Para este venres está previsto unha folga "xeral" convocada polos sindicatos independentistas -subvencionados polo goberno de Quim Torra- que non son maioritarios. É unha folga de "país", afirman os convocantes De que país está a falarse? O que si está claro, clarísimo, é que é unha folga política.

Marchas pola liberdade

Terá incidencia esta folga política? Seguro que si, non por convicción, senón sinxelamente porque van bloquear as infraestruturas, e así aos traballadores non lles vai a quedar máis remedio que quedarse na casa. Os que poidan facelo, realizarán as súas actividades desde casa, con tranquilidade. Hai empresas que por medo a incidencias comunicaron aos seus empregados que non acudan aos seus postos de traballo. Outras, as que poidan, que se traballe desde casa. É a maneira de previr males maiores. Dicía o filosofo Parménides que "a guerra é a arte de destruír aos homes, a política é a arte de enganalos".

Dio cada vez que pode o presidente da Generalitat, Quim Torra, é que "nós defenderemos o dereito para manifestarse e o dereito á folga”, mentres o resto de cidadáns indígnase. Quen defende o dereito para acudir a traballar, a circular libremente polas rúas e estradas que cada día cortan os pacíficos cidadáns? Desde logo, o goberno catalán non, nin os partidos políticos que non reivindica os dereitos do resto de cidadáns que ven pisados. Só a rabia e o cabreo queda aos desprotexidos do goberno neste país, onde a minoría campa ás súas anchas e a maioría ten que tragarse, democraticamente, a situación sen a protección dos gobernantes aos que elixiron nas urnas.

Cando PASE a xornada, falarase do gran éxito que tivo a convocatoria, adxudicaranse a vitoria, seguirán falando de liberdade, dereitos, democracia, a deles, mentres que se pisa a do resto da cidadanía que son a maioría. Esquécese facilmente de que a liberdade e os dereitos duns terminan onde empeza os dos outros.

Triste triunfo a convocatoria de folga "xeral" cando se amordaza o dereito para decidir o que quere facer ao resto da cidadanía. Alguén se cre que o paro foi por convicción? O paro para a maioría foi por imposición, por medo. Cando o medo imponse, algo non funciona ben na sociedade. Cando os gobernantes non protexen por igual a todos os cidadáns/as, é un mal síntoma, estase entrado nun terreo moi perigoso, decepcionante, humillante.

As cousas débense facer por convicción, non por imposición, senón iso representa volver a tempos pasados que unha maioría queren esquecer.

Dicía Plutarco que "os cazadores atrapan ás lebres cos cans; moitos homes atrapan aos ignorantes coa adulación".

Artigo publicado inicialmente en Catalunyapress.es