A vida é un entroido, e Pedro Sánchez aguanta a careta

Levamos uns poucos meses dunha actividade frenética nos municipios: obras por todas partes, máis limpeza nas rúas, visita dos alcaldes ás distintas asociacións, reunións cos veciños “para escoitar” as súas peticións. Que significa tanta actividade? A resposta é moi sinxela: eleccións municipais á vista. Podemos ler xa eslóganes que falan dos candidatos como o “futuro” da cidade ou pobo, que está representado nesa persoa que enche o cartel. Resulta que o futuro é o que representa un candidato que leva máis de 20 anos, hainos que mesmo que levan 36. Ese é o futuro? É igual, todo vale con tal de conseguir votos.

A nivel nacional, tamén en clave electoral, o goberno de Pedro Sánchez leva tempo aguantando os desencontros co seu socio - por obrigación- de goberno. Ese que é dual: ponse o gorro de Goberno, llo quita e cámbiao por outro no que se le oposición. É algo nunca visto nun Goberno, porque o inimigo - ben informado por estar no consello de ministros- ten datos suficientes para facer de oposición. Unha dualidade que non se entende demasiado, ou quizais si. A falta de experiencia de gobernar, o querer estar en misa e repicando, o non mostrar que forma parte da “caste” á que viñan derrotar, fai que actúen desa maneira tan marrullera e desleal.

Non foi unha semana fácil para os socialistas ter que tragar os efectos dunhas leis elaboradas polos ministerios de Montero e Belarra que tantas críticas están a xerar. A lei do “só si é si”, coñecida como Lei Montero, está a repousar mentres se segue negociando entre bambalinas para non romper cos socios internos e externos do goberno. As negociacións non dan máis de si, as revisións de penas son diarias ante o temor das vítimas que senten desamparadas. Os socialistas teñen a oferta dos populares para votar as modificacións que quere introducir o presidente Pedro Sánchez. As de “desunidas” Podemos chantajean dicindo que os socialistas se alían co PP coma se iso fose un crime. O PP non é un partido democrático porque concorreu a unhas eleccións e votárono?, Si. Pois como se fai noutros países pódese pactar con eles. A exclusión é o mal de Podemos e algún que outro partido, que se cren que só eles son demócratas. Hai que aceptar os resultados das urnas, dialogar e chegar a acordos cando o tema sexa o suficientemente importante. Non se poden antepor as siglas ás persoas. Iso tense que acabar. Se non é así, fraco favor está a facerse á cidadanía.

Nesta semana na que xa empezou o entroido, algúns no Congreso dos Deputados puxéronse as caretas que mellor lle conviña. Van todos disfrazados nesas intervencións que non sempre a xente entende? A careta é un elemento máis que utilízase para disfrazar. Tras elas, quérese ocultar a identidade do que a leva.

Así que despois desta semana complicada, os entroidos van servir para que a xente se divirta e esquézase dos problemas por uns días. Aínda que estes non van desaparecer, hai que tentar mitigalos porque como di nunha das súas cancións a gran cantante cubana, Celia Cruz: Ai! non hai que chorar, que a vida é un entroido e as penas vanse cantando”