Di o refrán que "A río revolto, ganancias de pescadores". Iso deben pensar uns cuantos interesados non só en manter o conflito en Catalunya, senón en que, progresivamente, vaia aumentando. "O que xoga con lume, ao final acaba queimándose", dise tamén. Poderíase utilizar moitos outros refráns populares para explicar a situación que se está vivindo desde fai xa demasiado tempo, cos consecuentes custos de fractura social, económicos e de imaxe internacional. Pero iso parece non preocuparlles aos que teñen a sarten polo mango.

VoiuntariosconcaretasdeDallimpiandolaspintadasdeArrantenlacasadeLlarena

Os raparigos de Arran, unha das ramas violentas da CUP, levan unha temporadita de actividade intensa de creación "cultural", pintando sedes de partidos políticos, agora máis fixados nos locais dos socialistas cataláns, maioritariamente do Baix Llobregat. As pintadas de marras din "o 21-D tombemos o réxime" e "quen sementa a miseria, recolle a rabia". Toda unha afirmación produto do márketing dunha colla de mozas que cando eran pequenos pensaban que o leite e os iogures saían directamente da neveira e non custaba diñeiro. Miseria sufriron eles? É un insulto a todas esas xeracións pasadas que as pasaron canutas de verdade, que non tiñan neveira e se algúns a compraban a "cómodos" prazos estaban case baleiras.

"Quen sementa o odio, só recolle división e enfrontamento", tamén se di.

Os mozos da CUP versus Arran nos seus actos "artísticos" levan as caras tapadas, non porque sexan os malos da película, ou os ladróns que van roubar nalgunha xoiería de luxo, ou porque teñen acne xuvenil, senón porque teñen medo a actuar a cara destapada e a asumir as responsabilidades dos seus actos. En casa vívese mellor, son uns briosos de narices. Son tan valentes porque senten inmunes, protexidos duns cuantos políticos con mando e sen sentido da responsabilidade que precisamente polo seu cargo deberían ter.

O preocupante do asunto é que os cachorros se lles han escapado das mans aos inductores que pensaban que se lles podía controlar como marionetas, que craso erro, agora eles voan sós e ninguén pode controlalos nesa carreira cara á destrución que iniciaron. É o prezo que se paga cando se xoga con este tipo de persoas. O malo da situación é que os afectados polas actividades de Arran nada teñen que ver, como adoita ocorrer case sempre. Ata cando se van a permitir actuar libremente aos violentos, con cara tapada? Ou se pon límite ou isto acabará como o rosario da Aurora, non a crema das nosas avoas.