Iván Rivas (BNG de Ferrol): “O BNG é a alternativa; os outros candidatos xa tiveron a súa oportunidade”

Galiciapress entrevista a Iván Rivas (1976) que repite como candidato do BNG á alcaldía de Ferrol, o único do tres que concorren aos comicios e con representación no Concello que non ha poseido o bastón de mando. 

Coa melloría do BNG nas enquisas con respecto a pasadas eleccións, Rivas apela ao entendemento entre as forzas progresistas para poder formar goberno, a diferenza do ocorrido nesta lexislatura na que o PSdeG gobernou en minoría.

As vivendas buxán, un proxecto de recuperación da cidade como o desenvolvido en Pontevedra ou alternativas para o emprego máis aló de Navantia son algúns dos puntos desta conversación.
 

Hai catro anos pregunteille polo resultado das xerais, onde Vox pasara a ser a quinta forza política por diante do BNG en cidades como Ferrol. Os tempos cambiaron e parece que o BNG deu un envorco ao taboleiro político, aínda que todas as opcións parecen pasar por un triunfo do bloque progresista. Estaría máis cerca unha alianza nestas eleccións que nas pasadas, onde non se puido chegar a un acordo para un goberno de coalición? 

Hai uns aspectos que a día de hoxe vai ser determinante no próximo goberno do Concello de Ferrol. O primeiro é que no BNG estamos nun proceso de incremento do seu apoio social, e iso vaise a traducir cuantitativamente nunha maior representación no pleno. Nós aspiramos a dirixir o próximo goberno local. A outra cuestión é como enfrontar e liderar ese goberno. Creo que para min hai unha premisa básica en política: a política é diálogo, chegar a puntos de encontro e alcanzar acordos co resto de organizacións políticas e cos veciños e veciñas. 

Partindo desa idea, independentemente do resultado, as próximas eleccións o que demandan do próximo goberno local é un goberno con dispoñibilidade para dialogar, debater e chegar a puntos de encontro para sacalo adiante.
 

A de Ferrol vai ser unha das prazas máis disputadas. As enquisas dan unha lixeira vantaxe a Rei Varela, que xa gañou nas anteriores pero non sumou maioría absoluta. Agora a diferenza podería estar en cuestión duns centos de votos. Comparte esa visión dunha cidade tan fragmentada en dous bloques? 

O contexto cara ao que camiñamos nas próximas eleccións evidencia que hai unha alternativa política que basea o seu discurso en dar unha certa estabilidade ao goberno da cidade sobre a base dunha suposta maioría absoluta, e con respecto a esa idea, esa estabilidade xa existiu na cidade, e ademais coa mesma persoa que se presenta polo Partido Popular (Rei Varela), e a cidade está como está. 

A outra opción pasa por que as organizacións políticas que se presentan a estas eleccións poidamos chegar a un punto de encontro. Nese contexto a posibilidade máis factible é que o Bloque incremente a súa presenza no Concello, facendo unha retrospectiva do ocorrido nos últimos anos. A día de hoxe a dialéctica, o debate desde o punto de vista electoral é si o próximo goberno estará dirixido polo BNG ou por unha opción conservadora. 

Esa é outra lectura das enquisas, a subida do BNG. Para o Bloque, as de maio poden ser unhas eleccións decisivas que marquen si os nacionalistas manteñen a tendencia ascendente dos últimos anos. Nas autonómicas pasaron de 6 a 19 escanos, representación no Congreso, gañando peso nas deputacións… Serán un punto de inflexión os locais para o BNG? Non hai cambios das cabezas de lista nas sete cidades, polo que a aposta parece continuísta canto menos…

Será un punto de inflexión, non só para o Bloque, senón para o conxunto do país, de transformar as políticas, neste caso a nivel local, pero cunha perspectiva de país e coa mirada sobre unhas eleccións ao Congreso dos Deputados e unhas eleccións autonómicas, nas cales o proxecto do BNG busca incrementar esa presenza institucional e poida canalizar as demandas sociais que presentan os galegos e galegas. 

“XA TIVERON A súa OPORTUNIDADE”

Pontón dixo de vostede que era a persoa ideal para que Ferrol “colla o tren” e saque á cidade “do seu letargo e decadencia”. É un tren metafórico ou realmente o BNG é a chave para vertebrar dunha vez por todas a Ferrol, tan illada en materia de infraestruturas?

O BNG en Ferrol é a alternativa. A alternativa real. As tres persoas que se presentan xa tiveron a súa oportunidade como alcaldes. Entón puideron adoptar as decisións que consideraron oportunas para atallar moitos dos problemas da cidade. A realidade é a que vemos cada día. Penso que a alternativa é o Bloque desde moitos aspectos, cun programa electoral e uns obxectivos que son o camiño a seguir dunha cidade que creo que leva moitos anos mirando ao pasado e que necesita mirar ao futuro. 

Nese sentido, as infraestruturas ferroviarias son un elemento crave. A dependencia política doutras organizacións de decisións que se toman en Madrid lévaas a actuar no seu discurso en función de quen goberna en Madrid e en función diso adoptan discursos que non se sosteñen. Se unha organización é capaz de defender os intereses de Ferrol aquí e en Madrid é o Bloque. Con esa perspectiva presentámonos, coa ilusión de ser capaces de transformar unha cidade como Ferrol, que xa dixen moitas veces que ten un potencial enorme e que desde moitísimos aspectos é extraordinaria. 
 

Na súa posta de longo falou dun Ferrol no que se atenda a demanda de zonas libres e verdes. A comparativa que xa se fixo é con como era Pontevedra antes de Lores É esa unha das súas principais propostas, a dun Ferrol máis amable? Recordo que hai catro anos o debate estaba centrado na Praza de Armas e a creación dun parking subterráneo…

Se algo merecemos os ferroláns é un Ferrol cheo de vida. Para alcanzar ese obxectivo hai que facelo con decisión, e vendo o camiño percorrido por outras cidades para poder chegar a ese punto ao que nos queremos dirixir. Menciona a Pontevedra, pero hai moitas outras cidades que están a orientar as súas políticas locais cara a eses obxectivos nos que recuperan as rúas para as persoas, onde se aposta polo comercio local e non se fan propostas de grandes centros comerciais tendo en conta o que xa ocorre noutras cidades, onde se poidan crear amplas zonas verdes que conecten os distintos barrios da cidade e fágana caminable e amables, onde relacionarnos todos, tendo en conta a experiencia do confinamento e o postconfinamiento, cunha necesidade de interaccionar socialmente, como seres humanos que somos.

E tamén onde apostemos pola sustentabilidad como un criterio, garantindo o dereito de todos á mobilidade a través dun servizo de transporte público municipal. Ese é o camiño, porque seguir pensando en criterios baseados no desenvolvismo, na burbulla inmobiliaria, propondo desenvolvementos de solos para a construción de novas edificacións…na miña opinión non ten lóxica nunha cidade na que o 20% das vivendas están buxán e onde posuímos un patrimonio construído anónimo dunha calidade extraordinaria, e onde temos elementos singulares, como pode ser a casa de Carvalho Calero, que son referencia para a cidade e para o país. Son elementos cos que poder encarar o futuro e non seguir pensando en que todo tempo pasado foi mellor. 

VIVENDA E EMPREGO

A actualidade no municipio vén marcada por unha sucesión de plenos extraordinarios. Entre eles, o do convenio de Defensa, onde só o BNG votou en contra da súa ratificación. Cal era entón a proposta do BNG?

Nós levabamos tempo propóndolle ao goberno unha alternativa clara e concisa, na liña do que xa falamos, emulando alternativas como Pontevedra ou Copenhague, convertendo un espazo como ese, central na cidade, nun gran pulmón verde. Falamos de 90.000 metros cadrados que conectaría catro barrios e orientaría ese obxectivo xa mencionado. Pero o goberno local considerou orientar a súa proposta cara a un modelo baseado na burbulla inmobiliaria, que propón a construción de 460 vivendas e un centro comercial de 24.000 metros cadrados. Pensamos que non é o camiño. 

No Bloque traballaremos para reverter este tipo de decisións, que cabe evidenciar que o convenio aprobado nin sequera convencía aos grupos que o apoiaron, consideraban que non era o mellor convenio, que o había que aprobar por fatiga tras tantos anos con iso encima da mesa. Pensar que o futuro da cidade pasa por un acordo de hai tres décadas que se fundamenta en defender os intereses do Estado a través do Ministerio de Defensa, que é o que salgue beneficiado ao recibir máis de medio millón de euros, non parece a mellor opción. O camiño debería ser defender os intereses dos veciños cos criterios actuais para urbanismo e a ordenación do territorio, tendo en conta que nós non inventamos nada, senón sendo receptivos co que ocorre noutros sitios.

"Pensar que o futuro da cidade pasa por un acordo de hai tres décadas que se fundamenta en defender os intereses do Estado a través do Ministerio de Defensa non parece a mellor opción

Menciona o tema da vivenda buxán, que entronca coa perda de poboación que sofre Ferrol. En catro anos non se conseguiu frear do todo a sangría poboacional. Que facer?

Para tentar paliar ese problema hai que tomar decisións plurais. A primeira, volvendo á referencia de Pontevedra, que fai 20 anos estaba nun rango de poboación similar ao noso hoxe, pero que cos anos de políticas de Lores e con criterios de peonalizar e facer unha cidade na que todos teñen cabida, Pontevedra deu a volta a esa realidade e preto dos 90.000 habitantes. Deberiamos reorientar moitas decisións tomadas na última década, moitas delas por inercia e outras por non querer dar solucións que non son as mesmas. 

Facer de Ferrol unha cidade que aposte polo seu comercio local, con zonas verdes que fagan unha cidade saudable e cun transporte público municipal é unha solución. Outra é a vivenda buxán. A vivenda é unha necesidade básica e en Ferrol hai moito potencial por desenvolver. O número de vivendas públicas en aluguer é escasísimo, non chega nin a 4.000 vivendas, unha porcentaxe moi por baixo da media do Estado e da media da UE. Co 20% das vivendas buxán parece obvio que unha das decisións a tomar é adoptar unha política de rehabilitación e recuperación das vivendas, para pór a disposición dos veciños esas vivendas a prezos alcanzables e en condicións de habitabilidade apropiadas. Ferrol ten en propiedade máis de mil vivendas públicas, polo que podemos decidir cal é a política de vivenda que queremos para esta cidade.
 

O barrio de Recemil é clave para esta cidade. Dispón de mil vivendas de propiedade municipal e está no corazón de Ferrol. Recuperar ese barrio, non só física, senón social, buscando unha mestura de usos e habitantes nese espazo é prioritario. E axudará moito a orientar o futuro coa vontade de recuperar a poboación perdida ao longo destes anos. 

O outro gran reto da cidade e de toda a comarca para os próximos anos é o emprego. Coincide o convenio no tempo co anuncio do Goberno de que Navantia incorporará máis persoal, pero os traballadores de Ferrol din descoñecer de onde sairán eses 1.500 empregos que mencionan sen concretar a carga de traballo. Como interpretan este anuncio? Que opcións ten a cidade, máis aló de Navantia? 

Hai que ter en conta o ocorrido en momentos anteriores. Vénseme á cabeza a propaganda dos floteles que fixo o señor Feijóo e da que nunca máis se soubo. En momentos electorais as forzas de carácter estatal pon sobre a mesa este tipo de ideas, fundamentalmente co obxecto de pór véndaa antes que a ferida, sendo conscientes de que son responsables da deterioración económica da cidade, produto desta eterna reestruturación do sector naval, xa estamos afeitos a este tipo de anuncios que moitas veces teñen unha concreción limitada.

En calquera caso, estou de acordo coa idea de que temos que buscar, ademais de demandar a recuperación do naval como un elemento crucial, hai que atopar alternativas capaces de dotar a Ferrol dos mecanismos necesarios de xerar emprego na cidade e emprego de calidade. Desde esa perspectiva a xente de Galicia ten moito que dicir, porque ten as competencias en política industrial. Pero a administración local tamén pode facer cousas. A xestión dos servizos públicos é outro elemento básico. Pór os servizos municipais, como a recollida do lixo e o seu tratamento, que supón millóns de euros ao ano, que hoxe se atopan baixo a xestión de empresas privadas e empresas que teñen ao seu persoal en condicións laborais cada vez máis precarias. Ao pleno, de maneira reiterada, asisten traballadores destas empresas a reivindicar os seus dereitos laborais. É unha decisión que hai que adoptar de maneira clara.

Ademais, porque si ao longo destes dez anos, sobre todo a partir da lei de austeridade do PP do ano 2012, cando se decide que hai que contraer o gasto público e incrementar a privatización de servizos, se algo se experimentou é que os servizos son peores e as condicións laborais máis precarias. Por tanto, o futuro pasa pola xestión pública, a municipalización dos servizos, que permitirá que as condicións nas que se presten sexan en condición dos intereses dos veciños e non das empresas, e que xeren emprego de calidade. Poño o exemplo da recollida de lixo, onde hai dúas opcións: unha é orientar a recollida cara a un modelo onde incineramos eses residuos en SOGAMA e gastamos os fondos en camiños de alta tecnoloxía; outra é destinar a maior parte dos recursos a persoal, a traballadores que desenvolvan un proceso orientado á reciclaxe, á compostaxe, e á redución deses residuos. Son modelos e políticas diferentes. Nós temos claro o que queremos desenvolver e hai moitos servizos que poderiamos recuperar que permitirían xerar oportunidades de emprego nunha cidade que tanto o necesita.