Este pasado xoves, o Parlament de Catalunya viviu, o día anterior tamén, unha sesión sorprendente, se é que na política catalá despois do vivido ata agora queda lugar para a sorpresa. Parece que esta non ten límites.
O pleno do Parlament aprobaba unha moción presentada por PSC-Units que pedía ao presidente da Generalitat, Quim Torra, que convocase eleccións ou se sometese a unha cuestión de confianza. A proposta foi aprobada polo PSC, Cs, PP e os Comuns, a CUP non participou, e en contra votaron ERC e JxCat.
Torra non acepta o resultado e bótalle a culpa ao xuíz Llarena de perder a votación porque este suspendeu aos deputados que están en prisión ou no estranxeiro, ou sexa, que colleron a directa para non ser detidos. O que non explica é que os dous partidos afectados deixaron os asentos baleiros e as actas seguen estando en mans daqueles que non poden votar.
Aceptar os resultados das votacións cando a un lle son favorables e non facelo cando resulta o contrario, é como a lei do funil, que non fai falta explicar o que significa. Quen a aplica, que son os que adoitan saltarse as leis, nin son demócratas nin cribles.
O Parlament de Catalunya converteuse nun circo onde hai acróbatas, feras, malabaristas, magos e pallasos, pero falta ética, sentido común e credibilidade.
O vicepresidente da segunda institución de Catalunya, sectario onde os haxa, cualificaba de trampa e xogo sucio a moción, ademais de engadir que "é unha moción de censura encuberta". Acusar de xogo aos que apoiaron a moción, el precisamente que non é un modelo de neutralidade, obxectividade e coherencia política, como debería ser polo cargo que ocupa, é un insulto.
Presentar unha cuestión de confianza ou pedir unha convocatoria de eleccións forma parte da normalidade das formacións políticas que están representadas na cámara. Non aceptalas cando se perden é un fraco favor ás institucións, ademais de non ter confianza nos apoios externos.
O terceiro socio que dá apoio ao goberno de Torra, a CUP, non está de acordo coas súas políticas, por motivos diferentes aos outros partidos, é pública a súa postura, non fai falta repetir o que di do goberno Torra que non quere aceptar a moción aprobada. Algúns din que hai xa un tempo que lle colleu gusto ao cargo e quere alongar o seu mandato o máximo tempo posible. El quere pasar á historia, ten vocación de mártir.
O que sucede é que, tras a sentenza de o xuízo aos políticos presos, non lle vai a quedar máis remedio que convocar eleccións. Iso pode suceder á vez que caen as follas caducas das árbores. Só é cuestión duns poucos meses, que os aproveitará para seguir coa folla de ruta marcada agora por Carles Puigdemont e deseñada por Artur Mas e compañía.
"Persoalmente, creo que a idea dunha autoridade persoal interna resulta inquietante para as persoas habituadas a recibir ordes, e sen dúbida tamén para quen adoita dar esas ordes", dicía Gloria Marie Seteinem.
Escribe o teu comentario