Só os covardes necesitan da mentira para eludir a realidade

"Quen non é agradecido prexudica a todos os que necesitan axuda", dicía o escritor romano Siro, hai xa bastantes séculos. Así podería cualificar a actitude de Carles Puigdemont, fuxido a Bruxelas para escapar da xustiza. Nesa fuxida cara adiante acompañárono seis exconseller, dous dos cales o pensaron mellor e volveron a Barcelona para acudir a declarar. Saben o que se xogan se non comparecen, pero teñen a esperanza posta no avogado que defendeu a algún etarra. Quere Puigdemont que xurda unha ETA catalá?

Cando quen dirixe un país utilizan a fuxida para salvarse -antes facíano polas cloacas, agora en avións-, deixando colgados o resto de compañeiros do seu goberno, a presidenta en funcións do Parlament e membros da mesa,  é dunha covardía tan grande que só pode ser interpretada, que non entendida, polo medo escénico a ser detido. Pero pensaban que todos os seus actos non ían ter consecuencias? Crían que a declaración de independencia era como xogar ao monopoli, ou unha travesura de nenos que xogan a gobernantes?

Con estes actos de desobediencia, fuga e falta de responsabilidade, o único que fixeron é poñerllo máis difícil aos que quedaron en Barcelona e van comparecer ante a xustiza. Seguramente, aos que están en Bruxelas, impórtalles un pito que os xuíces poidan decretar prisión preventiva para eles, ante a posibilidade de fuga como eles que se "exiliaron" á capital de Europa.

O desconcerto instalouse entre o mundo independentista interesado e a cidadanía do montón, boa parte desta última non entende a postura de Puigdemont. Pensan que deberían quedar e afrontar a situación e as consecuencias, chámanlle traidor. Tamén os afectados están divididos aínda que en público tenten dar imaxe de unidade, pero non é así. Puigdemont non é un valente, nin é consciente -ou si?- da situación que a súa decisión xerou nesta Catalunya que el di defender. É rotundamente falso e non deixou nin un só instante de enganar. "O covarde a si mesmo chámase prudente", adóitase dicir, pero é un eufemismo que xa non coa.

Puigdemont chama á xente a manter viva a loita, cando el foi o primeiro en saír correndo, é cabreante. Que quere enfrontamentos nas rúas?

Seguir mantendo que a República Catalá está instaurada e que parte do seu goberno, como é o caso de Junqueras, siga asinando os seus artigos de opinión en diarios estranxeiros como vicepresidente de Catalunya, é un insulto á cidadanía, ao mesmo tempo que o seu partido, ERC, manifestou a súa intención de concorrer ás eleccións do 21 de decembro, é dun sen sentido supino. O que está clarísimo é que Junqueras, non só non vai encabezar, nin vai estar en ningunha lista, o mesmo que Puigdemont, Forcadell e algunhas máis posicións. Verémolo, o mesmo que o valente Puigdemont e máis dun dos actores desta comedia de Valle Inclán. O que manda mal, perde a autoridade do seu mando e iso é o que lle pasou a Puigdemont, Junqueras, Forcadell.

Imos seguir tendo uns días intensos en acontecementos, que en máis dunha ocasión van deixar sen aire, van transportar a outras épocas recentes que criamos xa esquecidas. Esperemos que os resultados non sexan os mesmos.

Os astutos, que cren que descubriron as grandes estratexias, pero vencen sempre no primeiro momento, adoitan ser vencidos antes do que pensan.