A marcha forzada de Errejón de Podemos puxo de manifesto o que era evidente hai xa tempo: a falta de democracia interna, o desastre organizativo e a ausencia ideolóxica que arrastraron ao partido da ilusión e o cambio para converterse no dos sobreviventes polo cargo.

As distintas convocatorias ás urnas despois do tsunami Errejón están a dar moitos quebradizos de cabeza ao partido de Iglesias & Montero, ao atoparse composto e sen candidatos de talla, a máis diso a ruptura con Manuela Carmena, que non deixou que lle fagan a lista como sucedeu nas eleccións do 2015.

Coa incerteza aínda de se Podemos presentará candidatura alternativa ao concello e á Comunidad de Madrid, Íñigo Errejón mostrou músculo ao contar xa con 6500 voluntarios e o seu xa excompañero Igrexas teme non superar o 5% do voto.

Cando aínda non se asumiu a marcha de Errejón, leste vés Ramón Espinar, líder de Podemos na capital de España, tamén colleu as de Villadiegos porque, segundo el, non se dan as circunstancias necesarias para levar o proxecto de Podemos en Madrid. Non quixo xogarlla sendo o cabeza de lista -impuxérallo Igrexas- da súa ata agora partido. Non quere competir con Errejón sabendo que unha derrota pode ser o resultado e o seu fin como político.

A situación de malestar coa xa operación de toca e fuga vai estender a outras zonas de España.

En Catalunya a situación está complicada pola falta de liderado, estratexia e organización da nova secretaria xeral de Podemos, Noelia Bail, que desde a súa elección no cargo, setiembre do 2018, pouco actividade interna e externa coñéceselle. Iso si, arranxoullas para ser cabeza de lista ao Senado nas próximas eleccións, cuxa data non se coñece.

Claro que isto só pode quedar en aspiracións, xa que o partido de Colau quere que unha persoa da súa confianza ocupe ese número uno. Seguro que será así. Como denunciaban hai uns días algúns militantes, a celebración de primarias foi a parar ao mesmo lugar onde enterraron a tan utilizada palabra “a caste”. Non se están realizando no 90% dos municipios e cidades, faise a vista gorda e naqueles lugares que se presentan algún candidato incómodo, aplícanlle un artigo do regulamento que está pechado nun caixón con moitas telarañas de non usalo. Podemos en Catalunya tamén se converteu, hai tempo xa, no partido dos empuxóns e os sobreviventes .Claro que os iniciativos e as urnas van devolver á realidade.

Jéssica Albiach, persoa de Errejón en Catalunya, que non está ben vista no Podemos actuar, quizais por esa relación con el, pode ser a persoa elixida para a constitución do partido ou plataforma do home de moda, Íñigo Errejón.

Coa espantada destes políticos coñecidos, a crise de Podemos só acaba de empezar. Irase vendo nos próximos días o goteo doutros que abandonan o barco ante unha situación de cesarismo sen rumbo na que se converteu o partido dos cinco, agora en mans só de Igrexas e a súa parella.