Coñecen a fábula da cigarra e a formiga? Trata sobre unha pequena cigarra que ao sol do verán tocaba a guitarra e cantaba despreocupada mentres a esforzada formiga enchía a súa despensa e dedicáballe miradas altivas. Cando chegou o inverno, a cigarra pediu un huequecito onde quedar á formiga, que lle pechou a porta nos narices. Até os collóns de desplantes, a cigarra derrubou a porta e comeuse á formiga. Era algo así, non? No Día Mundial da Televisión vimos un aggiornamento deste conto en prime time, con David Broncano no papel da cigarra, un personaxe acougado e que asume as cousas como veñen coa perspectiva de que todo o que sucede convén, mentres que Pablo Motos foi, talvez non a formiga, pero si un insecto e un mal bicho no Formigueiro, onde se caeron dunha vez por todas as caretas.

Desde setembro vivimos unha batalla televisiva pola audiencia que neste país só pode comparar coa guerra das radios que enfrontou a José María García e a José Ramón da Morena. Cada mañá os diarios abren co share que gañou cada programa a noite anterior nunha carreira voraz onde A Revolta, que reanimou a televisión pública nun movemento audaz, repúxose a toda a desinformación que rodeou á súa fichaxe por TVE. Nin o seu presentador levouse o diñeiro dos enfermos do ELA nin parece ser a marioneta de Moncloa que pintaban algúns. En cambio, os ventos de cambio pasaron de longo en A3Media, anquilosados nos seus anos de gloria, sen competidores posibles fronte a un programa que cheira, xa non como un formigueiro, senón como unha @conejero.

Por todos é sabido que no Formigueiro, ese programa de aparencia familiar, realizáronse prácticas máis próximas á camorra que ao espazo para todos os públicos que tentan vender. Tamén Toni Soprano era un tipo familiar, o que non lle impedía calzarle unhas zapatillas de cemento aos seus inimigos. ‘A Familia’ do Formigueiro leva anos pondo en marcha os seus mecanismos para lastrar aos seus colegas e así rabuñar un puntiño máis de cota de pantalla. É por todos sabido e así o fixeron público famosos, viñetistas e comunicadores dun e outro signo ao longo do tempo. Pero nesta ocasión non foi Facu Díaz na súa canle de Twitch o que contou o que ocorre entre bambalinas, senón que foi a cigarra a que, en prime time, agarrou a guitarra e cantoulle o corenta a Pablo Motos, que recibiu o bofetón en toda a cara como Chris Rock fíxoo do seu bo amigo Will Smith.

O último movemento de Motos e familia foi deixar á Revolta sen invitado e sen marxe de manobra para refacer a escaleta. Noutras ocasións vimos como Berto Romero acudía ao rescate para cubrir unha ausencia de última hora ou o community manager llas ingeniaba para pescar en redes a un invitado sobre a bucina. Pero hoxe, despois de que Antena 3 movese os fíos para que os patrocinadores presionasen ao campión do mundo de GP -curioso que todo pase polas motos- para que non saíse a escena e adiantase ao seu programa estrela co que pactara unha visita a próxima semana, Broncano, Castella, Grison e cía dixeron basta e tiraron da manta dunha forma que nunca ninguén antes fixera en televisión.

Sen andrómenas, Broncano pediu desculpas ao público e á audiencia, pero tamén deixou claro que levan sufrindo leste acoso durante anos, tamén na extinta Resistencia. Xa foron moitas as veces nas que o pequeno ditador da televisión nacional ha tratado de executar os programas que lle facían fronte durante 18 tempadas, xogando co pan de moitos compañeiros de profesión. Pero nesta ocasión atopouse cun tolo que se quitou véndaa e enfrontou o pelotón de fusilamento a peito aberto. Queda por ver como será a reacción a próxima semana, pero este xoves A Revolta xa gañou en redes e deu unha estocada case mortal, polo menos en imaxe, a un programa que non ten forma de quitar a etiqueta de rancio, de sementeiro de comportamentos machistas -#ver o último minuto de ouro do alcalde de Madrid- e un blanqueador de ultras de manual.

A Revolta revolveuse no seu asento e en só dous meses escribiron outra páxina máis na historia televisiva deste país. Perdendo unha batalla mobilizaron ás tropas para gañar a guerra fraticida entre as grandes corporacións que manexan as cadeas de televisión e que tamén marcan a dirección da opinión pública para vender máis alarmas de seguridade e tratar de facernos crer que as racistadas de Santiago Abascal non son tan graves porque llas dixo a uns moñecos de felpa.

A cigarra segue facendo burla da formiga e é a formiga a que parece non aprender a moraleja. Agora é a marabunta a que abandonou o formigueiro e prepara a súa revolta. A caixa parva ha dado sinais de intelixencia e foi desde a primeira canle, ese que pagamos todos e polo que deberiamos demandar sempre independencia, calidade e crítica. Foi un pachacho o encargado de abrir a caixa dos tronos, saíndo dela corzos na berrea. Por algo se empeza. A formiga está baixo a lupa e empeza a queimar. Chegou o tempo da caída dos xigantes…e os ananos.