Fai xa demasiado tempo que a incredulidade, indignación e sorpresa enchen a vida de demasiadas persoas que se preguntan pola propiedade das rúas, prazas e institucións.

Pintar as rúas ou adornalas con símbolos determinados, colocar pancartas, lazos nas fachadas ou no interior de edificios públicos que albergan aos distintos gobernos, ou que os representantes porten simboloxías que representan a unha determinada ideoloxía, é ético? Democrático? Creo que non. Ninguén pode apropiarse de algo que é de todos. Se o fai rompe os principios de convivencia, democracia e sentido común. "O ser humano constrúe demasiados muros e non suficientes pontes", dicía Isaac Newton.

Torra con lazo imaxe

Os encargados de trazar pontes de convivencia e diálogo non poden facer o contrario. Iso está a suceder, estase poñendo en dúbida os alicerces da democracia. Hai que respectar as leis e os dereitos de todos.

Parte do Parlament de Catalunya, o Goberno da Generalitat e algúns concellos levan tempo saltándose as leis que eles prometeron respectar e facer respectar, creando situacións de crispación porque a súa representación cínguese a unha parte da cidadanía, e excluíndo á outra que non pensa como eles.

A política de exclusión non é boa conselleira, crean feudos. Apropiarse das institucións e os espazos públicos é unha actitude perigosa, xeradora de crispación que pode derivar en enfrontamentos e desordes. Dicía Sófocles que "un Estado onde quedan impunes a insolencia e a liberdade de facelo todo, termina por afundirse no abismo".

A Xunta Electoral, pola denuncia de Cidadáns, pediu ás institucións catalás que retiren das súas instalacións toda a simboloxía que fai referencia a lazos amarelos, carteis e fotografías dos políticos presos. O Concello de Barcelona retirounos.

O presidente da Generalitat e máis dun conseller mostráronse contrarios e ata o mesmo Torra manifestou que non pensa retiralos. Desobediencia e actitude de partir. El quere pasar á historia non pola súa xestión á fronte da primeira institución de Catalunya, senón pola súa actitude de enfrontamento co goberno, a xustiza e todo o que faga falta. Ante a falta de xestión, quere pasar á historia como mártir pola defensa de Catalunya. O victimismo é a súa estratexia e a bandeira dos inútiles. Isto ocorre non só neste país, senón que é a moda que percorre o mundo mundial.

Os espazos públicos non poden converterse en taboleiros de anuncios das ideoloxías dominantes que ademais se outorgan a representatividade de todos, cando só representan aos seus. "Ninguén pode aterrorizar a toda unha nación, a menos que todos nós sexamos os seus cómplices", sentenciaba Edward R.Murrow.