​Quim Torra, agora tamén restaurador?

Nos últimos tempos, nuns casos por falta de recursos económicos e noutros por ignorancia, en España, que conta cun patrimonio cultural extraordinario, a maioría del en mans da Igrexa, veñen realizando unha serie de restauracións de obras de arte que nos leva a ser noticia en todo o mundo.

Un bo exemplo deses traballos atopámolo, entre outros, no realizado ao Ecce Homo de Borja, onde unha ama de casa, con "nocións" de pintura -un curso na escola municipal de pintura- vendo que a pintura do cadro estaba algo "vella", non se lle ocorreu mellor idea, despois de consultarllo ao párroco, que dedicarlle unas cantas horas de traballo non remunerado, para poñer en práctica o que aprendera no curso rápido. O resultado final foi un verdadeiro desastre e un desfeita total dunha obra de arte duns cuantos séculos.

Algo parecido ocorreu coa restauración, tamén por unha muller, do San Jorge de Estella. A talla, toda unha xoia, necesitaba con urxencia unha posta a punto, e alí estaba a veciña para darlle unha man de pintura que deixou ao San Jorge tan cheo de colorines como as chaquetas de Sala Martín.

O castelo de Matrera, que se atopa en Villamartín, provincia de Cádiz, construción do século IX, tamén foi obxecto dunha restauración, neste caso feita por profesionais. O resultado deixou coa boca aberta do susto aos habitantes do municipio. Moitos catalogan a restauración como unha chapuza, aínda que hai opinións para todo.

Non só en España suceden estas cousas, non. Un grupo de empregados do Museo do Cairo, sen querer, rompeu a barba da máscara mortuoria de Tutankamón cando a estaban limpando.  Que fixeron? Pegala con algo de resina. Evidentemente, semellante chapuza era máis que visible. Todo se fixo con boas intencións.

VISITA AO PALAU

Agora, Quim Torra, facendo de guía dun grupo de persoas que estaba de visita no Palau da Generalitat: Cando solicitaron no salón máis importante e representativo, o de Sant Jordi, cuxos teitos contan cunhas frescos extraordinarios, o presidente por delegación, comentoulles aos seus invitados que ese salón non lle gustaba polas súas pinturas. Segundo el, vese unha historia estraña de Catalunya. Hai demasiadas escenas de os Reyes Católicos que están en todas partes. Algunha cousa haberá que facer. Os asistentes riron a gracieta. É o presidente. Ademais, iso de cambiar a historia de Catalunya, é algo que sucede con bastante asiduidade.

O que nos ten preocupados é se o propio presidente subido nunha estada, queira coller os pinceis e transformar as pinturas en algo máis representativo de Catalunya.

Por exemplo, a cara da raíña Isabel Católica, quere cambiala pola de Pilar Rahola? Para Rey Fernando, ten varias opcións: Tony Albà que vive do momio, ou no mellor dos casos, Lluís Llach. Os restos de personaxes poden ser substituídos polo elenco de palmeiros que ten no seu corte celestial. Será así máis representativo da historia de Catalunya?

Se as tres restauracións primeiras que menciono están feitas sen ningunha mala intención, a atrocidade –esperemos que alguén lle pare as mans- que quere levar a cabo "transformando" as pinturas do salón Sant Jordi en non sei que, co fin malintencionado de ensinar aos nenos e non tan nenos unha historia manipulada de Catalunya, a obra que quere emprender Torra, estaría feita con toda a mala intención do mundo.

Será unha broma que quixo gastar aos seus visitantes? Igual si.

Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es