O silencio é violencia

É violencia a non corresponsabilidade e a verbalización de que determinadas tarefas son cousa de mulleres; en definitiva, é violencia o intento de anulación da personalidade. E é violencia ser testemuña destas actitudes e calar.

O silencio é violencia é o slogan da nova campaña pública contra a violencia machista. Unha mensaxe que pon o foco na necesidade de continuar avanzando na cultura da denuncia e da reprobación desta secuela que, lonxe de extinguir, parece inexplicablemente repuntar nas súas cifras e evolucionar nas súas novas maneiras de manifestar.
 

Efectivamente, e como di a campaña, é vital que toda a sociedade estea moi atenta para non ser cómplice duns actos despreciables que, demasiado a miúdo, maniféstanse en menor ou maior medida ante a indiferenza da súa contorna. Como tantos problemas sociais, a violencia de xénero dá pistas, indicios, envíanos sinais, xa sexan previas ou cando xa se está producindo. Porque, de feito, e esta é unha das claves, moitas destas formas sutís, que non implican agresión física, tamén son violencia.

É violencia condicionar o vestiario feminino con comentarios machistas; é violencia o afán de control sobre a vida social; é violencia a fiscalización das comunicacións; é violencia calquera intento de limitar a carreira profesional; é violencia a apropiación da toma de decisións no seo da parella; é violencia a non corresponsabilidade e a verbalización de que determinadas tarefas son cousa de mulleres; en definitiva, é violencia o intento de anulación da personalidade. E é violencia ser testemuña destas actitudes e calar. O peso da reprobación e a denuncia non debe caer soamente sobre a vítima.

As últimas cifras de violencia de xénero indican un repunte, especialmente entre os mozos, que están a reproducir algunhas actitudes machistas que parecían superadas e están a innovar en sorprendentes novas prácticas que esconden un transfondo indubidable de machismo e violencia. Como o é nas parellas de adolescentes o regalar a localización para sempre. Ou os contrasinais das redes sociais ou dos dispositivos móbiles. Dar acceso total á información de onde está unha muller ou con quen se relaciona é alimentar a vella pantasma heteropatriarcal do control do home sobre a muller, entendida esta última como unha propiedade do primeiro. Non velo así, é non entender nada, aínda que moitos dos adolescentes que incorren nestas prácticas non sexan conscientes diso.
 

Ante estes novos desafíos non cabe obra que retomar o compromiso de toda a sociedade para aplicar unha actitude de tolerancia cero. Ante as novas formas de violencia machista e ante as de toda a vida. En todas as contornas: o familiar, o educativo, o laboral, o social… E converter ese silencio que denuncia a campaña nun ruído atronador. Só así conseguiremos plantar cara a esta ameaza pantasma sobre a que temos que estar en garda de maneira permanente e toda a sociedade. Non soamente este 25 de novembro, en que se celebra o Día Internacional da Eliminación da Violencia contra a Muller.