O apagamento e a obrigación do presidente Sánchez de explicar a verdade

O fallo foi a ausencia do presidente nos medios durante seis horas para tranquilizar á xente. Foi un erro, aínda que os distintos ministerios estivesen a traballar.

Un problema é, segundo din, un conxunto de feitos ou circunstancias que dificultan a consecución dalgún fin. Problemas, conflitos, crises… Un deles, algunha vez (moitas, creo eu), tívose ao longo da vida. O que ocorre é que, na maioría dos casos, non se foi educado nin formado para afrontalos. Tería que incorporar ao ensino? É evidente que si, como tantas outras cousas. Débese aprender a previr os problemas e a saber xestionalos cando estes chegaron, cousa nada fácil, pero non imposible.

Este luns, no que a cidadanía volvía ao traballo non con demasiadas ganas, despois dun fin de semana plácido?, sobre as 12:32 minutos, o país paralizábase como consecuencia dun apagamento eléctrico que deixaba en parálise toda a actividade e preocupada á cidadanía. Nunca se viviu unha situación igual. As especulacións sobre a causa do gran apagamento: un ciberataque executado por rusos ou israelitas, co fin de amolar a España. Unha conspiración judeo-masónica. Un ataque de vaiche ti a saber quen. Eran e seguen sendo as informacións que están presentes nas redes sociais, “os mellores medios de comunicación” en desinformación. Outros falan dun fallo eléctrico cuxa causa aínda se ten que pescudar. A pregunta é: coñecerase a verdade algún día? Depende… Dicía Buero Vallejo que “No mundo todo é sinal, amigo meu. O azar non existe”.

Ante esta situación, os medios de comunicación xogaron un papel moi importante en informar, especialmente rádioa, a que funciona con pilas, esas que algúns din que van desaparecer, cousa que dubido, e máis despois deste luns tan dramático. O Goberno púxose a funcionar, aínda que ben é certo que o presidente do Goberno comparecía seis horas despois do apagamento para dar explicacións do que estaba a ocorrer. Nada máis coñecer a noticia, formouse un comité de crise, co presidente do Goberno á cabeza e os ministros correspondentes. É o primeiro que se debe facer. O fallo foi a ausencia do presidente nos medios durante seis horas para tranquilizar á xente. Foi un erro, aínda que os distintos ministerios estivesen a traballar.

A subministración eléctrica foise restablecendo nunhas zonas máis rapidamente que noutras. Os transportes ferroviarios foron, sen dúbida, os máis afectados, porque uns cantos miles de persoas víronse afectadas até tal punto que quedaron dentro dos trens detidos en distintos lugares da xeografía. Moitas horas dentro dos vagóns, ou nas estacións, esperando poder chegar aos seus lugares de destino. A hostalaría, os comercios pecharon as súas portas. En definitiva, caos ante unha situación que non tiña precedentes. Acometeuse (aínda se segue cos problemas) da mellor maneira que souberon facer.

Ante esta situación excepcional, suponse que todos os partidos irían a unha, deixando de lado as diferenzas, que en moitos casos son máis temas de egos que doutras cousas. O primeiro partido da oposición, o PP, parecía que nun primeiro momento estaba polo labor. Despois, algúns dos seus “dirixentes” deberon pensar que a ocasión a pintan calva, e o seu voceiro maior, Miguel Tellado, declaraba que o Goberno está "excedido" e que a xestión da crise "delata e pon de manifesto a súa fraxilidade e a súa debilidade". Mentres, o seu xefe Feijóo tamén cargaba contra o Goberno e especialmente contra o presidente.

O resto de partidos piden que o presidente compareza no Congreso para explicar a verdade sobre o sucedido. Cousa que non está mal, que é necesaria, pero creo que o primeiro é unidade e axudar na mesma dirección para solucionar os problemas. É o que a xente espera: non tirar os trastes á cabeza. Despois haberá tempo para pedir as explicacións que fagan falta. Dicía Buero Vallejo: “Hai que ter razón, pero non a destempo”.

Que debe facer o presidente Sánchez? Algo tan sinxelo como explicar claramente á cidadanía o que realmente sucedeu. Teñen dereito a saber a verdade, custe o que custe. E, ademais, ter a confianza de que a experiencia do sucedido estes días vai servir para non cometer erros: previr é a mellor maneira de afrontar calquera problema, por moi imprevisible que sexa. Dicía o escritor Mark Twain: “A verdade a medias é a máis covarde das mentiras”.