Laura Borrás e o seu xuízo “político”: queda soa ante a xustiza

Este luns celebrábase a terceira sesión do xuízo de Laura Borràs por presunta corrupción cando dirixía a Institució de lles Lletres Cataláns, entre  2013 e 2018, e aínda non estaba metida de cheo en política. Non foi un bo día para ela si tense en conta só habían trascurrido uns poucos minutos cando Isaías Herrero, ex informático e excolaborador dela, acusábaa de haber fraccionado os contratos para outorgalos a dedo. Unha confesión que deixou á actual presidenta de Junts nunha situación máis que complicada  diante do presidente do Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya (TSJC), Jesús María Barrientos e que abre a porta a unha posible condena de seis anos de cárcere e 21 de inhabilitación por adxudicar 18 contratos polo mesmo sistema: fraccionar os contratos en cantidades que non superasen os 18.000 euros .Contías que contempla a lexislación para adxudicacións directas, sen  ter que celebrar concurso público. É un sistema que se aplica con demasiada frecuencia nas administracións…

A lei sempre foi clara: está prohibido trocear contratos grandes para pasalos por menores e outorgalos a dedo ás empresas “favoritas”, sen ter en conta a lei Por que se fai? Porque desta maneira evítanse un concurso e todo o que iso leva: transparencia no proceso, presentación de numerosas empresas, etc. Tras a última reforma de contratación de fai un par de anos as esixencias son maiores: está prohibido asinar máis dun contrato coa mesma empresa se, sumadas as cantidades, estas superan os límites dos contratos menores. Aplícase agora? Parece ser que non, senón que alguén se entreteña en mirar unas cantas administracións de todo tipo. Non levará ningunha sorpresa.

Pero volvendo á presidenta de Junts, que por certo será a última en declarar, vén manifestando desde que saíu á luz o escándalo que ela é inocente e que é unha persecución política. Quedan uns cantos días de seguir tragando saliva ante as declaracións de Ferreiro - e algúns máis- que na mañá deste luns, explicou con todo luxo de detalles consígnalas de Borrás de como debía fraccionar as cantidades e da necesidade de presentar tres ofertas comparsas para que todo parecese que se axustaba a lei.

O problema de Laura Borrás é a súa prepotencia e irresponsabilidade. Sempre se creu por encima da lei, cubrir baixo a bandeira do independentismo e aproveitar dos seus cargos institucionais para saltar á toureira calquera cousa. A falta de respecto institucional, a denigración da institución á que representaba, - a última, a presidencia do Parlament, segunda institución de Catalunya- crer impune foi en aumento pensando que os seus actos e declaracións non ían ter consecuencias: era a raíña da política catalá, a intocable. Tanto é así que, aínda a propósito, ou quizais por iso, foi cabeza de lista nas últimas autonómicas. Fíxose- por congreso- co control do seu partido e cando lla crían felices, chégalle o xuízo - tarde como sempre, pero chega- e volve coa cantilena de que o seu é un xuízo político, nada menos certo. Nin a CUP nin ERC pensan que iso sexa así. Por iso, no que se cría un paseo triunfal na súa presenza nos tribunais, non recibiu o apoio de ningún deles. Hai un refrán popular que di: “Vaidade exterior, é indicio de pobreza interior”.

Á espera da sentenza, no seu propio partido dana por amortizada. Desexan que ela dea o paso atrás. Candidatos a substituíla hai, até o propio Puigdemont hai meses que a abandonou. Borrás terase que ir á súa casa e dedicar a seguir dando clases. Ninguén a botará de menos e uns cantos compañeiros estarán encantados da súa marcha. Junts terá que facer unha nova formulación e esperar que pasen as eleccións municipais para ver como lles vai. O exemplo témolo no candidato á alcaldía da capital catalá, Xavier Trías, a gran esperanza de recuperación, pero o discurso cambiou bastante. A partir de aí abrir unha nova etapa en Junts. Será posible? Sen Borrás si, aínda que aínda quedan algúns talibán por corrixir.