Fai tan só uns días, o Papa Francisco anunciaba, coma se tal cousa, que concedía o dereito de voto ás mulleres no Sínodo dos Bispos. Outra da gran novidade anunciada é que non haberá auditores, como sucedía até agora, senón que se incorpora outros 70 membros, que non son bispos: sacerdotes, persoas consagradas e laicos.
Os novos representantes serán elixidos polo Papa dunha lista de 140 persoas. Dos 70 membros, o 50% serán mulleres e quérese tamén que os mozos teñan unha participación importante. No entanto, o Sínodo da sinodalidad, a asemblea, seguirá sendo unha reunión de bispos, cunha participación de non bispos, xa que case o 75% dos integrantes seguirán sendo bispos. Controlar a asemblea?, Así é, porque os cambios, ao parecer, tal e como está montada a igrexa e o anquilosada que está, deben ser paulatinos para non espertar máis receos dos que xa hai.
As relixiosas e as asociacións de mulleres católicas levaban anos pedindo que á parte de participar na asemblea, onde se debaten e deciden temas importantes da igrexa, querían votar o documento final que serve ao Papa para tomar decisións.
A medida foi cualificada como un paso máis cara a unha igrexa máis aberta e progresista, cousa que está a custar o seu. Terán as mulleres máis presenza na Igrexa? Os tempos indican que a apertura é imparable si non se quere seguir perdendo máis fieis. Outra cousa é o ritmo co que os cambios se vaian producindo.
A chegada do Papa Francisco ao Vaticano significou a entrada dun sopro de aire fresco na institución, É a primeira vez que o pontífice de Roma procede de Latinoamérica e ademais xesuíta, cunha visión distinta do que debe ser o papel da xerarquía, e a súa forma de servir ao próximo. Desde a súa chegada, o Papa Francisco foi unha figura incómoda tanto eclesiástica como política, polo seu posicionamento ante determinados temas que nunca a igrexa até entón atreveuse a planter: o aborto, o respecto polo medioambiente, o capitalismo, a inmigración ou o matrimonio gai. O pontífice expúxose levar a cabo unha igrexa máis moderna, máis social e con novos retos xeopolíticos. En máis dunha ocasión dixo que “non se pode vivir dunha maneira e falar de outra”.
Nestes 10 anos que leva á fronte da Igrexa, o sucesor de Pedro traballou intensamente en predicar unha Igrexa máis social coa pobreza como eixo, presionar aos gobernos contra as guerras e as crises de refuxiados, estender a mensaxe polo mundo e concienciar sobre o medioambiente. Implicouse en conflitos facendo de mediador e non ha dúbida en situar en determinadas cuestións que molestaron a máis dun gobernante.
Sen présa, pero sen pausa- con permisos da parte máis recalcitrante da igrexa-, o Papa Xesuíta foi tomando decisións que propician que moitos dos católicos non practicantes pensen que algo se está movendo nos alicerces e o comportamento da Igrexa. A decisión de ir dando paso ás mulleres en determinados estamentos é un feito histórico de compensación para que as mulleres poidan ter o seu papel, como un modo máis de avanzar cara á “modernidade” a apertura e a transparencia que tanta falta fai. Unha das moitas frases que dixo o Pontífice: “Sufro si véxoas como servidume (sobre o papel das mulleres na Igrexa”. Pois agora parece que empezou a emendar o erro histórico que se perpetuou coas mulleres na Igrexa.
Escribe o teu comentario