Así xoga Antonio Hidalgo, o encargado de devolver ao Deportivo da Coruña a Primeira

Esfollouse por fin a margarida. Onte anunciouse que Óscar Gilsanz deixaba de ser adestrador do Deportivo da Coruña e na Praza de Pontevedra xa puxeron en marcha o mecanismo para anunciar, por fin, que Antonio Hidalgo tomará as rendas do vestiario herculino, tal e como avanzou hai días Galiciapress. Foi unha decisión sinxela, pois se trata da técnico revelación de Segunda, pero difícil de executar, xa que algúns equipos de Primeira División sondaran ao catalán, que acepta o difícil reto de pór ao Dépor a competir polo ascenso. 

UNHA TRAXECTORIA Á alza

O Antonio Hidalgo xogador foi un futbolista que sempre se moveu dacabalo entre Primeira e Segunda División. Saído da Masía, en Tenerife e Málaga pasou os seus mellores anos gobernando a sala de máquinas de chicharreros e boquerones, aínda que tamén vestiu as camisetas de Zaragoza, Osasuna e Albacete antes dunha última etapa preto de casa, no Sabadell, e retirar en Cornellá. 

Con pouco máis de medio centenar de partidos en Primeira no seu expediente e case de 400 na división de prata, Hidalgo colgou as botas e agarrou a lousa comezando a súa andaina nos bancos no seu Granollers natal. Pronto se lle viron as hechuras de técnico e tras unha estancia en Chipre como asistente na AEK Larnaka dun vello coñecido do deportivismo como Imanol Idiakez, pronto empezou a voar só e asumiu os mandos do Sabadell, logrando a permanencia dos arlequinados nun momento de apuro. 

O fito chegou ao ano seguinte, pasando dun Sabadell afogado a un equipo de Segunda División ao gañar o playoff de ascenso a todo un Barça B. A estancia en Segunda foi fugaz, pero Hidalgo estivo á fronte do banco da Nova Creu Alta case 100 partidos. Logo pasou ao Sevilla B e desde o filial ao Huesca, na súa primeira gran oportunidade na SD Huesca, un equipo cun orzamento baixo e con problemas institucionais pero ao que Hidalgo soubo espremer todo o seu potencial. 

COMO XOGA HIDALGO?

Esta tempada 24/25 foi a da súa consagración, pois o Huesca, sobre o papel, parecía un equipo condenado a perder a categoría. No canto diso, os de Hidalgo foron quen de, mesmo, situar no alto da táboa e pugnar por un posto de ascenso directo. A gasolina fóiselle acabando na recta final de tempada e, desde marzo, os oscenses só gañaron cinco dos catorce partidos que restaban, quedando fóra do playoff de ascenso polo que pelexaron até a última xornada. 

O Huesca foi, durante case todo o campionato, un equipo rochoso, cun armazón defensivo de tres traseiros e dúas ás nun centro do campo infestado de xogadores sacrificados pero con criterio á hora de sacar o balón desde atrás. Firmes atrás e certeiros en ataque, cun Soko desatado capaz de sacarlle mollo a unha pedra e moi perigosos no balón parado. Sen estrelas pero si con futbolistas contrastados como Pulido, Sielva, Dani Jiménez ou o galego Loureiro, os aragoneses non pasaron apuros no seu obxectivo pola salvación e permitiron ao Alcoraz soñar cun ascenso.

O mesmo soño comparten en Riazor, que levan xa case un década lonxe de Primeira División. A 25/26 será a oitava tempada do Dépor partindo co obxectivo de recuperar a gloria perdida. A contratación do preparador catalán, cunha unión de 1+1 en función dos obxectivos, parece un paso lóxico para ambos, pois os coruñeses se fan cun adestrador ambicioso e coas ideas claras, mentres que Hidalgo toma o control dun equipo histórico cunha gran masa social que pode levantalos, de novo, á gloria. Os branquiazuis encoméndanse a Hidalgo, cunha traxectoria que avala que, con el á fronte, hai razóns para crer.