Faltan poucos días para o 8 de marzo, data sinalada cada ano para celebrar o Día da Muller. Unha xornada de reivindicación que nos últimos anos visualizou a división do feminismo. Á chegada de Podemos ao Goberno coa carteira de Igualdade, que leva a ministra Irene Montero, achácaselle esa ruptura que nunca, nin nos peores tempos, sucedera. Ten que ser un partido de esquerdas, cunha suposta feminista á fronte, a causante de tal desastre. Pedro Sánchez equivocouse ao ceder este Ministerio. Tamén en deixalos entrar no Goberno de coalición que tantos problemas lle causou.

La ministra de Igualdad, Irene Montero — A ministra de Igualdade, Irene Montero

Con esta data tan importante para todas as mulleres, é de lamentar que se converteu nestes tempos nunha cita de mala referencia, de división, enfados, crispación e manifestacións por separado: perdeuse a unidade e gañou a división. Con este panorama, coas distintas leis que se aprobaron, din que para beneficiar á muller - moitas dubídano -as críticas choveron e seguirán chovendo por moito tempo máis.

A tan controvertida lei “do só si é si”, que xa foi bautizada como a lei Montero, propiciou aínda máis a división polos efectos alarmantes que están a producir na sociedade, especialmente nas mulleres que son as afectadas por esta lei inxusta e desastrosa. O malo non é haber equivocado, senón o non rectificar inmediatamente, enviar á súa casa ás autoras e corrixir os desastres que produciu. Neste país non dimite case ninguén, nin sequera os que viñeron cargarse á caste e falan de ética.

Este xoves, o Consello Xeral do Poder Xudicial actualizaba os datos sobre os efectos da lei do só si é si, e emitían un comunicado no que daban conta das reducións de penas en aplicación da lei. Até o 1 de marzo, segundo a información solicitada do Tribunal Supremo, nos Tribunais Superiores de Xustiza e as audiencias Provinciais a redución de penas foi de 721. Estas actuacións supuxeron polo menos 74 excarceracións. Cifras que poden ser superiores tendo en conta que non todos os órganos xudiciais achegaron información.

Tras máis dun ano de trámites, a lei foi aprobada en agosto do 2022 polo Congreso, por 205 votos a favor e 141 en contra. A aplicación da mesma iniciouse o 7 de outubro. Nestes cincos meses de aplicación os datos non poden ser máis preocupantes, e o problema é que cada día que pasa a lista aumenta sen que de momento se chegou a un consenso para modificala o máis rapidamente posible. Non é un tema menor, a inseguridade, a preocupación e a indefensión de todas as mulleres que foron violadas e que ven como os seus agresores foron premiados por unha lei que dicían íaas a defender, debería ser un tema urxente para o Goberno, as súas señorías e os partidos políticos. Hai temas que non teñen espera, son prioritarios. As mulleres violadas senten abandonadas polo Goberno e o Congreso Alguén dos 205 deputados que votaron a favor non tiñan constancia de determinados artigos que rebaixaban as penas aos violadores e agresores sexuais? É que non se asesoran, ou só buscan contrapartidas nos seus votos favorables? Non poden aducir ignorancia, estaban todos advertidos e a pesar diso deron a súa si á Lei máis prexudicial para as mulleres.

Con esta situación de alarma entre as mulleres e as súas familias, o Goberno debe actuar xa, aínda que “Desunidas” Podemos diga o contrario e de paso, os deputados cando miren as documentacións, se non as entenden, que pregunten aos seus asesores ,que para iso págaselles e dispoñen de ademais de servizos xurídicos para que lles aclaren as dúbidas.