​O fútbol e a galiña de ouro

Din que a política crea estraños compañeiros de cama. Existen suficientes probas diso. No mundo do fútbol, nestes tempos, hai compañeiros de "cama" ideolóxicamente opostos, pero con lazo de unión: o diñeiro.

O fútbol deixou ao carón a súa faceta de deporte para converterse en espectáculo e nunha fábrica de facer diñeiro para unha parte dos xogadores da primeira división, pero tamén para moitos membros das xuntas directivas dos equipos de fútbol e para bastantes empresarios. A proposta da Liga Profesional de Fútbol que preside o polémico Javier Tebas anunciaba a posibilidade de que o partido de liga Girona-Barcelona puidese celebrarse en Miami. Non é unha idea súa, senón do seu gran "amigo" Jaume Roures. Este último, comunista reconvertido a independentista, e Tebas, moi de dereita, pero xa se sabe que os extremos se tocan, sobre todo se hai o vil metal por medio. Neste dueto tamén entraron o irmán de Pep Guardiola, que é socio maioritario do Girona.

A celebración do partido de marras non caeu nada ben en a Real Federación Española de Fútbol, que se opón ao evento deportivo. Ao Goberno de España, a idea non é que lle entusiasme moito dada  derívaa independentista dalgúns dos protagonistas e o que poida significar. Internacionalizar o conflito de Catalunya en EEUU? Ese é o temor. Ademais hai que engadir ao problema a postura da FIFA que non está tampouco polo labor. Ao final a última palabra teraa o goberno?

Pode suceder que Roures e Guardiola garantan que non vai suceder nada de nada. O Girona podería cobrar polo partido, en caso de celebrarse dous millóns de euros que lle vén moi ben ás súas arcas.

Jaume Roures ata fai ben pouco era o rei das transmisións do fútbol e ten postos os seus diversos negocios no campo audiovisual, tanto en España como fóra dela. Na aventura empresarial, Roures sempre estivo acompañado do seu socio Tatxo Benet, un xornalista convertido en empresario de éxito e tamén moi vinculado ao mundo do fútbol, xa que foi presidente do Lleida.

Javier Tebas conta cun armazón de máis de 20 de sociedades moi diversas, algunhas delas vinculadas ao mundo do fútbol e foi socio de Jaume Roures nalgunha delas.

En calquera actividade hai que innovar, din, e no fútbol é evidente que tamén. Hai que pagar as fichas, que non son baixas, dos xogadores e toda a loxística que envolve ao maior espectáculo do mundo. Agora ben que algúns personaxes aprovéitense da súa situación profesional para engordar máis aínda a súa conta corrente e utilizar o deporte para outras circunstancias que nada ten que ver co mesmo, é realmente indignante. Alguén debería velar, de verdade, porque o fútbol non se prostitúa aínda máis. Ao final pode suceder que de tanto explotar a galiña de ouro a esta mátena entre todos.

Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es