Voluntarios nos incendios forestais: "Algúns non entendían ben o que ocorría"
"Estamos reflectidos no Plan Xeral de Emerxencias do Ministerio do Interior e temos asignadas áreas de traballo que desenvolvemos segundo os convenios con cada comunidade autónoma", explicou o director de Emerxencias de Cruz Vermella Española, Íñigo Vila
Case un milleiro de persoas voluntarias e persoal de Cruz Vermella participaron este verán na resposta aos incendios forestais que afectaron a diferentes comunidades autónomas de España. A ONG alertou de que "a poboación debe estar preparada ante posibles riscos" e detallou como se levaron a cabo algunhas das evacuacións. "Algúns non entendían ben o que ocorría", relataron.
En concreto, a ONG ofreceu apoio en evacuacións, atención psicosocial, montaxe de albergues e loxística para os servizos de extinción, entre outras accións, segundo explicaron nunha entrevista a Europa Press o director de Emerxencias de Cruz Vermella Española, Íñigo Vila, e o xefe de operacións de Cruz Vermella en Estremadura, Anxo Cano.
Cruz Vermella estivo en primeira liña na loita contra os incendios que tiveron lugar este verán, con 993 persoas -entre voluntariado e persoal técnico- despregadas nos puntos máis afectados: Galicia, Asturias, Castela e León e Estremadura.
"Estamos reflectidos no Plan Xeral de Emerxencias do Ministerio do Interior e temos asignadas áreas de traballo que desenvolvemos segundo os convenios con cada comunidade autónoma", explicou Vila. Entre esas tarefas están a evacuación de persoas con mobilidade reducida, a atención sanitaria básica, o apoio psicosocial e a montaxe de albergues para a poboación evacuada.
Así mesmo, Vila explicou que, ao longo desta emerxencia, Cruz Vermella chegou a habilitar até 46 albergues, algúns deles con máis de 300 persoas, aínda que en moitos casos tratouse de pequenas instalacións dispersas en localidades rurais. Esta dispersión xeográfica, unida ao tamaño de provincias como León ou Zamora, supuxo un importante desafío loxístico. "Ás veces montar moitos albergues pequenos, en lugar de concentrar recursos nun grande, obríganos a multiplicar esforzos", indicou.
Doutra banda, Vila destacou a formación estandarizada do voluntariado, que permite unha intervención coordinado entre territorios. "Por iso, neste caso, xente do País Vasco que foi a León a apoiar durante uns días ao equipo de León enténdense perfectamente porque comprenden o traballo da mesma maneira", agregou.
Máis aló da resposta inmediata, desde Cruz Vermella, Vila insistiu na importancia do traballo preventivo e a sensibilización cidadá ante emerxencias futuras. "Vivimos o covid, pandemias, volcáns, apagamentos, grandes inundacións e agora incendios", ha lembrade. Ademais, engadiu que este tipo de emerxencias que antes nos parecían "moi afastadas", agora forman parte da realidade.
Así, ante emerxencias, avogou por levar a cabo "moita prevención, moito traballo durante o ano", e por preparar á poboación. "Á poboación hai que sensibilizala e á poboación hai que axudala a preparar porque en moitos casos os medios que hai non son suficientes", subliñou.
"PRESIÓN EMOCIONAL"
Pola súa banda, Cano estivo asistindo aos afectados polo incendio de Jarilla (Cáceres). Neste punto, recalcou que a situación para os voluntarios foi "extremadamente complexa". "Non só pola magnitude do incendio, que afectou a dous vales e obrigou a activar un dispositivo enorme, senón pola presión emocional que supuxo evacuar a persoas maiores en metade da noite, porta a porta, sen apenas tempo de reacción", relatou.
Segundo sinalou Cano, o equipo de Cruz Vermella despregado na zona tivo que evacuar a diferentes localidades, montar 700 prazas de albergue en Plasencia, mobilizar a máis de 300 voluntarios e realizar preto de 40 traslados de persoas vulnerables.
Un dos momentos que destacou foi ter que evacuar, de noite e en tempo marca, a persoas maiores de pobos de apenas 200 ou 300 habitantes. "Vivimos situacións moi delicadas con persoas de 80 ou 90 anos, que non entendían ben o que ocorría. Había que explicarlles con calma o risco que supuña quedar, convencerlles de que debían saír", expuxo.
Finalmente, Cano compartiu que "unha das cousas máis bonitas" foi o agradecemento dos pobos que foron evacuados, cando se lles comunicou que podían volver ás súas casas. "Non se nos vai a esquecer nunca", concluíu.
Escribe o teu comentario