Merécelle a pena ao Celta de Vigo investir xa en Mika Marmol para paliar as súas penurias defensivas?

A situación do defensor de Terrassa é unha desas anomalías que moi poucas veces preséntanse no fútbol moderno para un xogador da súa proxección e idade. Vinculado á Unión Deportiva As Palmas, o futbolista encara a recta final do seu compromiso contractual, o cal expira o próximo 30 de xuño. Esta circunstancia abre unha xanela de oportunidade inminente: a partir do 1 de xaneiro, Mármore será totalmente libre para negociar o seu futuro e asinar con calquera outro club a custo cero en concepto de traspaso para a próxima tempada. Esta liberdade contractual ha provocado que varios equipos da elite, coñecedores da calidade do defensor, apíñense na porta de saída do Estadio de Gran Canaria esperando a súa quenda.

Con todo, o Real Club Celta de Vigo non corre só nesta carreira de fondo. A competencia por facer cos servizos do central zurdo antóllase feroz e promete ser un dos culebróns do inverno. Xunto á entidade olívica, outros clubs da Primeira División española mostraron un interese tanxible. O Xirona FC, con quen o xogador comparte pasado formativo e estilo futbolístico, leva tempo tras os seus pasos, tentando repatriar a un futbolista que encaixa como anel ao dedo na súa filosofía. Así mesmo, desde Pamplona, o CA Osasuna monitoriza a situación, buscando apontoar a súa zaga cun perfil contrastado. No entanto, a ameaza máis potente para os intereses galegos podería chegar desde o estranxeiro, onde o poderío económico da Serie A italiana, representado polo Como 1907 e unha Roma que xa tentou a súa fichaxe no pasado, podería desequilibrar a balanza con ofertas salariais fose de mercado.

Un perfil feito a medida para o esquema de Giráldez

O interese do Celta non responde a un capricho, senón a unha necesidade táctica aliñada coa filosofía de xogo que Claudio Giráldez implantou con éxito en Balaídos. Mika Mármore non é un defensor convencional; a súa formación na Masía dótao dunha capacidade técnica superior á media para a saída de balón, unha calidade innegociable no libreto do técnico do Porriño. As estatísticas avanzadas e as análises de observadores confirman que estamos ante un defensa construtor, capaz de filtrar pases e romper liñas de presión cunha naturalidade impropia da súa demarcación. Esta virtude permitiría ao Celta gañar fluidez no inicio do xogo, evitando os pelotazos e asegurando unha posesión de calidade desde a propia área, algo vital para un equipo que quere ser protagonista co balón.

Ademais do seu trato co esférico, o catalán ofrece unha polivalencia que é ouro puro para calquera persoal curto que aspire a competir en varias frontes. A súa capacidade para desempeñar con solvencia tanto no eixo da zaga como no lateral esquerdo outorgaría ao corpo técnico celeste unha versatilidade táctica moi valiosa.

Durante a presente campaña en Segunda División, Mármore demostrou unha disciplina defensiva notable, cun cociente de goles encaixados moi baixo cando el está no campo e unha alta porcentaxe de portarías a cero. Aínda que o seu xogo aéreo e os duelos físicos a campo aberto sinálanse como aspectos onde aínda ten marxe de mellora, a súa intelixencia posicional e a súa capacidade de anticipación a través de intercepciones compensan con fartura estas carencias físicas, consolidándoo como un defensor moderno e cerebral.

A pesar de que a contorna do xogador e o propio futbolista manteñen un respecto absoluto polo seu actual club, a realidade é que a súa continuidade nas illas parece unha quimera. Desde a presidencia da UD As Palmas, encabezada por Miguel Ángel Ramírez, existe un sentimento de resignación realista. 

Aínda que publicamente se aferran á remota posibilidade dunha renovación supeditada a un hipotético ascenso a Primeira, as declaracións institucionais deixan entrever que asumen a marcha do seu baluarte. O pesimismo canario fundaméntase na lóxica: resulta case imposible reter a un activo de tal calibre cando os cantos de sirena chegan desde proxectos deportivos consolidados na elite e con capacidades financeiras moi superiores ás que pode ofrecer un equipo da categoría de prata.

A cláusula de rescisión de Mika Mármore na UD As Palmas é de 10 millóns de euros. O club reiterou en varias ocasións que, loxicamente, só permitirá a súa saída se se abona integramente esa cantidade, sen marxe para negociar á baixa.

A complexidade económica polos  dereitos compartidos

A operación, aínda que atractiva pola ausencia de custo de traspaso no verán, esconde complexidades derivadas dos dereitos do xogador. Mika Mármore chegou ás Palmas nunha operación onde o FC Barcelona reservouse o 50% dunha futura venda. Esta cláusula foi a que bloqueou a súa saída anteriormente.

O club canario rexeitou nas pasado ofertas próximas ao dez millóns de euros procedentes da Roma, xa que, ao ter que dividir o montante co club azulgrana, o beneficio neto non compensaba a perda deportiva. Agora, a situación deu un xiro copernicano: ao finalizar contrato, o xogador marcharíase gratis, deixando a ambos os clubs sen ingresar un só euro por traspaso, o que converte a súa fichaxe nunha operación estratéxica para o comprador, que só tería que asumir a curmá de fichaxe e a ficha do xogador.

No que respecta ao rendemento inmediato, o compromiso de Mármore co seu actual escudo está fóra de toda dúbida. Os seus números esta tempada, con máis de mil minutos disputados e achega goleadora, dous goles leva o defensor, falan dun profesional íntegro que non se deixou distraer polos rumores. Con todo, a súa axencia de representación, Tactic Group, xa manexa as propostas que lle permitirían dar o salto cualitativo que a súa carreira demanda. Para o Celta, convencer á contorna do xogador de que Vigo é o lugar ideal para o seu crecemento será tan importante como a oferta económica, vendendo a estabilidade dun proxecto que aposta polo talento e o bo trato ao balón 

A dirección deportiva do Celta sabe que non hai tempo que perder. No fútbol moderno, os xogadores libres deste nivel adoitan ter o seu futuro atado moito antes de que termine a tempada oficial.