan B que debería ter o PSOE se é que quere seguir gobernando e non convocar outras eleccións que serían un desastre para el.
Algúns pensan que o azar xoga en leste tema pero podería suceder, como di Pérez Reverte, que "o azar ten moi malo leite e moitas ganas de broma". Non hai que pensar nel, se non se quere perder algo máis que votos. Non hai que esquecer que xa hai algún tempo que se está vivindo xa o cambio de ciclo e que o Dragon Khan veu para quedar unha tempada.
Escribe o teu comentario