Pode prexudicar a vitoria de Le Pen a Stellantis Vigo? A planta de Balaídos pendente das eleccións francesas

Este domingo toda Europa estará pendente do que ocorra na segunda volta das eleccións lexislativas francesas, onde as últimas sondaxes colocan a Marie Le Pen moi preto da maioría absoluta, con estimacións duns 310 deputados, 21 por encima desa maioría. Este hipotético triunfo da ultradereita ten unhas consecuencias imprevistas a nivel continental e pode sacudir os mercados. Unha das industrias que mira con especial atención estas eleccións é a automobilística e, máis concretamente, o Grupo Stellantis, sobre o que Francia ten moito que dicir. A reacción a unha vitoria de Rassemblement National (Agrupación Nacional) pode ter o seu eco mesmo en Vigo, onde a continuidade da factoría, a medio prazo, podería verse comprometida. 

REPATRIAR A INDUSTRIA AUTOMOBILÍSTICA

A política proteccionista da extrema dereita francesa pode xogar á contra da fábrica viguesa, con Citroën  e Peugeot como emblemas dos modelos franceses. Le Pen avogou sempre por reforzar esta industria no país e tivo no modelo de Stellantis unha das súas críticas máis feroces. 

De feito, desde Agrupación Nacional xa criticaron no seu día o “escandaloso”, como así o cualificaron, salario do CEO do Grupo Stellantis, Carlos Tavares. "Unha das maneiras de reducir este pago, que adoita ser desproporcionado coa vida económica, é talvez admitir aos traballadores como accionistas", propuxo entón Le Pen. 

A forte presenza en Francia das marcas herdeiras do Grupo PSA, que aínda conta cun número relevante de factorías no país galo, poden ser un instrumento de presión para retirar á compañía doutros mercados e centralizar a produción en Francia. Esta foi sempre unha das aspiracións do goberno francés, que forzou a maquinaria en distintas ocasións para deslocalizar as fábricas da marca e traelas de volta ao seu territorio. 

Macron perseguiu durante anos esa repatriación de empresas e o ministro de Economía, Bruno Le Maire, nunca escondeu a súa vontade de iniciar unha reconquista ao considerar que “a industria automobilística francesa hase deslocalizado demasiado”. Esta é unha tese que parece compartir Le Pen e non beneficiaría a plantas como a de Balaídos, en gran medida por ser o Estado francés o que conta cun 6% do accionariado da compañía, resultado da fusión do Grupo PSA con Fiat Chrysler Automobiles en xaneiro de 2021.
 

FREO Ao VEHÍCULO ELÉCTRICO 

Ademais, propostas destas eleccións como retirar a prohibición de venda de automóbiles con motor de combustión a partir de 2035 pode ser unha das bazas de Le Pen, xa que isto suporía para Stelantis retardar -que non deter- os investimentos que ten en marcha de face a impulsar o mercado dos coches eléctricos, que aínda non terminou de despegar en España.

De feito, a líder de RN sempre defendeu que a transición enerxética debe realizar pero dunha maneira “moito máis lenta” fronte a decisións que cualificou como “violentas” sobre as clases populares. A “ecoloxía punitiva”, como definiu nun dos debates electorais de 2022, por culpar á cidadanía de “non comprar un coche eléctrico aínda que non teñan recursos para iso”, é un das mensaxes que mellor calou no electorado e entre os empresarios.
 

O do vehículo eléctrico é outro tema recorrente na política francesa e que toca directamente a España. Hai só un ano Le Maire demandou a Stellantis que aumentase a produción de vehículos eléctricos no país abrindo o abanico a producir tamén modelos pequenos, como os Peugeot 208-e que se fabrican hoxe en España, e non só os coches eléctricos de alta gama que si chegan do outro lado da fronteira. 
 

UNHA FUSIÓN STELLANTIS-RENAULT?

As axudas públicas francesas para Stellantis e a carreira coas marcas chinesas, que hoxe marcan o paso, son un elemento de presión máis para convencer a Tavares de levar a fabricación a solo francés e asumir un reto que hoxe o CEO de Stellantis aínda elude, admitindo que “a estrutura Chinesa está mellor adaptada” que a europea. 
 

O mellor precedente neste sentido foron os intentos, até agora infrutuosos, do Goberno de Francia para buscar unha fusión entre dous grandes grupos: Stellantis e Renault. Esta alianza ten como obxectivo ser a gran competencia co vehículo eléctrico chinés e a súa participación nas dúas compañías -o Estado posúe o 15% de Renault- podería ser clave para que cristalice esta operación, sobre a que xa sondaron ás dúas firmas en febreiro coa oposición de Stellantis e o silencio de Renault como resposta. 
 

Como contrapartida, en Francia aplicaron unha serie de medidas que benefician a produción local e tratan de pór coto á importación asiática. Por agora a fusión entre os dous grupos está moi lonxe, pero de axigantar a velocidade coa que China se apropia do mercado, esta opción podería gañar máis empaquetado e o selo “fabriquei en France” facer realidade. 

Por outra banda, se engadimos a todo isto a promesa de Jordan Bardella, o candidato de Agrupación Nacional, de lograr para Francia un modelo similar ao da “excepción ibérica” en materia enerxética, o prezo da luz podería ser outro reclamo para que as empresas regresen ou deriven o traballo a Francia, onde os custos de produción reduciríanse ao ser o custo da enerxía máis baixo. 

REDUCIR CUSTOS, O GRAN OBXECTIVO DE TAVARES

Por agora, Tavares sempre se mostrou contrario á “relocalización forzada” e xa tivo as súas rifas con gobernos extremistas como o italiano de Meloni, que reprendeu a Stellantis pola falta de investimentos no país, con Fiat , Alfa Romeo ou Maserati, liñas de tradición italiana hoxe dentro do Grupo Stellantis, no centro da disputa. 

En calquera caso, a gran meta de Tavares sempre foi a de reducir custos e buscar novas rexións onde a fabricación resulte tan eficiente como barata. Até agora a de Balaídos sempre foi como unha das plantas máis rendibles do grupo, aínda que iso non se traduciu en beneficios para os operarios, algo que molestou a sindicatos como a CUT, que demandan unhas mellores condicións laborais na factoría olívica que vaian acordes ao bo nivel demostrado polo persoal. 
 

A pesar diso, en Vigo seguen sendo noticia os "reaxustes de actividade" que puxo en marcha a compañía, tamén como consecuencia da competencia co mercado chinés que provocou "unha baixada na cadencia de produción". Por agora, e sen saber o número de traballadores afectados, o primeiros acordo coa maioría da comisión negociadora indican que "se priorizará a voluntariedad" nesas mobilidades de quendas e/ou sistemas.

Por isto, se o próximo Goberno de Francia promételle reducir os custos, talvez Tavares reformule o seu plan de negocio, xa que tamén en España condicionou sempre a súa continuidade a que o fluxo de axudas estatais siga facendo virar o muíño da produción de coches, xa sexan Citroën, Peugeot ou Fiat e na planta que sexa, pero onde saia máis barato.