O Tribunal Supremo procesa ao fiscal xeral pola presunta filtración contra o noivo de Díaz Ayuso

O Tribunal Supremo (#TS) apoiou a decisión do maxistrado Anxo Furtado de procesar ao fiscal xeral, Álvaro García Ortiz, por un presunto delito de revelación de segredos, polo que as acusacións piden até 6 anos de cárcere, pola filtración sobre a investigación por delitos fiscais contra Alberto González Amador, o noivo da presidenta da Comunidade de Madrid, Isabel Díaz Ayuso.
 

A Sala de Apelación, conformada neste caso polos maxistrados Andrés Palomo, Eduardo de Porres e Julián Sánchez Melgar, desestimou os recursos presentados por Fiscalía e pola Avogacía do Estado, en representación de García Ortiz, pero por maioría, xa que Palomo emitiu un voto particular.

En cambio, estimaron por unanimidade o recurso da xefa da Fiscalía Provincial de Madrid, Pilar Rodríguez, á que revoga o procesamiento. Ademais, arquivan a causa para ela, polo que queda exonerada.

Os tres recursos dirixíanse contra o auto asinado o pasado 9 de xuño por Furtado, no que propuxo xulgar a García Ortiz e a Rodríguez. Tras esta decisión, o instrutor poderá avanzar cara á apertura do xuízo oral, sentando a García Ortiz no banco dos acusados.

Furtado puxo fin a oito meses de investigación que empezaron por mor da causa aberta polo Tribunal Superior de Xustiza de Madrid (TSJM) pola nota de prensa que a Fiscalía emitiu ás 10:20 do 14 de marzo de 2024 para desmentir o que consideraba un bulo, en alusión ao publicado a noite anterior, ás 21:29, por 'O Mundo', onde se dicía que se ofreceu un pacto a González Amador --no canto de ao revés--, no marco do caso que acabou con el procesado tamén por delitos fiscais.

Cando o caso saltou ao TS, encausó ao fiscal xeral por un delito de revelación de segredos pero descartou a entidade delituosa de devandita nota de prensa. A pesar diso, Furtado indagou nese comunicado e noutras dúas filtracións: a da existencia dunha investigación fiscal contra González Amador e a do 'email' que o seu defensa enviou o 2 de febreiro de 2024 á Fiscalía ofrecer a recoñecer os delitos a cambio de chegar a un acordo de conformidade.

Furtado, no seu auto de procesamiento, centrouse na filtración dese 'email'. Para o maxistrado, cabe presumir que García Ortiz facilitoullo á Cadea SER a noite do 13 de marzo "para que lle dese publicidade", "o que así ocorreu mediante un avance ás 23:25 horas no programa Hora 25 de dita emisora, que non foi senón un adianto da súa publicación ás 23:51 horas na web de devandito medio, baixo o titular: 'O noivo de Ayuso ofreceu á Fiscalía chegar a un pacto'".

O instrutor explicou que, para chegar até ese 'email', esa noite García Ortiz "entrou nunha dinámica dun frenético intercambio de comunicacións entre distintos fiscais", incluída Rodríguez, quen finalmente conseguiu do fiscal do caso, Julián Salto, a cadea completa de 'emails' e lla reenvió ás 21:59 horas ao xefe do Ministerio Público, para "preparar unha resposta" e "deixar ben claro" que "a Fiscalía non ofrecera ningún pacto".

POR "INDICACIÓNS" DO GOBERNO

Furtado insistiu en que García Ortiz actuou desta forma nas horas crave "por mor de indicacións recibidas de Presidencia do Goberno". Neste sentido, apuntou que, "paralelamente" a eses frenéticos contactos, "desde Fiscalía Xeral do Estado, e antes de que tivese difusión por outros medios o correo de 2 de febreiro", enviouse copia do mesmo á entón asesora de Moncloa Pilar Sánchez Acera, actual 'número dous' dos socialistas madrileños.

Ademais, reprochou ao fiscal xeral que efectuase un "borrado" do contido dos seus dispositivos móbiles e da súa conta persoal de Gmail, algo que valorou como un indicio máis na súa contra porque desta forma quedou "frustrada" parte da investigación.
 

O maxistrado analizou en detalle a transcendencia penal dese correo electrónico, respondendo así aos dous fiscais procesados, que lle pediron arquivar o caso aducindo que o feito de que González Amador coñecese e consentise as negociacións entre o seu defensa e Fiscalía, e de que autorizase ao xefe de gabinete de Díaz Ayuso, Miguel Ángel Rodríguez, a difundir á prensa o 'email' do 12 de marzo --que daba a entender que a iniciativa partía de Salto-- rompía o segredo.

Furtado foi claro ao afirmar que "o segredo existirá mentres o seu dono non lle queira dar publicidade", de modo que "se outro o revela, estará a quebrantar a reserva". "A confidencialidade a que tiña dereito González Amador sobre o concreto contido do correo de 2 de febreiro só viuse crebada cando alguén alleo a el e sen a súa autorización filtrou o seu contido", resolveu.

O FGE ACUSOU Ao SUPREMO DE CHEGAR A "CONCLUSIÓNS VOLUNTARISTAS"

García Ortiz, pola súa banda, pediu á Sala de Apelación que revogase o seu procesamiento ao considerar que a "versión" ofrecida por Furtado "incorre en conclusións patentemente erróneas, ilóxicas ou equivocadas" ao "incluír imputacións que son infundadas ou voluntaristas".
 

Entre as "numerosas inferencias, carentes de sustento fáctico" que reprochou a Furtado, fixo especial mención ás "presuntas indicacións de Presidencia do Goberno e outras indicacións externas", que se canalizaron "" a través de Sánchez Acera, afeándolle que pretendese apontoar o seu procesamiento "a partir do eventual uso político ou mediático dun documento que xa era de dominio público".

Neste sentido, a defensa argumentou que o procesamiento se apoia unicamente nunha "inferencia temporal" que non considera relevantes noticias que porían de relevo que a prensa coñecía as negociacións entre González Amador e Fiscalía antes que García Ortiz e en "o que se poida inferir" do feito de que o fiscal xeral borrase os seus chats de WhatsApp e a súa conta persoal de Gmail.

A este respecto, deixou claro que "non fixo desaparecer a información por capricho", senón por razóns "alleas" ás pescudas, polo que criticou a Furtado ese "reproche innecesario". "Se a instrución non conseguiu obter os datos do terminal telefónico ao producir o borrado, tampouco o meu representado puido defender", replicou.

Con todo, incidiu en que "a posibilidade de que González Amador, Rodríguez ou persoas da súa contorna máis inmediata divulgasen a información relativa á existencia e contido das negociacións de conformidade, incluíndo o contido do correo de 2 de febreiro de 2024, resulta altamente verosímil".

"Unha vez que o titular do dereito á intimidade decide facer partícipes a terceiros dos seus segredos ou confidencias, en especial cando se trata de xornalistas, devanditas informacións perden o seu carácter reservado e o seu titular perde, por conseguinte, o dereito a que non se difundan", dixo.

Na mesma liña pronunciáronse a Fiscalía e Rodríguez nas súas impugnacións. Sánchez Conde criticou a Furtado que lles procesase "sen substrato probatorio", mentres que a xefa da Fiscalía Provincial defendeu que era "imposible materialmente" que a copia do correo onde se ofrecía devandito pacto --que enviou a García Ortiz ás 21.59 do 13 de marzo-- fose a orixe das noticias publicadas os días 13 e 14 porque varios medios tiñan a información desde "antes".
 

Pola súa banda, a acusación particular de González Amador pediu condenar a García Ortiz a 4 anos de cárcere, inhabilitación, multa de máis de 100.000 euros e indemnización de 300.000. Das acusacións populares, a maior petición foi a da Asociación Profesional e Independente de Fiscais (APIF), que reclamou 6 anos de cárcere e 12 de inhabilitación por revelación de segredos e prevaricación.