Manolo González, de Folgoso do Courel...á Champions League co Espanyol?

Manolo González deu os seus primeiros pasos na Serra do Courel, pero a súa vida pegada a un balón foi en Cataluña. con só tres anos marchouse coa súa familia de Folgoso do Courel a Barcelona, onde comezou a dar patadas ao balón e a chamar a atención pola súa técnica. O infortunio, en forma de lesión, apartouno do verde e levouno ao banco, onde escalou desde o barro do fútbol de barrio na cidade condal até o banco do RCD Espanyol, un equipo ao que guiou a Primeira División, logrando a súa supervivencia e, agora, xa consolidado na elite, guiándoo até postos europeos.

UN CAMIÑO EMPEDRADO

O camiño de Manolo González non foi sinxelo, porque mesmo cando as cousas ían ben a el parecían menearle continuamente a cadeira. En xullo de 2023 chegou ao Espanyol para dirixir ao filial, pero o seu paso pola canteira periquita foi breve, pois en marzo de 2024, tras a saída de Ramis, tomou as rendas do primeiro equipo, en principio de maneira provisional, pero vendo os bos resultados quedou a título definitivo.

Non foi un inicio fácil, pois o Espanyol pugnaba por ascender a Primeira División, tratando de regresar á primeira liña pola vía rápida. Logrouno á segunda, sen poder alcanzar os postos de ascenso directo, e dando un machadazo ao eliminar a Sporting e Real Oviedo nos playoff, remontando na final o resultado adverso da ida ante os carbayones. 

Xa en Primeira o camiño tampouco foi sinxelo. Os resultados non acompañaron a Manolo González durante boa parte da tempada, sempre cuestionado por non ter o currículo doutros preparadores. Xa fóra por pasotismo dunha propiedade que quería desfacer do club ou por confianza da dirección, a continuidade de Manolo González prolongouse todo o ano e prorrogouse até este curso 25/26, despois de conquistar unha permanencia que, por momentos, parecía imposible.

CATRO VITORIAS SEGUIDAS

Grazas ao seu traballo, González foi quen de renovar un equipo que sufriu baixas importantes nos últimos anos, desde o galego Joselu até o mozo Joan García. A marcha dos branquiazuis en liga é incuestionable: son quintos a só catro puntos do Atlético de Madrid, que ocupa postos de Champions, pero que ten un partido máis que o Espanyol. Con 30 puntos, está a apenas catro triunfos de alcanzar os 42 que marcan o obxectivo da salvación, algo que podería cristalizar practicamente antes de acabar a primeira volta. 

A pesar de ter só 20 goles a favor (Sevilla ou Betis melloran eses algarismos, que empata o Celta), o seu bo fai defensivo teno entre os equipos que menos encaixan, con 16 tantos en contra, os mesmos que Atlti ou Real Madrid e só tres máis que o Vilarreal. O Espanyol destapouse como un equipo fiable e rochoso, que aproveita a mínima ocasión para mandar á lona aos seus rivais. O persoal está cohesionada e moi pegada ao discurso do técnico, que mantén o perfil baixo, pero as aspiracións moi altas.

Con catro triunfos consecutivos, o Espanyol mira a Europa, pero Manolo González, o seu guía, non se fía. "Igual é o momento de retirarme agora, antes de cagarla", ironizaba o técnico tras a vitoria en casa do Xetafe. Tirando de retranca. Porque podes sacar ao galego de Folgoso de Courel, pero galego queda.