Adóitase dicir, popularmente que cando non se quere arranxar un problema, "maréase a perdiz". Iso é o que está a facer, desde hai xa tempo, Carles Puigdemont e a súa corte. Faino aplicando a máxima de "canto peor mellor". Por suposto mellor para os seus intereses, non para Catalunya como se está comprobando. A Generalitat está controlada polo goberno de Rajoy en aplicación do artigo 155. Hai carencias, é evidente, aínda que haxa xente que pense que non se nota nada. Incerteza, ansiedade, crispación e empresas que se marchan, diso hai excedentes, demasiados.

Por se isto fose pouco, o presidente partidista da metade do Parlament de Catalunya, Roger Torrent, está en Xenebra onde mantén "reunións" con membros da ONU para "denunciar a vulneración de dereitos fundamentais" por parte do Estado español. Con que membros da ONU falará? De que nivel xerárquico? Ou sinxelamente entregará un documento a un alto funcionario, roda de rolda de prensa na rúa e misión cumprida. Esta viaxe, máis propio dun membro de partido que dun máximo representante dunha institución "seria", está pagado por todos os cidadáns aos que el, como se está vendo, non representa na súa totalidade. Sería bo empezar a reclamar que Torrent cobre só a metade do seu soldo en clara correspondencia coa representación e defensa de só unha parte dos cidadáns, representados polos grupos políticos aos que constantemente se salta á brava porque non son independentistas.

Mentres, os medios de comunicación públicos: Catalunya Radio, TV3 e a Axencia Catalá de Noticies, seguen estando ao servizo dos fuxidos e do sector independentista. Medios que están pagados por toda a cidadanía e que só traballan para unha parte dela.

A entrevista realizada a Puigdemont polo mismísimo director de TV3, Vicent Sanchís, o guerrilleiro mediático do procés, foi un auténtico escándalo pero non pasa nada, isto é Jauja nun país onde, segundo eles e tanto denuncian, as liberdades non existen.

Cando Vicent Sanchis, foi director da televisión do Barça -posto polo seu amigo e presidente da entidade, Joan Laporta- en tan só ano e medio, deixou unhas perdas de 9 millóns euros. Sanchis, substituíu a outro lince das finanzas, Eduard Pujol, que deixou a TV ao bordo do colapso económico. Pujol é agora deputado do JuntsxCatalunya e exerce de man executora dos desexos de Puigdemont.

Sanchis non estaba só no FC Barcelona, estaban tamén os seus amigos, Joan Oliver, director xeral do club e Xavier Salga Martin, como tesoureiro. Os tres eran membros da Fundación Catalunya Oberta de Prenafeta e compañía.

Salga Martin e Joan Oliver son socios da empresa Societat d'Estudis per ao Coneixement, SL. "O trio a , a, a", xunto ao xefe do clan, foron os autores da introdución do xiro independentista no Barça.

A tres días das eleccións do 2010, Joan Laporta deixou asinado unha ampliación do contrato polos dereitos de TV a Mediapro, cunhas condicións económicas, realmente moi beneficiosas para Jaume Roures. Despois Laporta, perdeu as eleccións, pero deixou cuberto ao seu amigo Roures, que se deu un golpe na cabeza, abduciuse do independentismo e abandonou o trotskismo de toda a súa vida.

As casualidades xeralmente sempre adoitan estar ben programadas. As cousas non suceden por xeración espontanea. O sainete segue presente na vida política catalá, a "sorte", se se pode dicir así, é quen ten data de caducidade.