​Unha derrota ilusionante: que esperar do Celta de Óscar García?

Pouco puido facer o Celta de Vigo para tentar frear ao Barcelona, aínda que a pesar dos catro goles encaixados os incondicionais celtiñas puideron ver as primeiras pinceladas do que vai ser o equipo vigués.

Óscar García durante un adestramento

Poucas veces pódense sacar lecturas positivas dunha derrota. Con todo, o Celta de Vigo abandona o Camp Nou e chega ao parón de seleccións con mellores sensacións do esperado. E iso que un 4-1 non é nin moito menos un resultado para festexar. Pero as formas, a entrega e a disposición dos xogadores celestes deixan un sabor de boca no afeccionado celtiña máis doce do que corresponde a un equipo que vén de perder tres puntos, que viron como en apenas tres sesións o novo técnico do Celta cambiou a cara ao equipo e que agora mira ao que resta de tempada con outra perspectiva.

MAL DÍA PARA DEBUTAR

Con todo, e para que as árbores non nos impidan ver o bosque, hai dúas condicións que o afeccionado celtiña ten que admitir sen reservas. A primeira de todas elas é que o partido non era o idóneo para unha estrea. O Barça de Valverde era unha fera ferida despois de dous empates seguidos e de non ser capaz de facerlle un só gol ao Slavia de Praga no Camp Nou. En Liga e en casa, onde aínda non cedeu puntos, os azulgranas buscaba recuperar a súa mellor versión e asaltar de novo o liderado, algo que lograron a lombos dun Leo Messi catedralicio.

Doutra banda, o estilo de Óscar García, aínda que pode reportar moitos éxitos a longo prazo, necesita dun período de adaptación. O parón ligueiro parece o momento ideal para que a maioría de xogadores do Celta restablecer e poidan absorber os novos conceptos que trae o técnico catalán. Con todo, este cambio non se producirá dun partido para outro nin moito menos, senón que será unha progresión mesada na que aos poucos o Celta irá mellorando en todas as facetas do xogo, a condición de que García saiba trasladar o seu concepto de fútbol a un persoal que, ata o de agora, nunca soubo moi ben a que estaba a xogar.

O SELO DE ÓSCAR

A pesar de todo, o primeiro once de Óscar García deixou escintileos do que vai ser este Celta, ao que hoxe lle faltaron pezas fundamentais como Rafinha ou Santi Mina e que deixou a Denis Suárez no banco de inicio, talvez por unha cuestión de debuxo ou para dar descanso a un home que o viña xogando todo.

Sexa como for, o Celta saíu moito mellor que o Barça. A presión alta e o ritmo intenso que tentou marcar o cadro visitante descolocó aos azulgranas, moi incómodos co 4-4-2 que expuxo o novo técnico celeste. Nese esquema, Aspas foi a referencia ofensiva, con Sisto liberado facendo de escudeiro do nove de Moaña. Só un penalti evitable de Aidoo deu ás ao Barcelona xusto cando peor o estaba pasando.

Neste Celta viuse máis capaz para facer circular a pelota cando tivo a posesión e no xogo sen balón estivo mellor posicionado para exercer a recuperación tras perda. Ademais, outro dos puntos para destacar é o gol do Celta, unha xogada ensaiada desas que parecen unha orde directa desde o banco.  

Doutra banda, o equipo xerou poucas ocasións claras e tivo problemas para elixir a opción correcta nos metros finais. Pero estes son aspectos que se irán puíndo co paso dos adestramentos e a medida que o equipo adquira os automatismos que vaia poñendo en práctica Óscar García. Unha derrota máis na marcadora do Celta, que se mantén en postos de perigo, pero por irónico que pareza esta é unha derrota ilusionante. E facía moito que en Vigo ilusión e Celta non se atopaban na mesma frase.