Esperas de máis de dous anos sen lista de espera pública para cirurxías traumatolóxicas menores en Santiago

Na área sanitaria de Santiago de Compostela hai 272 persoas esperando por unha cirurxía menor de prioridade 3. Nestes momentos o SERGAS está a chamar aos pacientes aos que un traumatólogo prescribiulles a operación en marzo. En marzo de 2023.
 

Así llo están comunicando os administrativos responsables da burocracia das listas de espera aos pacientes que acoden a preguntar presencialmente ás súas oficinas, no Hospital de Conxo. 

A eles, aos administrativos que xestionan a burocracia, deben recorrer porque se lle preguntan aos seus médicos de familia por cando os chamarán, os galenos non poden darlles nin unha estimación. Os médicos de familia non teñen acceso a información oficial. 

Os seus casos tampouco figuran nas listas de espera que a Lei (o Real Decreto 605/2003) obriga a publicar ao SERGAS. Ao ser cirurxía menor, ao estar previsto que a operación se realice na antesala dun quirófano -o popularmente coñecido como “quirófanillo” no argot sanitario- a Consellería de Sanidade non ten a obrigación legal de informar destas listas de espera. 

Ao non ter esa obrigación, o SERGAS pasa de publicala. É máis limita o acceso ao seu propio persoal, impedindo aos propios médicos de familia coñecela. A maioría dos pacientes, quedan así, nun limbo que pode durar anos. 

Só os que se desprazan a falar cos administrativos obteñen a información necesaria para tomar decisións sobre a súa doenza e a súa vida. Decisións que, basicamente, pasan por responder a esta pregunta sufro bastante para ter que pagar unha cirurxía na privada ou pode esperar anos a que me chamen do SERGAS?
 

Así as cousas, non é de estrañar que os poucos traumatólogos que ofrecen servizos privados en Santiago de Compostela estean a facer o seu agosto.

Consultadas fontes oficiais da Xerencia do SERGAS na área Sanitaria de Compostela por Galiciapress , recoñecen a magnitude do problema. Apuntan tamén que se están buscando solucións como programas pilotos que parte da carga das cirurxías menores realícenas outros servizos.

Santiago, coas peores listas de espera de ‘trauma’ en Galicia, e empeorando

As listas de espera para cirurxías maiores, aquelas que se fan en quirófano, si son públicas por mandato legal. As últimas publicadas, no verán deste ano, indican que están pendentes de operar 11.767 persoas en Galicia. 
 

Delas 2.945 pacientes son da área sanitaria de Santiago. É a maior lista de espera de toda Galicia, a pesar de que a compostelá non é, nin de lonxe, a área sanitaria con máis pacientes. 
 

Desas case doce mil persoas esperando unha cirurxía traumatolóxica maior en Galicia, hai máis de 1.200 pacientes que levan esperando máis de medio ano. Na Coruña hai unha ducia esperando máis dun ano.

O tempo de espera media en Compostela é uns 85 días, similar ao de Galicia, 84. Con todo, análise da evolución anual mostra como a situación tende a empeorar tanto a nivel compostelán como galego, pero moito máis no caso santiagués.
 

Antes da pandemia, 2019, a espera era de 66 días a nivel autonomía, 49 a nivel Santiago. Desde entón, os días de espera media creceron, respectivamente, un 27% e un  73%.

Cales son as cirurxías traumatalógicas menores?

No ámbito da traumatología, as intervencións ambulatorias menores son claves para o funcionamento do sistema porque permiten abordar porblemas mediante operacións que, polo xeral, non requiren ingreso hospitalario, permitindo ao paciente regresar a casa o mesmo día. 

Entre as máis habituais destacan as cirurxías da man, como a liberación da síndrome do túnel carpiano, onde se secciona o ligamento que presiona o nervio, ou a corrección do "dedo en gatillo", que libera unha polea tendinosa. Tamén son frecuentes as pequenas artroscopias diagnósticas, a retirada de material de osteosíntesis (placas ou parafusos) unha vez consolidada unha fractura, ou o tratamento de quistes sinoviais.

O denominador común destes procedementos é o seu carácter minimamente invasivo. Xeralmente, realízanse baixo anestesia local ou rexional, adormentando unicamente a zona a intervir. O cirurxián traballa nunha contorna estéril, realizando incisiones moi pequenas, o que reduce drasticamente o risco de infección e a dor postoperatoria. A intervención adoita ser rápida, a miúdo durando menos dunha hora, e o paciente permanece esperto ou baixo unha sedación lixeira.

Tras finalizar a cirurxía, o paciente pasa a unha sala de recuperación durante un breve período de observación. Unha vez que o equipo médico confirma que os seus constantes son estables e que o efecto da anestesia remite adecuadamente, recibe o alta.