Xa é coñecido por todos que a maioría das nais son capaces de calquera cousa para defender aos seus fillos. Din que é algo natural, non en balde estiveron dentro dos seus ventres durante nove meses. O cordón umbilical non se corta co parto, segue aí.

Nalgúns casos, ese lazo coa nai leva a algúns fillos para aproveitarse ata límites escandalosos, diría que pouco éticos. Este é o caso de Toni Comín, que estes días foi a estrela de TV3, en compañía da súa nai. Unha entrevista da televisión panfletaria do independentismo onde a presentadora desprazábase a Bruxelas e na casa -iso parece- do fuxido, con piano polo medio e mamá ao seu lado, falaban do duro que é o exilio, o mal que o está pasando e unha longa lista de queixas relacionadas coa falta de democracia. Todo iso para lavar a imaxe do neno Comín, un transformista político de primeira... Que traballo impagable de TV3 co diñeiro de todos.

Faqs comin

Toni Comín e a súa nai no FAQS de TV3. / FOTO: @FAQSTV3

O programa en cuestión realízao a produtora de Andreu Buenafuente, descendente de almerienses, nacido en Reus, como lle gusta contar de cando en vez, agora menos.

Xa dicimos que unha nai é capaz de calquera cousa por un fillo. No caso de Comín, esta, a pesar da súa idade avanzada, desprazouse ata o lugar onde se atopa o seu fillo -pagaría o viaxe TV3?- para escenificar unha escena de familia dividida, de nai amantísima e a do fillo obediente que preguntou no seu día á súa nai se quería que quedase en Barcelona antes de fuxir. "Díxome que me fose, que non quería verme na prisión, que esa situación xa se viviu en casa", dicía Toni Comín con esa vocecita de neno que non rompeu un prato na súa vida. Lembremos que o caso vivido referíase ás seis semanas de prisión que viviu o seu pai ao ser condenado polo réxime de Franco por un artigo escrito nunha publicación francesa.

Ao longo da entrevista as imaxes eran conmovedoras, todas unhas escenas dignas das películas lacrimóxenas do cinema español. Mentres, o seu hermanísima Betona, que estivera na Conselleria de Salut cando el era o responsable da sanidade catalá, segue na primeira liña axitadora pedindo agora que a xente únase á cacerolada contra o Rey. Quen che vexa e quen che ve Betona -a que viviu do apelido. Ten outros irmáns que son o contrario, queren pasar desapercibidos-… antes con socialistas e despois cos que gobernan agora, mellor devandito, cos ex converxentes que lles seguen dando traballo a través do Govern. O seu esforzo custoulle a a independentista de novo cuño…

Cando sentada diante da TV vexo esas imaxes de propaganda televisiva do fuxido, o trato preferente que se lle dá, vénme á memoria as miles de nais cuxos fillos se atopan nas prisións catalás, sen os privilexios que teñen algúns dos presos vip, con videoconferencias incluídas, segundo explicaba a candidata por JxCat, Laura Borrás. Persoas ás que TV3 non lles dan a oportunidade de falar da situación dos seus fillos, das condenas -máis dunha pasada da raia-, da actitude e trato de máis dun funcionario frustrado. Ou non falan dos prezos abusivos do economato -máis que en calquera supermercado da rúa- para comprar algúns produtos alimenticios cando a comida é incomible. Tampouco poden explicar por TV3 como os seus fillos explícanlles cousas de dentro e pídenlles que non protesten porque despois as consecuencias páganas eles, ou como cando están enfermos teñen que esperar días para que lles visiten o médico do centro. Todas estas cousas son irrelevantes, o importante é o procés e os seus protagonistas, presos ou fuxidos que se converteron no centro dunha Catalunya cuxos dirixentes a están levando a un canellón sen saída. Pero non hai que preocuparse, como din uns cuantos "se non che gusta márchasche a outro sitio". Toda unha lección de tolerancia e despotismo ao crerse que Catalunya é o seu masía.

"En resumo, non só as cousas non son o que parecen, nin sequera son como se chaman!", dicía Quevedo.